We rijden door een mooi groen landschap. De grond aan de noordkant van het Atlasgebergte is vruchtbaar maar het levert de bewoners nog weinig zichtbare rijkdom op.
In Chefchaouen moeten we door steile smalle straatjes kronkelen om de camping te bereiken. ’s Avonds hebben we in het stadje ons afscheidsdiner. Namens de groep geeft Cees een mooie speech, door onze namen achterstevoren te lezen klinkt het arabisch. We zijn het allemaal eens dat we het getroffen hebben met deze hechte lieve leuke groep waar de autist Thijs en de halfzijdig verlamde Rien met zorg zijn opgenomen.
De volgende dag naar de haven van Tanger-Med maar eerst nog een bezoek aan het blauwe stadje Chefchaouen waar we met Jan en Marianne lunchen. Onze reis naar Tanger-Med wordt stressvol door een ommetje Carrefour in Tetouan: diverse wegen naar Tanger-Med zijn afgesloten waardoor we met omleidingen door smalle steile steegjes worden geconfronteerd. Na deze hindernissen komen we op de grote weg nog in een dikke file terecht.
Bij de ferry staan we aaneengesloten en wordt met veel pret de laatste drank opgemaakt.
Zaterdag om 05.45 worden we gewekt en mogen we in het donker gelijk in de rij voor douane. De camper gaat door de scan. Op de boot nemen we in een kring afscheid van elkaar en daarmee is een prachtige reis met de groep in Marokko afgesloten.