Hoofdstuk 5: Spring break!

Inmiddels al weer dikke 3 maanden in NZ! Op donderdag 21 september hadden wij om 11:00 onze laatste les op school en hadden we vervolgens 3 weken vakantie, yes! We hadden hier ontzettend naar uitgekeken, want tijdens de “Springbreak” zouden wij onze eerste grote trip gaan maken in NZ. Samen met Pascal en zijn auto zouden Jakko en ik 3 weken gaan reizen door het zuidereiland. De routes waren al uitgestippeld en de dag van vertrek kwam er al aan: maandag 25 september. Gelukkig hadden we nog van donderdag tot zondag om even wat dingetjes te regelen zoals slaapzakken, pannen, campingstoeltjes etc.
De route die weg van tevoren hadden uitgestippeld:
Queenstown – Wanaka – Franz Josef + Fox Glacier – Abel Tasman National Park – Nelson – Kaikoura – Christchurch – Lake Tekapo – Mount Cook – Dunedin. Voor 3 weken was dit een perfecte trip, waarbij we rustig aan konden doen en konden afwijken van de plannen als we een dagje iets anders wilden ondernemen. Daarnaast hadden we tijdens onze weekend trips de omgeving in het zuiden al mogen bewonderen, waardoor we alleen nog deze bestemmingen in het zuidereiland niet hadden gezien, perfect dus!

Day 1 - Op maandag 25 september begon onze reis met een 4 uur durende rit naar Queenstown. Eenmaal aangekomen in Queenstown was het weer erg lekker en hebben we de Gondola gepakt om op de top van de berg met “luge”(vergelijkbaar met kart) karretjes naar beneden te racen. Uiteindelijk zijn we boven op de berg met een Gin-Tonic onze vakantie gaan inluiden!

Day 2 Queenstown (26/9) - We zijn de dag begonnen met een toeristenroute te gaan wandelen. Queenstown is niet zo groot en is makkelijk te zien in 2 uurtjes. Het is populair om te “Queenstown Hill Track” te lopen, en omdat het weer meezat hebben we dit gedaan. Het is een berg die net achter de stad ligt, dus je kunt er ook te voet heen, iets wat normaal niet gaat door de grote afstanden! De berg op lopen kostte ons 2,5 uur, maar de afdaling maar 1 uur. Als afsluiter van de dag zijn we de wereldberoemde “Ferg Burger” gaan halen. Dit is een tent die bijna 24/7 open is en áltijd druk is. De wacht tijd kan om 5 uur ‘s nachts zelfs een half uur zijn, te gek voor woorden haha. Maar het is waar, de burgers zijn echt geweldig, een aanrader voor de travellers in NZ!

Day 3 Queenstown (27/9) – Dit was een dag die ik noooooit meer zal vergeten, positief en negatief gezien. Jakko en ik besloten om de “Nevis swing” te gaan doen: The World’s Biggest Swing. Aangezien ik hoogtevrees heb snapte ik in eerste instantie niet wat me bezielde toen we ons hadden aangemeld. We werden gewogen, gemeten, gecheckt en ingeladen in een busje dat ons naar de locatie zou brengen. De hele weg heb ik Jakko’s hand kapot geknepen omdat ik zo zenuwachtig was. Eenmaal aangekomen wilde ik niet meer en was het even drama-time hahahaha. Maar goed, Jakko wees me even op het feit dat ik niet meer terug kon, beetje jammer. Al snel werden we in onze veiligheidspakjes gehesen en moesten we naar de lange en ontzettend dunne brug die ons naar dé plek bracht. Ook dit was weer een drama. Uiteindelijk stonden we op het platform dat voor mij al genoeg geschommel voor die dag was. Vreselijk. Maar ja, opnieuw werd me gezegd dat ik niet terug kon. Na 3 minuten waren we aan de beurt…. We mochten door het hekje en we werden aan enkele touwen vastgezet, wat ik véél te weinig vond want ja als ik van een platform afspring wil ik wel blijven hangen. Uiteindelijk moesten we met onze voeten van het platform en gingen we hangen. Dit is echt een gek moment. Je verstandige brein zegt precies het tegenovergestelde dus je raakt echt even 1 mini seconde in paniek, althans ik wel in ieder geval. Nog even een paar grapjes en toen werden we door een surprise knop naar beneden gegooid. WAT EEN VETTE ERVARING!!!! Al de angst vloog weg en we genoten van het geschommel boven een grote vallei. De eerste 10 seconden word je gezicht geplet door de snelheid, maar daarna blijf je een paar minuten heerlijk schommelen. Iets wat we nooit meer zullen vergeten!
Eenmaal terug in de stad hebben we even een overwinningslunch gegeten en zijn we ’s avonds nog gaan uiteten.

