'Be in Prague' selfies maken en biertappen

Alles voor de ploeg zoals 'miene moat' altijd zegt

Ik had nooit verwacht dat ik, selfies maken en bier tappen, in een zin zou noemen. Nadat ik in een nachttrein heb geslapen die kleiner is dan de kledingkast van mijn moeder. Maar laat ik bij het begin van de vorige avond beginnen.

Om 10 uur in de avond staan we op het station in Krakau voor de nachttrein naar Praag. Ik stap in de trein samen met mijn koffer die tot halverwege mijn lichaam rijkt. Ik bekijk de coupe die vannacht mijn slaapplek wordt en ik schiet in de lach "This can not be happening!". De diva komt in mij naar boven en de volgende tien minuten klaag ik samen met 80% van mijn klasgenoten. Ik zet mijn koffer naast die van Laura en Simone in het gangpad van de coupe. Ik kom tot de conclusie dat dit niet gaat werken want nu passen wij niet meer in de coupe. Simone krijgt ondertussen een 'mental breakdown' en ik ben samen met Laura al sterke argumenten aan het bedenken voor als er iemand bij ons in de coupe komt. 'No way' dat er iemand in onze zes persoonscoupe erbij komt die wij delen met zijn vieren. De enige die kalm blijft is Rozica.
Die rustig op de bank/stoel/slaapplek zit. "Ik heb geslapen op het station van Adelaide in Australië, in een swag in de outback. “Zelfs in de jungle, in de Oriënte van Ecuador, heb ik mij aan kunnen passen dus hier ook" spreek ik mijzelf streng toe. Om een uur of 11 begint onze coupe zich te vullen met klasgenoten die niet kunnen slapen onder het genot van een wijntje en een zak chips maken we er het beste van. Stiekem vond ik het best wel leuk!

Ik sleep de laatste meters met onze koffer, die ik deel met Anne, door de regen van Praag richting het hostel. Ik ben blij dat ik een koffer deel met Anne op de een of andere manier krijg ik het altijd voor elkaar dat zij het grootste gedeelte van de tijd onze koffer draagt. Op de een of andere manier zit onze vriendschap zo in elkaar. Als ik samen met Anne ga stappen in Breda draagt zij ons tasje omdat ze weet dat ik er een hekel aan heb. Misschien ook omdat ik heel slordig ben en alles verlies maar dat terzijde. Ik ken haar pas twee jaar maar ze zou alles voor mij doen en idem dito ik ook.

Na een overheerlijke ontbijt beginnen we aan de tour onder de astronomische klok die menig toerist erg fascinerend vindt. Begrijp me niet verkeerd het is erg indrukwekkend dat deze klok vijf verschillende tijden aan kan geven. Uiteenlopend van het aangeven van de stand van de zon en de maan tot aan de plaatselijke tijd in Praag. Maar mijn interesses liggen nu

eenmaal niet bij de stand van de zon maar meer bij hoe warm het wordt die dag. Helaas geeft de klok de warmte van de dag niet aan. Maar laat ik niet teveel uitweiden over mijn desinteresse in de stand van de zon.

De eerste dag in Praag wordt verzorgd door Rozika, Laura, Simone, Anouk en Susanne. Van Rozika krijgen we de opdracht om selfies te maken op de 'beroemde' Karelsbrug. Van een standbeeld, een ridder wel te verstaan, met een goud zwaard en een standbeeld waarvan ik de details ben vergeten. Vrienden van mij weten maar al te goed dat selfies maken en Milou van Arensbergen niet zo goed samengaan. Ik zie Kim al in sprintje trekken over de brug met het enthousiasme die ik zou hebben als ik Justin Chatwin zou zien op de Karelsbrug. Voor ieder die niet bekend is met Justin, hij is een ontzettend knappe acteur genaamd Steve in de Amerikaanse serie Shameless. Later ga ik met Justin trouwen alleen weet hij dat nog niet ;). Ik loop samen met Ingrid en Jolijn over de brug en wordt toch verleid door het maken van een aantal selfies. Jolijn ken ik al vanaf het begin van mijn studententijd in Breda. Ingrid heb ik eigenlijk sinds de studiereis pas echt leren kennen. Ik kan met haar lachen en ik ben gek op haar Zeeuwse humor.

Na de dansworkshop kom ik om half acht terug in het hostel en besluit om een lange douche te nemen. Ik geniet van de rust ondanks dat Chef Special in de badkamer luidt afspeelt vanaf mijn Ipad. Waarna ik terug kom is de paniek voelbaar tot in mijn tenen. Anouk is ziek en Laura moet de tour overnemen. Laura staat zich op te maken in een Duits tiroler pakje terwijl Kim de tekst op leest die ze moet leren voor de tour. De kalmte die Laura uitstraalt daar ben ik jaloers op. Ik kan niet ineens een tour geven als mij dat 20 minuten van tevoren is verteld. Laura heb ik leren kennen op de eerste dag van mijn intro bij de NHTV. Vele zouden zeggen dat Laura een persoon is waar je geen ruzie mee moet maken. Deels is dat ook zo, als het om haar ‘moaten’ gaat. Maar Laura is lief en begripvol en ontzettend slim. Veel mensen hebben een vooroordeel over Laura. Een vooroordeel die ze niet verdiend.

In de eerste kroeg staat op de tafel een tap. Een eigen tap. Mijn mannelijke vrienden uit mijn geboortedorp zijn zo jaloers op dit moment. Helaas sta ik niet te smachten om een biertje vanuit de tap. Het eerste alcoholische drankje die ik in mijn leven heb gehad was een sneeuwwitje. Bier met 7-up. Wie heeft deze creatie ooit bedacht? Tijdens mijn eerste alcohol ervaring om 14-jarige leeftijd, knikte ik naar mijn vrienden, lekker! Diep van binnen was mijn maag aan het beslissen of dit in mijn maag bleef of op het veld van onze plaatselijke voetbalvereniging. Dapper tap ik een biertje "kom op Milou een biertje krijg je wel weg". Na drie slokken bedenk ik mijzelf en gooi het overige bier bij Walter in zijn glas en glimlach ik breed "krijg je wel op toch?".

Wanneer we naar de volgende kroeg gaan zie ik de spanning op het gezicht van Laura. Ik vind het super stoer dat ze niet bij de pakken neer is gaan zitten. Ik heb een ansichtkaart van hout op mijn kamer staan waar op staat "het is zoals het is". Laura was niet aan het zeuren over dat ze ineens een tour moest geven. Ze deed wat gedaan moest worden, want "het is zoals het is".

Wanneer het einde van de avondtour dichterbij komt zie ik de spanning van Laura afglijden. Ze heeft zichzelf kranig geweerd en ik ben trots op haar. Het merendeel van onze mede studenten gaat naar huis. Ik hef met mijn glas wijn tegen het glas van Laura en een glimlach verschijnt op haar gezicht "Alles voor de ploeg" zegt ze vrolijk. "Alles voor de ploeg miene moat".