Een stukje paradijs midden in het regenwoud

Sinds het moment dat de beslissing om naar Peru te gaan genomen was, wisten we dat we ook naar het regenwoud wilden. Na een lange zoektocht viel de keuze op Iquitos, meer bepaald de Libertad lodge.

We hebben er nu al een hele reis opzitten, veel gezien en meegemaakt én definitief afscheid genomen van onze reisgenoten. De trip naar het regenwoud voelt als een extraatje, de verwachtingen zijn hoog gespannen.

Heel vroeg 's morgens vliegen we vanuit de luchthaven van Lima richting oosten, het binnenland van Peru in. Wanneer het vliegtuig na 2,5 uur begint te dalen, bestaat het landschap volledig uit allerlei kleuren groen met enkele kronkelende stroken water ertussen. Na enkele stappen buiten is het meteen duidelijk dat we hier in een totaal ander klimaat beland zijn. Het is warm en vooral heel, heel vochtig, net of je een warm stoombad binnenstapt!

Ook hier gaat het allemaal verbazend vlot. Een mannetje van de luchthaven wacht ons op met een bordje, de rugzakken komen netjes aan en we maken kennis met Larry, onze persoonlijke gids voor de komende dagen. Samen met verantwoordelijke Manuel stappen we niet veel later in de auto op weg naar de lodge. Of beter gezegd: op weg voor een rit van een uur naar Nauta, het laatste per auto bereikbare dorp. Na de auto volgt de motortaxi, een wandeling over de markt en dan uiteindelijk nog een uur per bootje. Het paradijs komt hier duidelijk niet vanzelf, er komt veel geduld en gereis aan te pas. Gelukkig komen we tijdens de boottocht al ogen tekort voor al het natuurschoon om ons heen.

En dan wijst Larry naar enkele blinkende daken aan de overkant van een gigantisch meer met de boodschap: daar is het dorpje Libertad en aansluitend de lodge. Het lijkt wel een fata morgana maar onze boot legt echt aan bij een verzameling hutjes die zo uit een filmdecor afkomstig kunnen zijn.

De afgelopen weken hebben we hotelkamers in allerlei soorten en maten gezien maar niets komt in de buurt van wat we hier toegewezen krijgen. Een klein hutje op palen, de eenvoud zelve met niet meer als een bed met muskietennet, enkele stoelen, een plank op schragen op schragen en een eenvoudig badkamertje. Het is alles wat we ons zouden wensen, zeker met het prachtige uitzicht over het meer dat erbij komt.

Ook de rest van de lodge is een plaatje: volledig op palen met water aan alle kanten aangezien het regenseizoen ten einde loopt. Nog geen week geleden stond het water een halve meter hoger en was ons hutje niet bereikbaar. Gelukkig zakt het water snel dus kunnen we via een loopbrug naar de eetzaal, waar we meteen mogen aanschuiven voor een lekkere lunch.

Nu kan het echte genieten beginnen. Samen met de gids en prive 'chauffeur' Eliodoro zullen we de komende dagen de natuur rondom de lodge verkennen. Om de eerste dag goed in te zetten, gaan we met ons bootje de rivier op, op zoek naar dolfijnen. Larry blijkt een geweldige gids want na amper 10 minuten zien we wel 5 (roze) dolfijnen om ons heen zwemmen. Geweldig om te zien hoe vrij ze hier zijn, hoe ze spelen in de golven van onze boot en hoe ze vooral niet op de foto willen. Al varend over de rivier zien we naast nog veel meer dolfijnen ook leguanen, luiaards, ontelbaar veel vogels en gigantische waterlelies.

Net op tijd zijn we weer terug op 'ons' meer om een prachtige zonsondergang te aanschouwen voor het diner geserveerd wordt.

Er verblijven nog enkele andere mensen in de lodge maar aangezien iedereen een eigen gids en boot ter beschikking heeft, komen we elkaar alleen tegen aan de eettafel. Dat is dan het ideale moment om ervaringen uit te wisselen en plannen te maken voor de avonturen die iedereen nog te wachten staan.