Day 4 Queenstown --> Arrrowtown --> Wanaka (28/9)
We vertrokken vanuit Queenstown richting Arrowtown. Dit is een heel klein dorpje op een uurtje rijden van QT. Het is bekend, omdat er veel scenes zijn gefilmd voor “The Lord of the Rings”. Dit dorpje geeft je echt een sprookjes gevoel, het heeft maar 1 straat met winkeltjes en de rest is natuur. Natuurlijk was het de perfecte locatie voor een terrasje in het zonnetje.
Vervolgens reden we door naar Wanaka, waar we voor het eerst in de NZ-natuur zouden gaan kamperen. Om 5 uur kwamen we aan op een hele afgelegen, maar prachtige kampeer plaats. We zette onze 5-persoonstent op voor ons drietjes, luxe dus! Omdat ik geen matje had, hadden we een matras meegenomen en mocht ik daarop slapen hahaha, yes.
We maakten ons kampvuur aan en hebben daarop avondeten gemaakt. Uiteindelijk nog genoten van de zonsondergang en zijn we op tijd naar bed gegaan.

Day 5 Wanaka --> Fox Glacier & Franz Josef Glacier (29/9)
We zijn ’s morgens vroeg vertrokken vanuit Wanaka richting onze volgende bestemming. Dit was een rit van ongeveer 5 uur, dus we zijn onderweg gestopt voor enkele mooie locaties. De eerste stop was de “Blue Pools”. Dit was een wandeling van ongeveer een uurtje, waar je langs wateren kwam die helderblauw/groen waren, echt adembenemend. Vervolgens kwamen we langs de “Fantail Falls”. Deze watervallen waren erg groot en vooral erg mooi om te zien. We hebben ons op deze plek helemaal kapotgelachen, want er was een Chinese man die zijn vrouw gebruikte als standaard om een foto te maken. Omdat ze klein was kon hij zijn camera precies op haar hoofd zetten en foto’s maken. Na al die brutale Aziaten hier in NZ, was dit voor het eerst iets waar ik om kon lachen. Uiteindelijk kwamen we aan bij Fox Glacier. Deze gletsjer is relatief klein en daar konden we in een uurtje heen lopen. Het was iets minder spectaculair dan ik had verwacht, omdat het echt een berg was met een beetje sneeuw en ijs, niet een echte gletsjer. Maar het was inmiddels tijd om een hostel te gaan zoeken in het stadje Franz Josef, omdat we een grote hike wilde maken de volgende dag op de Franz Josef Glacier. We kwamen aan bij een hostel wat er prima uit zag. Het was erg goedkoop (24 dollar p.p.) en we mochten gebruik maken van de Hot pool (jacuzzi), wat we ook zeker hebben gedaan die avond.

