The Egde

Het is de laatste dag in New York City en ik heb grootste plannen! Al vroeg in de ochtend check ik uit bij het hostel. Wel heb ik natuurlijk nog een laatste keer goed het uitzicht bewonderd vanaf het dakterras. Met mijn rugtasje om loop ik naar de metrohalte toe. Binnen een kwartiertje sta ik bij misschien wel de leukste stop van mijn citytrip! In winkelcentrum Hudson Yards zit iets bijzonders verstopt. Naast the Food Court en de H&M kun je de lift in. Niks bijzonders zou je denken. Maar om deze lift in te mogen betaal je zo’n $38 om naar

binnen te mogen. Ik ga het doen! Bij de kassa haal ik mijn ticket. Ik word doorgestuurd naar een gang. Overal zijn blauwe en paarse lichtjes. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Dit is mij aangeraden om te doen als ik hier ben maar ik heb eigenlijk geen idee waar ik aan begonnen ben! Ik stap de lift in… Het duurt misschien wel 4 minuten voordat de deuren weer opengaan. Maar ik voel wel dat we super snel omhoog gaan! Zodra ik uitstap begint mijn hartje sneller te kloppen. In de achtbaan gaan vind ik niet eng maar stilstaan op grote hoogtes zorgen voor trillende benen. Het uitzicht op deze hoogte is bizar! Ik staan op maar liefst 345 meter hoog! Voorzichtig loop ik naar het raam met panoramisch uitzicht. Ik kan vanaf hier zelfs het Vrijheidsbeeld op Ellis Island zien. Ze is wel piepklein vanaf hier. Beneden zie ik mensen rondrennen alsof het miertjes zijn. Vanaf deze hoogte is de stad opeens niet meer zo groot en intimiderend. Er is zelfs een buiten gedeelte! Op deze hoogte vind ik het behoorlijk spannend om naar buiten te gaan. Er is een trap die je nog hoger brengt. Het enige wat je scheidt tussen veiligheid en vrije val van 345 meter

richting de betonnen straat is een glazen muur. Ik wil toch nog even op de foto. Er staan een aantal mensen te wachten bij een hoek met een extra mooi uitzicht. Met trillende benen loop ik naar de rand. Een aardige jongen neemt een aantal foto’s voor me. Ik sta misschien lachend op de foto maar de tranen staan in mijn ogen. Een jochie naast en zijn ouders me schijnt hier geen last van te hebben. Het kind, dat amper kan lopen, blijft op het glas bonken. De ouder staan verderop te kletsen. Zij hebben wel echt vertrouwen in de glazen muur. Ik besluit mama en oma nog snel even te videobellen. Dit moeten zij ook hebben gezien! Gelukkig vinden zei het net zo spannend als ik, ookal zitten zei lekker veilig in Nederland. Na een paar uurtjes moet ik echt gaan. Ik vlieg vanavond weer terug naar Miami en ik heb nog een allerlaatste stop voordat ik moet gaan!