Om de avond af te sluiten, gaan we nog even naar de uitkijktoren. Dit is zonder twijfel nu al onze favoriete plek in de lodge, zowel overdag om te genieten van het uitzicht als 's avonds om te wiebelen in de hangmatten.

Om 20u gaat onverbiddelijk de generator en dus het licht uit, het perfecte excuus om vroeg onder het muskietennet te kruipen.

De volgende ochtend na het ontbijt kiezen we voor een 'fruitexcursie', een uitstapje met de boot de jungle in op zoek naar allerlei exotische wilde fruitsoorten. We bezoeken 'Natcha', een vrouw die samen met haar kleinzoon in een huisje langs de rivier leeft. 'Huisje' is amper het juiste woord voor het houten platformpje met een dakje op palen op een open plaats in het woud. Toch lijken ze tevreden met het weinige dat ze hebben, hier kunnen we nog veel van leren.
De laarzen gaan uit om op blote voeten in het enkeldiepe water op zoek te gaan naar allerlei soorten fruit. Larry vist met lange stokken besjes uit hoge struiken en gooit vanuit bomen met steenvruchten. We maken veel plezier, vullen een hele kom met gezonde lekkernijen waarvan we de naam niet kunnen onthouden en zien zelfs enkele apen tijdens de tocht.
Terug in de lodge staat Margreet erop het fruit mee schoon te mogen maken, een goed excuus om eens een kijkje te nemen in de junglekeuken. Deze blijkt erg basic maar wel verbazend schoon, met enkele dametjes die er druk in de weer zijn voor het middageten. Met handen en voeten leggen ze ons uit hoe de verschillende vruchten schoongemaakt moeten worden, waarna we trots een volle schaal aan onze tafelgenoten kunnen presenteren.

In de namiddag hebben onze begeleiders iets bijzonders gepland. De Libertad lodge is eenvoudig maar voorziet toch in alle nodige comfort. Voor de echte avonturiers is er de mogelijkheid om helemaal 'back to basics' te gaan door middel van een heuse kampeertocht. Uiteraard willen wij dit graag proberen, dus vertrekken we na de lunch met een volgeladen boot richting onbekende.

Maar liefst 3 uur volgen we de steeds smaller wordende rivier.
Chauffeur Eliodoro loodst de boot door nauwe doorgangen en over uitgestrekte meren, terwijl Larry ons wijst op de vele vogels, apen, luiaards en vele andere dieren die we tegenkomen. Uiteindelijk varen we op de oever af, op zoek naar een droog plekje om te overnachten.
Dit is echt kamperen op die-hard niveau: met manchettemessen een open plek maken (uitkijken voor eventuele vogelspinnen), 2 dikke takken in de grond om een zeil over te spannen, palmbladeren op de grond, plastic zeil eroverheen met daarop een muskietennet tussen enkele stokken et voila, ons luxehotel is klaar! Koken gebeurt hier uiteraard gewoon op een kampvuurtje, een eenvoudig maaltje van spaghetti met ketchup.

Op eender welk ander moment zouden we zo'n diner niks vinden, maar hier smaakt het gewoon heerlijk.
Ondertussen is het donker geworden, tijd voor de avondactiviteit. Met ons bootje varen we het meer waaraan we kamperen weer op. Na enkele minuten gaat de motor uit en peddelt Eliodoro ons langs de oevers op zoek naar 'nachtleven'.
Dit is genieten ten top. Alleen op het water, met enkel het geluid van de peddel, onder een onvoorstelbaar mooie sterrenhemel. Voor de tweede keer deze reis zien we de melkweg, wat blijft dat indrukwekkend!
Uren dobberen we rond langs de oevers van het meer en regelmatig vist Larry met blote handen een alligator(tje) uit het water. De tijd lijkt stil te staan, dit moment is echt met geen woorden te beschrijven.