Day 6 – Franz Josef Glacier (30/9)
We stonden al om 7 uur ’s morgens klaar, om te vertrekken naar de Franz Josef Glacier. We gingen hier de een na langste wandeling maken naar de gletsjer, die gemiddeld 6 uur duurt. Het was wel de lastigste wandeling, werd ons van tevoren verteld. Toen we net 10 minuutjes onderweg waren kwam er een waarschuwingsbord met wat informatie. Hier lazen we dat er 3 mensen waren overleden op deze route doordat je watervallen moet doorsteken en door rivieren moet lopen. Niet echt motiverend. Maar we besloten alsnog door te gaan. Na een uur te hebben gewandeld kwamen we er inderdaad achter dat het een redelijk heftige hike is. Je moet veel klimmen en goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Aangezien sommige paden erg smal zijn, kun je gemakkelijk uitgeleiden en naar beneden vallen, wat ongeveer 40 m was gemiddeld. Maar de hike was uiteindelijk erg gaaf! Als je boven bij het eindpunt aankomt, is er een platform met een picknick tafel waar je even kunt bijkomen van de wandeling. Het is erg gemeen om te zeggen, maar op wandelingen langer dan 2 uur zal je geen Aziaten tegenkomen. Het is typisch voor hen om alleen de makkelijke dingen te doen, waar ze alleen uit de bus hoeven te stappen, foto’s kunnen maken en weer terug de bus in kunnen. Op deze wandeling waren in totaliteit ook maar weinig mensen. Na de afdaling, die weer dezelfde route terug is, kwamen we 6 uur later aan bij de auto. Vanuit Frans Glacier zijn we langs de west kust omhoog gereden. We wilden ergens in een klein onbekend dorpje overnachten, voor het echte NZ-gevoel. We kwamen bij het dorpje “Kumara” uit. Dit dorpje had 3 straten: First street, Second street and Third street, haha! We verbleven in een klein hans-en-grietje-achtig huis waar we een klein kamertje hadden met 3 bedden, super schattig. Er was geen supermarkt in de buurt, dus we gingen uiteten in het enige restaurantje in het dorp. Hier heb ik BY FAR de lekkerste biefstuk ooit gegeten! Zo onverwachts, maar na een heftige wandeling hadden we dit wel verdiend. Heerlijk!

Day 7 – Kumara --> Motueka (1/10)
Vanuit Kumara reden we naar het noorden van het zuidereiland. Op de weg zijn we langs een hele toeristische plek gestopt: The Pancake Rocks. Dit is heel toeristisch omdat het een formatie van stenen is, maar voornamelijk omdat de wandeling maar 30 minuten is en het is vlak. Je kunt al raden van welk continent de meeste mensen hier zijn. We wisten dat we konden verwachten dat het druk zou zijn, maar jezus wat zijn die Aziaten brutaal!! Ze laten scheten en boeren wanneer ze daar zin in hebben, nemen alle plekken in om foto’s te maken en blijven daar dan ook doodleuk een halfuur staan, om 70 keer dezelfde foto te maken. Ik zal me nooit snel storen aan andere mensen, maar dit was echt het toppunt.
Maar goed, we hebben uiteindelijk wel zeker genoten van de steenformatie. Het is mooi om te zien. Het zijn stenen die over enkele miljoenen jaren steeds op elkaar zijn gegroeid. Het lijken net pannenkoekjes die op elkaar gestapeld zijn, vandaar ook de naam.
Vanuit hier zijn we doorgereden naar Motueka. Dit is een stadje dicht bij het Abel Tasman National Park. Aangezien wij graag een uitgebreide trip in dit park wilden, besloten we om hier te slapen en alles te regelen. We sliepen in een mooi en groot hostel “The Happy Apple”.

Day 8 – Motueka (2/10)
Op deze dag wilde we graag alles regelen voor onze trip naar Abel Tasman National Park. Dit Park is heel tropisch, en een perfecte plek om te kajakken en te wandelen. Ze organiseren hier allerlei trips die je zonder begeleiding mag doen.
We zijn naar Marahau gereden, waar het Park begint, en waar ook alle organisaties zitten. We besloten om bij “Abel Tasman Kajaks” onze trip vast te leggen: 2 dagen heen kajakken en 2 dagen terug wandelen. Vervolgens zijn we nog naar “Split Apple Rock” gereden, om op een bijna zo goed als zwart-zand-strand een steen te bekijken die bijna perfect door het midden is gespleten. We hebben daar geluncht en genoten van het weer.Daarna zijn we teruggekeerd naar Motueka om daar weer te overnachten.

