Maandag
Vandaag de dag op school was goed. Wel heel druk. We hebben nu een klas met 9 kinderen. En als elk kind persoonlijke aandacht nodig heeft en sommige soms nog meer dan andere, dan is 9 wel veel. Toch was de dag goed, het is zo leerzaam om op de school te zijn. Leerzaam in hoe de lessen gaan, leerzaam over hoe de kinderen zijn en hoe ze communiceren. Het is echt heel leuk om door te krijgen hoe je kan communiceren met sommige kinderen. Niet door praten, maar met gebaren. Of soms een combinatie (als ik de woorden wet.. ;) ) Savonds hebben we lekker in een restaurant gegeten. Lekker even niet koken. (En dan kunnen we even de wifi gebruiken ;) )

Slaap lekker xxx

Dinsdag
Pfoe…. Vandaag was denk ik wel de slopendste dag die ik heb gehad. Er werd een beetje gemixt in de klassen. Er gingen namelijk twee klassen naar de sunflower garden. Maar ook een paar kinderen uit mijn klas die er vorige week niet waren. Daardoor kwamen er een paar kinderen van andere klassen in mijn klas. De teacher van mijn klas was ook mee, dus ik was alleen met de assistente. Zij nam de les over. Maar helaas, de kinderen die we extra kregen, waren kinderen met een gebruiksaanwijzing.. Er gebeurde van alles tegelijk, het was totale chaos… was het ene kind eindelijk rustig, dan begon de volgende. Was iedereen eindelijk rustig… kwamen we erachter dat er één ontsnapt was! Was die weer terug in de klas dan begon het volgende al weer… pfoe wat een ochtend!! We waren helemaal gesloopt, maar aan het eind van de schooldag was alles goed :).

Na school had ik vandaag mijn eerste huisbezoek. Elke week, op maandag, dinsdag en woensdag worden er huisbezoeken gedaan bij 2 kinderen. Naar elk kind gaan 2 leraren. De huisbezoeken worden gedaan om te kijken hoe het kind het thuis heeft. Maar ook om te praten met de ouders en om de ouders wat te leren, als dit kan. En de kinderen laten wat zien aan de ouders. Ze maken bijvoorbeeld een puzzel of een tekening. De huisbezoeken zijn heel belangrijk in de opvoeding van het kind. Het is heel belangrijk om de ouders dingen te leren, of dingen te leren over hoe het kind het thuis heeft. Het kan verklaren waarom een kind bepaald gedrag vertoont.

Ik ging vandaag naar het huis van Gede Diana. Hij heeft een flinke hersenbeschadiging opgelopen toen hij een baby was. Wij woont bij zijn opa en oma in de bergen. “Helaas” is dit vanaf de school een uur en een kwartier rijden. Maar het was een prachtige rit! Ik zat achterop bij Devi, de assistente in mijn klas. Nu kon ik eindelijk om me heen kijken op de scooter, in plaats van op de weg te moeten letten! We reden een hele tijd langs de prachtige zee en toen de mooie bergen in. De wegen in de bergen zijn zo steil, dat je al heel snel heel hoog zit! Wauw, wat een uitzicht!! Prachtig :). Aangekomen bij het huis kregen we een heel hartelijk ontvangst. Het was een mooi groot huis! En in de “tuin” (het stuk grond achter het huis) stond een grote cacao boom! Met grote cacao bonen:). Na het binnen komen zaten we even in de woonkamer. We kregen de vraag: koffie of thee? En niets was geen optie. Maar weer, de extreme smaken. Ik heb nog nooit zulke zoete thee op, er dreef nog suiker op de bodem wat niet opgelost was ;) maar ontzettend lief was het zeker! We hebben even gepraat over de jeugd van Gede en hoe alles is gegaan, wat de ontwikkelingen tot nu toe zijn. Het was een heel fijn en intressant gesprek. Hierna hebben we wat oefeningen met gede gedaan. Over gegooit/rolt met de bal en een puzzel.

Hierna kon de mooie tocht terug weer beginnen! Heerlijk!! Maar thuis aan gekomen stond het volgende al weer op het programma! Indonesische les… Pfoe okee lets go! Maar wat gaat dat al goed zeg! Ik kan al een hele dag vertellen, wat ik gedaan heb. Vanaf wakker worden tot slapen gaan. En veel woorden die we in de school nodig hebben gaan ook echt al goed. Een heel prettig gevoel maar man wat was ik moe! Eva neemt geen lessen meer, dus die had gelukkig gekookt. Pompoensoep, hmmmm ^.^

Nu is het 21:00 en mijn ogen blijven al niet meer open. Wat een dag zeg! Lekker naar dromenland, morgen weer een dag.

