Hoofdstuk 3: De eerste 2 weken

De eerste week stond in het teken van introductie van onze Universiteit. Op maandag 10 juli begon onze eerste schooldag op Otago Polytechnic University. We vertrokken om 8 uur, en kwamen om kwart voor 9 aan. Momenteel is het hier winter, dus we gingen als 2 Eskimo's richting school, wat achteraf veel te overdreven was. Even vergeten dat de winter niet hetzelfde is als in Nederland en veel warmer aanvoelt door de warme wind. Eenmaal op school hebben we kennisgemaakt met alle internationale studenten die ook voor een semester hier zijn, hebben we een tour door de campus gehad en kregen we heel veel informatie over Dunedin. 'S middags kregen we een gigantische lunch voorgeschoteld met sushi, fruit, cakejes, koekjes, koffie en thee. We merkten direct dat de mensen hier heel erg gastvrij en vriendelijk zijn. Ze willen alles voor je doen, zolang jij maar tevreden bent. We gingen met een goed gevoel terug naar huis en zijn om 8 uur 's avonds in slaap gevallen, een nasleep van de jetlag zeggen we maar.

De volgende dag wilden we weer fris en fruitig aan de dag beginnen, tot we een bericht kregen dat door 'gevaarlijke weersomstandigheden' de school gesloten was vandaag. Beide sprongen we uit bed, maar het enige dat we zagen was een laagje sneeuw van ongeveer 2 centimeter. We begrepen er helemaal niks van en barsten in lachen uit dat ze vanwege een beetje sneeuw de school gesloten lieten. Later op de dag kwamen we erachter dat niet iedereen in het centrum van Dunedin woont en dat veel docenten en leerlingen in de berggebieden om de stad heen wonen. Hier waren de omstandigheden ernstig en konden veel mensen hun huis niet eens verlaten door de windstoten en de grote hoeveelheid sneeuw. We hebben deze dag gebruikt om de kamer een beetje te personaliseren. Op woensdag was de laatste dag van de oriëntatie gepland en zouden we met een bus door Dunedin touren. De dag begon met goed weer, maar eindigde met regen en windstoten, waardoor de busrit helaas niet doorging en werd verplaatst naar vrijdag. Dunedin staat bekend als de stad waar alle 4 seizoenen in 1 dag kunnen voorkomen. Het kan met een zomers gevoel beginnen en kan met een winterse bui afsluiten. Dit kan erg gevaarlijk zijn en ze raden je af om in je eentje ver van huis te zijn zonder extra kleding en een lunchpakket.
Uiteindelijk hebben we op vrijdag een geweldige busrit gehad door de stad en zijn we eerst naar Baldwin Street gereden. Dit is de steilste straat ter wereld (35%). Deze moesten we helemaal op en af, dit was hilarisch want op een gegeven moment kun je niet meer en moet je even je rust nemen, wat zorgde voor leuke foto's.

Ook hebben we daarna het strand en een uitzichtpunt op een berg bezocht. We hebben een hele leuke eerste week gehad op school en hebben een leuke vriendengroep gevormd met een aantal studenten die ook voor een semester studeren aan de Uni.
Ook kregen we ons rooster voor de gehele periode. Wat hebben wij geluk, want we hebben maar 5 lessen, verspreid over dinsdag en woensdag, en 1 les op donderdag ochtend. De rest is voor ons allemaal weekend! Dit wilden we graag vieren met een avond rugby met onze vrienden, wat een geweldige ervaring was. De Highlanders, het team van Dunedin, VS the Reds, een ander team uit NZ. Achteraf zijn we nog drankjes gaan doen in de stad en hebben we de avond met zijn alle gezellig afgesloten.

Op zondag besloten we om met de meiden van de groep (Veerle, Sandra, Hannah en ik) koffie te gaan drinken in de stad en vervolgens te gaan shoppen. Het was heel leuk om gelijk al vrienden te maken en samen leuke dingen te gaan doen. We hebben enorm genoten van onze eerste week!!