Day 9 – Abel Tasman National Park (3/10)
Vandaag begon het 4-daagse avontuur in Abel Tasman National Park. Een van mijn favoriete bestemmingen in NZ! In het Park is geen connectie en verbinding voor de telefoon, dus die hebben we niet nodig gehad. We vertrokken heel vroeg vanuit Marahau met de kajaks. Onze eindbestemming voor deze dag was 15 km verder: “Te Pukatea Bay”. We hebben op ons gemakje gevaren en genoten van de blauwe zee, de witte stranden en de prachtige bossen. Het was heerlijk warm, dus we hebben in onze korte broek en shirtjes kunnen genieten van de zon. We maakten een stop op een heel mooi eiland, genaamd “Adele Island”. Rond 3 uur ’s middags kwamen we aan in Te Pukatea Bay. In onze kajaks hadden we alles bij wat we nodig hadden: de tent, slaapspullen, eten, kleren etc. Het was een zware kajak uiteindelijk, wat het pedellen ook wat zwaarder maakte. Maar eenmaal aangekomen hebben we de tent opgezet en onze spullen uitgeladen. Vervolgens zijn we een mooie strandwandeling gaan maken en hebben we daarna in het zand de zonsondergang gekeken. Deze eerste dag was werkelijk waar echt een droom. Je bent omringd door witte stranden en een azuurblauwe zee, zonder verbinding met de rest van de wereld, met alleen een drankje in je hand. Dit gevoel is niet te beschrijven. Mijn gevoel: Ik wil hier nooit meer weg…

Day 10 – Abel Tasman National Park (4/10)
De volgende dag stonden we om 5 uur op om naar de zonsopgang te gaan kijken. Ook dit gevoel was onbeschrijfelijk. Het voelt echt alsof je alleen op de wereld bent. Nadat de zon was opgekomen zijn we onze spullen weer in de kajak gaan laden om onze trip voort te zetten. Om 8 uur vertrokken we vanuit Te Pukatea Bay naar Onetahuti Bay. Ook dit was een trip van ongeveer 16 km. Het was iets minder warm naar mate we enkele km’s hadden gehad. We besloten om even een strandje op te varen om ons iets warmer aan te kleden. Toen we na een halfuurtje weer het water op gingen, zagen pascal en ik in de verte iets boven het water uitsteken. We dachten huh dat kan niet, zowel dolfijnen als haaien zouden hier niet graag zitten dus wat is het dan?? We begonnen als 3 gekken te pedellen richting hetgeen wat we zagen, en naar mate we dichterbij kwamen schrokken Jakko en ik, want het leken alsof er een paar haaien zaten… 3 hartverzakkingen later kwamen we erg dichtbij en zagen we dat het dolfijnen waren! Toen we redelijk dichtbij waren kwamen ze op ons af en zwommen ze langs en onder ons door! Wat een ontzettend gave ervaring om wilde dolfijnen tegen te komen. Gelukkig had ik de Go Pro bij me en heb ik ze kunnen filmen.
Uiteindelijk kwamen we om 3 uur aan op Onetahuti Bay en hebben we ons kamp weer opgezet. We maakten rijst met bonen als avondeten en we genoten weer van een avond op het strand. Hoe langer ik zonder telefoon was, hoe beter ik me voelde en hoe meer ik genoot. Weinig mensen kunnen dit met eigen ogen zien, en ik voelde me zo gelukkig dat ik dit mocht ervaren. Foto’s en video’s komen nog niet eens in de buurt van hoe mooi het in het echt is.

