Waar gaan we naar toe?

Dat is altijd de vraag met de zomer in aantocht. Natuurlijk gaan we weer naar Frankrijk, een mooi land, met genoeg mogelijkheden. Maar Noek heeft daar klaarblijkelijk andere ideeën over. We zijn er al geweest, saai, ik ga niet mee. Okay....
Okay? Helemaal zonder kinderen is wel erg stil.... Goed dan, Anouk, waar ga je wel mee naar toe (risico-volle vraag, want Zweden en Canada liggen op de loer, maar gelukkig: we zijn daar al geweest ;-) ).
Tot onze verrassing was het eerste dat Noek opperde: Wales!
Noek is er wel al geweest want ze liep daar de schapenstage. Maar daarom wil

ze er weer naar toe, om ons te laten zien hoe mooi het daar is. Dus zijn we meteen akkoord gegaan, wij willen dat zien!
Vannacht vertrekken we rond 05.00 uur.
In de loop van de voorbereidingen hebben we ontdekt dat de hond mee kan. Na een ontwormkuurtje is Legsy er klaar voor, want alle inentingen heeft ze al aan boord.
Waarom is het dat als je vroeg op moet, je de hele nacht slecht slaapt? Er zit totaal geen logica in, want je slaapt al kort, dus zou je moeten slapen als een os......helaas, dat gebeurde niet.
De laatste tassen in de auto gegooid (We leken heel even planners wat inpakken betreft, maar we werden op het end toch weer proppers).
Om 05.00 uur van huis vertrokken, Zoutelande rechts laten liggen, op naar Calais.
Met de boot over is zo simpel als je het zegt, je rijdt er op en na een kilometer of 30 varen rij je er weer af. Maar wat schokkend is is dat de snelweg een soort sluis wordt, met hoge hekken er om heen en kilometers prikkeldraad er op. We hebben het kampement van de vluchtelingen niet gezien, dat is een jaar geleden ontruimd en ze zijn nu wat verder weg neergestreken wachtend op een kans om naar Engeland te komen. En wij mogen er zo maar naar toe, dus bij deze... voordat de Brexit....