Day 42

Really? Dag 42 al? De tijd gaat echt snel voorbij.
Afgelopen week ben ik begonnen op mijn stageplek! Wat was de eerste dag spannend, alle skils die ik vorig jaar geleerd heb leken wel uit mijn geheugen verdwenen te zijn. Dus na een hoop geklooi op Auto-CAD en veel proberen (vooral ook toen mijn zenuwen beetje gezakt waren) lukte het op mijn eerste tekening af te ronden. En na een week weer in mijn routine te zitten gaat het weer lekker. Alles is weer een beetje terug gelekt in mijn brein.

Communicatie is wel vrij lastig op kantoor, over werk gaat wel redelijk ze zijn niet geweldig in hun Engels maar komen er wel uit. Maar onderling praat iedereen Grieks en daar versta ik dus echt nog niet heel veel van, als ze aan het kletsen zijn onderling en ze beginnen te lachen heb ik dus geen idee wat ik gemist heb. Lekker kletsen met iemand mis ik dus wel heel erg. Gewoon iemand waarmee ik over niks en van alles kan praten. Misschien komt dat nog?!

Fietsen naar me werk is best te doen, ik ben alleen bang dat ze me perrongeluk omver rijden hier want ze zijn hier gewoon geen fietsers gewend. In Nederland is elke mobielst er constant mee bezig dat er fietsers van alle kanten kunnen komen. Hier heb je er gewoon niet zo veel. Dus ik hier als fietser moet ogen aan alle kanten hebben.

En de mannen hier zijn over het algemeen vreselijk. Je wordt na gefloten en je krijgt lok geluidjes naar je hoofd, het is ook geen uitzondering dat ze uit hun autoraam gaan hangen (die ze eerst naar beneden draaien) en je zo eens goed bekijken. Vreselijk is dat. Heb er al een paar duidelijk gemaakt in het plat Nederlands dat ze lekker voor zich moeten kijken. Ze verstonden er niks van maar de boodschap was wel duidelijk

Dikke kus vanuit Cyprus

Do