Day 11 – Abel Tasman National Park (5/10)
Onze kajaks werden ’s morgens opgehaald met de watertaxi, en wij gingen in 2 dagen teruglopen naar Marahau, wat 30 km was door het Abel Tasman NP. Op deze eerste dag lopen stond voor ons een Hut geboekt in Bark Bay, de enige die nog vrij was, dit betekende dat we de eerste dag maar 5 km hoefde te lopen, en de laatste dag 25 km, maar dat maakte ons niet uit! We begonnen om 9 uur met lopen, en wat is het ATNP ongelofelijk mooi… Het valt opnieuw niet te beschrijven. Het is tropisch, sprookjesachtig en tegelijkertijd heel stoer en uitdagend. Het weer was ook prachtig, het was 25 graden met volle zon. De 5 km gingen heel snel, ook al maakten we wat stops om de tijd te verdrijven. We kwamen aan bij Bark Bay rond 12 uur ’s middags. We waren de eersten in de hut, hebben een matras gekozen en hebben het gebied verkend. Toen we eenmaal terug kwamen waren er meerdere mensen, inclusief een ouder koppel. Ik vond het al knap dat het avontuur aangingen in dit NP, maar helaas zagen we al snel dat de mevrouw niet goed werd. Je kunt nergens naar toe bellen of hulp inschakelen, dus ja wat doe je dan? We hebben haar met de hulp van haar man op een bed gelegd en wat te eten te geven. Jakko en Pascal zijn hun tassen gaan halen die ze in het park hadden achtergelaten, en we hebben de kachel in de hut aangestoken om haar warm te houden. Uiteindelijk knapte ze wat op en kwam de boswachter langs om te controleren of iedereen oké was.
Vervolgens kwamen er meerdere mensen aan, waaronder wat jongeren. Samen met 2 andere Nederlanders, 2 Zwitsers en 2 Israëliërs zijn we aan een tafel wat spelletjes gaan spelen en hebben we samen de avond leuk afgesloten.

Day 12 – Abel Tasman National Park --> Nelson (6/10)
Vandaag stond ons de langste wandeling te wachten, van Bark Bay terug naar Marahau. Deze 25 km wandeling had ook veel steile stukken omhoog en omlaag, wat de wandeling ook wel zwaar maakte. We begonnen om 7 uur ’s morgens met de wandeling, toen was het al 20 graden. We moesten zorgen dat we voor 1 uur op een bepaalde plek waren, omdat er dan een stuk eb was waar we konden doorsteken. We kwamen er al om 12 uur aan, maar het was toen helaas al te laat… We moesten extra 3 kilometer omlopen hierdoor. Achja, wat is 3 km als je al 25 moet lopen! Het was weer een droom op door het park te lopen. Veel dierengeluiden, palmbomen, zonnestralen door de bebossing heen, azuurblauwe zee aan je zijde. Het wandelen is dan echt een dream come true. Ook vandaag was het erg warm, rond 27 graden. We hadden inmiddels al 15 km gehad toen we over een brug liepen, waaronder tientallen zeehondjes aan het spelen waren in het water! Het waren allemaal jonkies die met elkaar aan het spelen waren, en de moeders zaten aan de kant een oog in het zeil te houden.
Uiteindelijk hadden we nog maar 5 kilometer te gaan, maar toen kreeg ik helaas blaren... Ik besloot om op de laatste 3 kilometer mijn schoenen uit te doen… slecht idee! Al die kleine steentjes in mijn voeten deden net zo veel pijn als de blaren. Uiteindelijk kwamen we om 3 uur aan bij de grote straat uit waar onze auto stond geparkeerd bij de organisatie. Wat een opluchting om een grote backpack van je rug af te kunnen halen en een douche te kunnen nemen na 4 dagen! Vanuit Marahau reden we dezelfde dag nog door naar Nelson, een stad op een uurtje rijden vanuit waar we waren. Hier gingen we onze geslaagde ATNP trip vieren in een heerlijk Vietnamees restaurant en vervolgens bij een Gin Bar. Toen we in ons hostel waren, voelde het ook wel weer goed om in een fatsoenlijk bed te slapen.

