Weekend

Weekend.
De eerste therapieweek is omgevlogen.
Wat merken we bij Daan? Ondanks dat hij nog vaak naar de bekende weg vraagt, vind hij het hier wel lekker. We houden ons aan een ritme, waardoor het voor Daan duidelijk is.
Hij vind het leuk om naar Gerwin en de dolfijnen te gaan. Het weekend vroeg hij er een paar keer naar en we konden vertellen dat hij maandag weer mag.
Sinne lijkt iets minder vaak het haasje te zijn om op af te reageren als Daan gefrustreerd is over iets.
Het gillen was minder, maar dat heeft hij het weekend weer ruimschoots ingehaald op een uitgelaten manier.

Zaterdag rustig begonnen, iets later ontbeten en daarna gingen Eric en Sinne met Daan naar het strand. Thuis even bijkomen en een klein fruithapje genomen.
Omdat we om 12.00 uur met de dolfijnen gingen zwemmen hadden we bedacht dat we daarna zouden lunchen op de boulevard. Zodat het toch even anders is dan door de weeks.

Daan werd opgevangen door een pedagogisch medewerker, zodat oma en Eric de handen vrij hadden om te fotograferen.
Sinne, Anne en ik, kregen samen met 2 andere families uitleg over het zwemmen met de dolfijnen en vooral wat er allemaal niet mocht.
Dit werd middels een instructiefilmpje gedaan en nog een mondelinge uitleg.

Daarna konden we ons richting dolfijnbassin begeven, waar we een zwemband en flippers kregen aangemeten. Dit was verplicht.

Elk gezin had zijn eigen platform, dolfijn en dolfijnentrainer.
Wij mochten met moeder Bonnie en zoon Sami zwemmen.
Op het dok konden we eerst de dolfijnen aaien, hun huid voelt als heel zacht leer aan. Daarna konden we ons rustig in het water laten zakken. We mochten de dolfijnen alleen aanraken tussen spuitgat en rugvin. We mochten ons niet aan de rugvin vasthouden. We moesten zoveel mogelijk rechtop in het water dobberen, zodat de dolfijn goed langszij kon komen. Bonnie moest tussen Anne en mij komen zwemmen, maar had daar niet zoveel zin in en ze had meerdere pogingen nodig. Toen het lukte mochten Anne en ik met haar meezwemmen. Sami was met Sinne aan het zwemmen. Bonnie vond het aanraken heerlijk en ze bleef lekker rustig liggen, Sami daarentegen wilde graag bewegen en Sinne had moeite om hem bij te blijven en vast te houden met vlakke hand. Daarna wisselden en we hebben in allerlei formaties met ze gezwommen, een dolfijn aan elke hand, alleen met Bonnie, alleen met Sami.
We mochten wat spelletjes doen, met handgebaren ze hun tong laten uit steken, een spettergevecht, laten springen over een stok, en elk op de foto met een kus en het schudden van de borstvinnen.
Daarna het water uit en toen deden ze nog een staartgroet en Bonnie liet de backdive zien.
Hele leuke ervaring, stond wel veel wind waardoor we steeds wegdreven. Zijn zo'n half uur met ze in het water geweest.
Ze trainen het hele weekend door, omdat ze dan ook gevoerd worden.
Ze krijgen zo'n 20 pond vis per dag te eten en dat wordt over de hele dag verspreid, zodat ze ook tijdens de oefeningen/therapie vis krijgen. Niet zozeer als beloning, maar om aan voldoende voedsel te komen.

Daan had het goed gedaan bij Karlijn, snapte niet helemaal dat er geen therapie was, terwijl hij wel bij Karlijn was. Ze hebben rare geluiden gemaakt. Daarna lekker geluncht met hamburger, omelet, wrap, tosti en patatjes.
Na de lunch is Eric mee wezen duiken met de maandelijkse schoonmaak van de baai. Dit is een initiatief van de duikschool en voor een klein bedrag kun je je uitrusting huren en meehelpen de baai van rotzooi te ontdoen. In een uur tijd hebben ze met z'n 6-en 36 kilo zooi verzameld, variërend van plastic bekers tot een krant, een pruik, snorkel, kleding en glas.
Toen wij weer naar het strand gingen met Daan was Eric net klaar.
In het water deed Daan steeds zijn bandjes af. Ik was er klaar mee en heb ze niet meer omgedaan en daardoor moest Daan zich zelf drijvende zien te houden. Dit ging hem boven verwachting goed af.
Hij ging wel kopje onder, maar kwam ook weer boven, zonder dat hij met zijn voeten bij de bodem kon. Zo is hij naar het gedeelte gefladderd waar we weer konden staan en heb ik de bandjes weer omgedaan. Hij deed ze daarna weer af en bleef weer drijven. Nu raakte hij meer vermoeid en verslikte zich. Dan kwam hij even steun halen bij mij. Het zeewater geeft hem net wat meer drijfvermogen om zichzelf drijvende te houden dan thuis in het zwembad.

Zondag verliep net als alle andere dagen. Zwemmen, douchen, eten, rusten, tv kijken en naar de wc.
Na het avondeten Daan in zijn schoenen gehesen na ruim een week op blote voeten en in de rolstoel overal naartoe geduwd worden. Wezen wandelen over de boulevard en een ijsje gehaald als toetje. Daarna lekker op bed.