Lissabon 17 april

Vandaag hebben we de drukte van de stad even achter ons gelaten en zijn we naar Sintra gegaan. De trein was nog wel even heel druk, maar het oortjes in kon dat ook weer overleefd worden.

Toen we daar aankwamen, besloten we de wandeling te gaan maken naar een van de paleizen, gelegen in de heuvels. Dit was een flinke wandeling waar we uiteindelijk anderhalf uur over gedaan hebben. Toen kwamen we tot de (on)aangename verrassing dat we moesten betalen om het park en het paleis binnen te gaan. Uiteindelijk besloten we daarom te gaan voor een kaartje voor het park, omdat we van mensen hoorden dat je best dicht bij het paleis kon komen zonder dat je dat extra deel van het kaartje nodig had.

En die mensen kregen gelijk! We wandelden door het park naar boven, richting het paleis. En eigenlijk konden we het hele paleis gewoon van buiten bekijken, maar konden we niet naar binnen. Geen van ons had daar echter een probleem mee. Het paleis was heel mooi het hele gave kleuren en het gaf ook een heel mooi uitzicht over het park. We hebben dan ook heel veel foto's gemaakt hier gewoon omdat het zo mooi was.

Uiteindelijk gingen we weer van de heuvel af naar het lager gelegen gedeelte van het park. Hier was een vallei met vijf meren. De meren waren kleiner dan gedacht, maar nog steeds heel mooi en rustgevend. Hier hebben we op een stenen bankje ook onze lunch gegeten.

Daarna gingen we het park weer uit en begonnen we de tocht naar beneden. Een vriendelijk tuktuk bestuurder wees ons de weg naar een trap die we moesten volgen om weer beneden te komen. Dit was uiteindelijk een veiligere route dan naar boven, omdat hier geen auto's/bussen mochten komen. Het pad liep dwars door het bos langs allemaal geheime plekjes en ik ben heel blij dat de chaffeur ons daar heen heeft gestuurd want het was onwijs gaaf.

Eenmaal in Sintra terug kocht ik nog een koelkastmagneet en gingen we weer naar het treinstation. De trein was een stuk rustiger dan op de heenweg dus we konden dit keer allemaal bij elkaar zitten. We waren echter allemaal zo moe dat we eigenlijk alleen maar voor ons uit hebben zitten staren. Eenmaal terug in Lissabon hebben we alleen nog maar gerust in het hostel, geen zin meer om meer te doen.