Day 13 – Nelson --> Kaikoura (7/10)
Vanuit Nelson reden we naar de oostkust, naar Kaikoura. Hier wilden we heen vanwege een activiteit die bij ons alle 3 hoog op het lijstje stond: Zwemmen met dolfijnen! We hadden al van tevoren geboekt om onze plekken te bemachtigen, omdat het erg populair is. Helaas merkten we al dat we op de heenweg slecht weer hadden, en voor het eerst sinds onze trip regende het. We hadden al het voorgevoel dat onze trip de volgende dag gecanceld zou worden en dat was helaas ook het geval. Maar niet getreurd, want met dolfijnen zwemmen kunnen we ook op het noordereiland, waar we ook nog een maand zullen gaan reizen, dus gelukkig was het geen groot baalmoment. We wisten nog niet wat we in plaats van deze activiteit wilden doen, dus we zijn gewoon gezellig wat gaan eten en drinken in het stadje en zijn vervolgens gaan relaxen in het hostel.

Day 14 – Kaikoura --> Hanmer Hot Springs (8/10)
Toen we opstonden besloten we om spontaan naar Hanmer Springs te gaan. Dit is een plek op 2 uur rijden vanuit Kaikoura. Het is heel toeristisch omdat hier de echte natuurlijke Hot Springs zijn. Dit zijn natuurlijke heetwaterbronnen, die ze hebben bewerkt om mensen te komen laten relaxen. Het is eigenlijk hetzelfde als Thermae 2000, alleen is dan alles natuurlijk uit de grond. Toen we aankwamen in Hanmer, zagen we dat het enorm druk was, maar uiteindelijk viel het in de spa wel mee! Hier hebben we de hele dag gerelaxt en teruggeblikt op de leuke momenten en plekken die we al hadden gezien.
Daarna zijn we gaan zoeken naar een plekje om te slapen. Aan de rand van het bos in Hanmer zagen we een redelijk verlaten accommodatie die nog plek had voor ons drieën. Wij Nederlanders zijn echte oordelaars op uiterlijk, dus ook ik was schuldig aan het feit dat ik dacht dat we in de kamer kakerlakken en spinnen zouden tegenkomen, maar het tegenovergestelde bleek waar te zijn! we hadden een geweldige kamer met een keuketje en een tafeltje, en met 5 bedden zelfs. Een groot leerpunt voor ons hier in NZ is dat niet alles mooi van binnen én van buiten is. Soms tref je dus dit soort plekken aan.

Day 15 – Hanmer --> Christchurch (9/10)
Vanuit Hanmer springs zijn we door gereden naar Christchurch. Omdat dit de 2e dag was dat het regende hadden we niet zo veel zin om de stad in te gaan, die we tevens al hadden gezien toen we in NZ aankwamen. We besloten daarom om naar de dierentuin te gaan! Vanwege het weer was het helemaal niet druk en mochten we giraffen, neushorens en tijgers voeren, maar het leukste was de alpaca’s voeren, hahahaha, lievelingsdier ja.
Vervolgens was het plan om naar Job de Graaf te gaan, een goede vriend van Jakko maar inmiddels ook van mij. We mochten bij hem overnachten, dus we hebben ’s avonds met z’n 3en voor hem gekookt. Het was een enorm gezellige en lekkere warme avond.