Sweet dreams xx

Woensdag
Vandaag was weer een drukke maar goede dag op school. Na school ging ik mee naar een huis bezoek van een jongetje uit mijn klas. En ik lieg niet als ik zeg dat dit kind de liefste is van allemaal. Wauw wat een schatje! Het is een jongetje van twaalf met het syndroom van down. En het enige wat die doet is lachen, dansen en andere kinderen/leraren helpen. Niet verrassend was het huisbezoek dan ook heel goed. Hij heeft twee broertjes waarmee die heel goed kan opschieten en mee kan spelen. Ouders die goed voor hem zorgen en een oma die hem heel veel liefde geeft. Het is heel fijn om te zien dat het ook zo kan hier. Heel fijn ^.^

Thuis heb ik gewerkt aan dingen voor school. Ik was naar een restaurant gegaan voor de wifi. Maar met zo veel dingen die gebeuren om je heen is concentreren wel heel lastig… toch moet het gebeuren. De rest van de avond was lekker rustig :)

Kusjes xx

Donderdag
Ik begon vandaag in een andere klas. Dit was maar een klas met 3 kinderen. Maar wel 3 kinderen die heel veel aandacht nodig hebben. Één van deze kinderen is Rhada. Zij is een jaar of 12, maar vrij groot van stuk. Ze heeft heel weinig motivatie, concentratie en enthousiasme. Het kost heel veel energie om haar een klein beetje te laten bewegen. Maar als ze eenmaal iets leuk vind, laat ze dit ook duidelijk zien.

In het lokaal hangt een basket. Tijdens de les in hand-oog coördinatie hebben we gespeeld met een bal. Eerst over gooien, zij, ik en de lerares. Al snel was hierbij het enthousiasme weg, dus haalde we de basket erbij. Het was heel duidelijk dat ze dit leuk vond! Elke keer als ze de bal naar de basket gooide (hij ging er 2 meter onder door maar dat maakt niet uit), was ze heel hard aan het juichen en in haar handen aan het klappen. Wat was dit leuk om te zien! Maar later werd het nog beter. Elke keer voor ze de bal in de basket wilde gooien zei de lerares: Lompat. Lompat betekend springen. Maar Rhada begreep het niet helemaal en bleef maar springen… Wat eigenlijk heel goed was! Lekker bewegen :) Dit wilde we meer proberen. We gingen weer over gooien, maar af en toe begonnen we: “lompat lompat lompat lompat lompat lompat”enzovoort voor een hele lange tijd… We waren helemaal bezweet na 10 minuten, maar met een lach op haar gezicht. En dat was alles waard!

Na de ochtend hebben we geholpen bij de tieners. Er is een actie, dat de tieners armbandjes maken. Mooie armbandjes. Deze worden dan verkocht. Een deel van de winst gaat naar de stichting. Het andere deel gaat naar de tieners. Het is een heel goed concept om te kunnen laten zien dat ze dat kunnen. Om te kunnen laten zien dat ze iets kunnen. Het was ontzettend leuk!

Thuis hadden we niet een lange tijd rust. Yoga kwam al weer voor een Indonesische les. Wauw wat gaat dat goed zeg! Het begint steeds vloeiender te gaan. Ik kan nu al vertellen wat ik op een dag gedaan heb. Van wakker worden tot slapen gaan! Misschien ga ik mijn blog over een tijdje wel in het Indonesisch schrijven ;)

Salamat Tidur xxx

Vrijdag
Vandaag op school was een spannend dagje voor de kinderen. De kinderen kregen namelijk een injectie. Het is super goed dat ze dit krijgen, maar wel spannend natuurlijk! Ze moesten om de beurt erheen, ze werden dan uit de klas gehaald. Het was heel schattig, sommige kwamen terug met tranen, maar wel trots dat ze het gedaan hadden. Andere showde me heel trots hun pleister en lieten me dan hun spierballen zien ;) het was een mooi moment!

Thuis was het weer lekker rustig… en lekker rustig: Spullen pakkennnn! We gaan weer een weekendje weg! Dit keer naar: Munduk :)