De volgende dag begint alweer vroeg met de geluiden van de ontwakende jungle en het geknetter van het kampvuur. Snel een ontbijtje en we zijn klaar om het kamp op te breken voor vertrek.
Vanmorgen op het programma: de lange weg terugvaren, onderweg genieten van fauna en flora én ons eigen middagmaaltje vangen.
Met geïmproviseerde lijn beginnen we te hengelen naar de meest gevreesde der vissen: de piranha. Het wordt een ware veldslag met overal tandjes en flappende vinnen, we amuseren ons ten top.

Enkele uren later hebben we de strijd gewonnen en liggen die arme visjes gegrild op ons bordje te wachten om opgegeten te worden. En smaken dat ze doen!

Na een verfrissende douche en een kort middagdutje vaart ons bootje weer uit, deze keer voor een hiking tocht in de jungle. Het wordt zeker geen 'walk in the park' want warm, vochtig en moeilijk begaanbaar maar gelukkig maakt de prachtige natuur veel goed.

Tijdens het diner discussiëren we over wat we nog willen doen. Onze dagen hier zaten al propvol leuke activiteiten maar er ontbreekt nog 1 vinkje op Johans bucketlist.
Dus trekken we onze stoute schoenen aan en vragen Larry om een nachtelijk boottochtje. Nog geen half uur later zitten we weer in onze boot, zaklampen in de aanslag, op zoek naar 8-potige vriendjes.
Deze kruipertjes, ook wel tarantula's genaamd, komen pas buiten als het donker wordt. Larry kent hun favoriete speelplaats en in no time lijken we omringd. Facinerend, dat zeker, maar toch liefst vanop een veilige afstand! (Al verzekerd Larry ons dat ze echt niet dodelijk zijn voor mensen, alleen maar heel erg ziek-makend. Oef)
Terug in de lodge kijk ik toch maar een keertje extra de klamboe rond ons bedje na, met z'n tweetjes in bed is druk genoeg. We genieten nog een laatste keer van het ongelooflijke concert dat hier gebracht wordt door de miljoenen krekels, padden en andere nachtdieren.

'S ochtends staan we voor dag en dauw op. De hemel is helder dus varen we het meer op, op wacht voor de zonsopgang. Het blijkt de korte nacht meer dan waard, de

kleurenpracht waarop we getrakteerd worden is overweldigend. Genieten ten top, zeker wanneer de dolfijnen ons weer gezelschap komen houden.

Op terugweg maken we nog even een ommetje langs het dorpje waarbij de lodge hoort. Aangezien het regenseizoen op z'n einde loopt, staat het volledige dorp nog onder water. Het contrast met onze eigen leefwereld kan bijna niet groter zijn. Het is half 7 op zondagmorgen, maar het dorp bruist al van het leven. Na 3 maanden overstroming is het plaatselijke schooltje nu eindelijk watervrij dus wordt er met man en macht gewerkt om het weer lesklaar te maken. Wanneer we er even aanleggen voor een rondleiding, profiteer kapitein Eliodoro van de vrije tijd om snel even een bezem te grijpen en mee te helpen. Het communitygevoel in dit dorp is enorm bewonderenswaardig. Het leven is hier niet makkelijk, met onvoorspelbare regenseizoenen en dodelijke jungledieren als buren.
Toch lijken deze mensen minstens zo gelukkig als wij met ons luxeleventje. Iets om over na te denken, de volgende keer dat we ons druk maken over onvoldoende gsm-bereik of fileleed.

Om ons steentje bij te dragen aan deze community willen we graag nog wat laatste souvenirs kopen. Wanneer we dit aan Larry melden, trommelt hij in no time half het dorp op. Speciaal voor ons stallen ze een marktje uit in de lodge, met allerlei handgemaakte snuisterijen. We kunnen ons niet inhouden en kopen allerlei sierraden, mandjes en een houten replica van 'onze' boot. Het past maar net bij in onze rugzakken maar we willen zoveel mogelijk herinneringen aan deze droomplek meenemen.