Day 16 – Christchurch --> Lake Tekapo --> Twizel (10/10)
De laatste week van onze trip ging van start. We gingen vanuit CHC naar Lake Tekapo. Lake Tekapo is een groot meer, wat de naam zelf al zegt, wat natuurlijk is ontstaan en wat van oorsprong heel erg blauw is door de reflectie van de zon. Na een rit van 3 uur kwamen we aan bij Lake Tekapo. Er ligt een grote berg bij het meer waar bovenop de top een café ligt met een prachtig uitzicht. Hier zijn we als eerste naar toe gereden en hebben we een drankje gedaan. Vervolgens zijn we naar beneden gereden en hebben we het stadje verkend. Omdat Lake Tekapo erg klein en duur is, zijn we naar een dorp gereden dat een halfuur verderop lag, genaamd Twizel. Dit dropje was adembenemend. Het is een klein dorpje met 1 groot motel, en voor de rest wat leuke schattige huisjes en een paar restaurantjes, barretjes en een supermarkt. Het was totaal niet toeristisch, er waren alleen maar bewoners van het dorp in de restaurantjes en de barretjes. We kwamen op een goede dag, omdat het een woensdag was, en dan was het onbeperkt Thais eten voor 15 dollar pp. Daar hebben we even goed gebruik van gemaakt haha. Vervolgens hebben we nog een rondje gelopen om het dorpje heen en hebben we vervolgens een kamer geboekt in het motel.

Day 17 – Lake Tekapo & Twizel (11/10)
Vandaag reden we weer terug naar Lake Tekapo om daar om het meer heen te rijden, en daar wat uurtjes te spenderen aan het water in de volle zon met 25 graden. Heerlijk! Daarna hebben we in het stadje wat gegeten en een drankje gedaan en genoten van het weer.
Daarna zijn we weer naar Twizel gereden omdat het slapen ons daar prima was bevallen! We hebben in Twizel nog wat drankjes gedaan in een van de barretjes.

Day 18 – Twizel --> Mount Cook --> Queenstown (12/10)
We stonden optijd op om op deze dag naar Mount Cook te rijden! Mount Cook is de hoogste berg van NZ (3.724m). Hij steekt boven alle gebergten uit en is daarom een echte foto plek voor reizigers in campervans. Iedereen stopt altijd langs de weg om dan een foto te maken van de berg. Wij konden dat dus ook niet laten! Het is echt een mooie berg met een witte top, dus foto’s blijf je maar maken... tot je uiteindelijk niks anders meer kan zien haha! We zijn naar het begin van Mount Cook gereden, waar een grote wandeling is van ongeveer 8 uur, maar wij wilden maar een deel van deze wandeling doen, zodat we toch mooie foto’s van dichtbij konden maken. Zoals gedurende trip was het erg warm, dit keer bijna 30 graden. Het was een gek gevoel om in een shirtje langs besneeuwde bergen te lopen! Zoals te zien op de foto’s hebben we enorm genoten. Na genoeg tijd te hebben gehad bij Mount Cook, was onze geplande trip eigenlijk al afgelopen. We hadden extra dagen op bestemmingen ingepland voor als het zou regenen, maar we hebben constant mooi weer gehad dus we hadden nog 4 dagen over! We zijn daarom op het einde van de dag terug naar Queenstown gereden, wat maar 2 uurtjes was. Daar hebben we weer een hostel genomen wat dicht bij de haven lag, een prachtige locatie. We zijn die avond gaan midget golven en we zijn naar de Ice Bar gegaan, om een laatste “goodbye” te geven aan QT. Mooie avond dus!

Day 19 – Queenstown --> Te Anau (13/10)
Omdat we tijd over hadden konden we naar een prachtige bestemming die we eigenlijk in een weekend trip wilde doen tijdens school als het mooi weer zou zijn. We wilden namelijk naar Milford Sound. Milford Sound heeft de grootste fjorden in NZ. Als je een wandeling wild doen in dit gebied, waar je alleen mag slapen in hutten en niet in de natuur, moet je anderhalf jaar van tevoren boeken. Momenteel zijn de wandelingen tot eind 2018 uitgeboekt, zo populair is het. Maar je kunt ook cruisen door dit mooie fjordland, wat ik persoonlijk ook heel mooi vind.
Als je naar MS wilt, kun je alleen overnachten in Te Anau, wat 2 uur rijden is van MS. Dichterbij kun je niet slapen want alles is natuur en is het verboden om te overnachten. We zochten een hostel en hebben hier gekeken wat we de volgende dag wilden doen. We kozen voor een Cruize van 2 uur door het gebied, waar we de laatste plekjes hebben kunnen bemachtigen. De cruise begon om wel om 9 uur, wat betekende dat we om half 7 weg moesten rijden. Milford Sound staat helaas ook bekend om het feit dat het bijna áltijd regent. We hadden ons dus al goed voorbereid op flinke stortbuien.