De tweede week waren we al wat meer gewend aan het leven in Nieuw-Zeeland. We kennen het centrum grotendeels uit ons hoofd en vele leuke koffiecafeetjes heb ik samen met de meiden al ontdekt. In deze week begonnen we ook onze fietsen in Nederland te missen, aangezien je hier alles moet lopen en het openbaar vervoer niet zo goed is. We kregen de tip om naar een 'do-it-yourself-bikeshop' te gaan. We wisten niet zo goed wat we konden verwachten, maar we lieten het gewoon op ons afkomen. Uiteindelijk bleek dat je je eigen fiets kan maken met behulp van de expertise van fietsenmakers die daar vrijwillig werken! Zo begonnen Jakko en ik aan het in elkaar zetten van onze fietsen. Een geweldige ervaring en natuurlijk ook leerzaam. Het enige wat ze vragen is een vrijwillige donatie. Als je op vrijdag aan je fiets komt werken krijg je zelfs gratis frietjes als avondeten! Beter kon dus niet :)

Het weekend hebben we afgesloten met een roadtrip naar Harington Point, een plek waar je pinguïns en albatros vogels kunt spotten. Samen met Pascal en Phillip, 2 vrienden van ons, zijn we om 10 uur 's morgens vertrokken. Het had de afgelopen nacht enorm geregend, waardoor we na de eerste 20 minuten van de rit al werden gestopt door borden: 'road closed'. Toch werd ons door een tegenligger verteld dat de weg goed genoeg was om te rijden, en zijn we doorgereden. Het uitzicht langs het water en op de bergen was prachtig. Uiteindelijk na ongeveer 40 minuten rijden werden we toch echt tegengehouden. Er was een enorme modderstroom naar beneden gekomen door de regen, waardoor we niet meer verder konden. We moesten 3 uur wachten op een bulldozer die alle modder weg zou halen. We zijn vanuit daar naar het dichtstbijzijnde dorpje gereden om daar te lunchen. Uiteindelijk konden we na het lange wachten weer door en waren we nog maar enkele kilometers verwijderd van de plaats van bestemming.

We waren midden op een berg en helaas werden we ook hier gestopt door een omgevallen boom en daarbij behorende begroeiing. We vonden dat we al te ver waren gekomen om terug te keren, dus we hebben de auto midden op de weg gelaten en we zijn lopend verder gegaan. We kwamen de ene na de andere modderstroom tegen en we hebben door alle modder heen geklommen om de berg op te komen. Het was inmiddels al 4 uur, en het zou het komende uur donker worden, dus we wilden opschieten. We wisten dat we niet meer op tijd zouden zijn om de pinguïns en vogels te zien, maar we wilden het avontuur aangaan om zonder auto daar te komen.
Om 5 uur kwamen we aan bij Harington Point en hebben we een aantal prachtige foto's gemaakt. Daarna was het tijd om terug te keren naar de auto en terug naar huis te gaan.
Het was een geweldig eerste avontuur in de bergen van dit mooie land.

Ten slotte is het erg wennen om in Nieuw-Zeeland te wonen en naar school te gaan. De cultuur is hier anders dan in Nederland. Voor de mensen hier is het heel normaal dat je heel erg beleeft en vriendelijk bent en daarbij nooit een 'directe' vraag stelt aan iemand. Zo praten ze eerst over koetjes en kalfjes en als het uitkomt stellen ze aan het einde van een gesprek een vraag. Wij als Europeanen zijn erg direct en hebben vaak niet door dat wij heel onbeleefd over kunnen komen, maar gelukkig begrijpen ze dat hier heel goed en kunnen ze er om lachen.
Ook is het voor ons nog steeds erg wennen aan de kou in de huizen. Doordat er geen centrale verwarming is en er alleen maar enkele glazen zijn, is het meestal net zo koud binnen als buiten. Even heimwee naar ons warme huisje waar je geen jas aan hoeft in de keuken!
Maar als je het ons vraagt: wij zitten hier helemaal op onze plek en genieten van elke dag in dit prachtige land. Wij komen voorlopig niet terug!

En zoals ze het in het Nieuw-Zeelands zeggen: Cheers mates, see ya!