Day 20 – Te Anau --> Milford Sound --> Invercargill (14/10)
De volgende dag zaten we om half 7 al in de auto. Het is in NZ nooit druk op de weg. Het kan zelfs zo zijn dat je tijdens een 4 uur durende rit niemand tegenkomt. Hoe gek is dat?! Ik maar denken aan de files die ik altijd heb als ik met mijn auto naar school rij…
We waren inmiddels al een uurtje onderweg toen we bij een tunnel aankwamen. Het was heel gek want deze tunnel ging door een berg heen en dat bijna 30% omlaag… Beetje vreemd gevoel! Maar toen we de tunnel uitkwamen was er “Avalange Danger”, gevaar voor sneeuwlawines. Je mocht dus op geen enkele plek stoppen met rijden en je moest continu om je heen kijken, best spannend, aangezien er niemand anders op de weg is en je geen bereik hebt. Om half 9 kwamen we aan in Milford Sounds en konden we gaan inchecken voor de cruise. Toen we eenmaal op de boot waren, gebeurde er echt iets wonderbaarlijks, de wolken trokken weg en er was blauwe lucht te zien! De kapitein was helemaal enthousiast en maakte onze tocht echt geweldig. We kwamen langs tientallen giga watervallen. Uiteindelijk kwamen we bij een van de grootste watervallen van NZ aan en de kapitein zei dat je voor de ultieme ervaring op het voor dek van de boot moest gaan staan om zo heel dichtbij de waterval te komen. Je zou wel enorm nat worden en het erg koud krijgen, maar het zou het waard zijn zei hij. Ik wilde dit niet missen, dus ik besloot om met de Go Pro op het dek te gaan staan. Jakko en Pascal durfden niet dus die bleven binnen. Er waren uiteindelijk maar 4 van de 50 mensen op het dek, including me. We kwamen steeds dichterbij en my my wat een geluid en kou. De spetters voelden als hagel in je gezicht, MAAR WAT WAS HET VET! Ik zou het zo weer doen! Na een cruise van 2/3 uurtjes kwamen we weer aan wal en begon onze reis richting Invercargill, een stad in het zuidelijkste puntje van het zuidereiland. De reis duurde ongeveer 3 uurtjes en eenmaal aangekomen in het hostel hadden we de kamer, zoals meestal, voor ons zelf. Invercargill is niet echt speciaal, dus wij zijn die avond naar de bioscoop geweest en zijn daarna gaan stappen. Een fijne avond en een mooie afsluiting van onze spring break trip.

Day 21 – Invercargill --> HOME! (15/10)
De laatste dag van onze trip was helaas aangebroken en we begonnen aan de terugreis naar Dunedin. We reden van Invercargill naar Dunedin via de Catlins, een regio die bekend staat voor haar mooie en rustgevende natuur. Dit voelde een beetje aan als de Ardennen! We kwamen nog langs een bekend touristenplekje genaamd “Nugget Point”. Dit is een cliff die uitkijkt op allemaal brokken rots in de oceaan. Deze brokken, oftewel nuggets, zijn vernoemd naar de Gold Nuggets (goud stukken in de grond van NZ). We hebben op deze laatste dag wederom genoten, zoals elke andere dag tijdens de trip. Uiteindelijk kwamen we rond een uur of 4 aan in ons geliefde huisje. Het was fijn om weer even onze eigen douche te gebruiken en in ons eigen bed te slapen, maar niks weegt op tegen dit prachtige land. We hebben enorm genoten. De dag erna begon school weer en begonnen we aan onze laatste 5 weken in Dunedin!