Vandaag rustig opstaan en weer op pad. We gaan op zoek naar een camping met een beetje wind. De eerste kandidaat is op een mooie locatie boven op een berg, met uitzicht op een stuwmeer. Na één keer verkeerd rijden (de weg over de stuw is dicht) komen we via een erg slechte weg op bestemming aan. We lopen over de camping met een groeiende verbazing over de staat waarin het terrein verkeert. Er is helemaal niemand. Blijkt ook nog het zwembad dicht. Dit gaat hem niet worden. Ik vertel de teleurgestelde dame bij de receptie dat we weer gaan. Tja zegt ze, pas aankomend weekend gaat het zwembad open. Het seizoen moet nog beginnen.

Door naar een camping een halfuurtje verder, onder Cordoba. Camping Carlos III. Dit ziet er een stuk beter uit. Verzorgd en het zwembad is open. Op het kampeerterrein staat een verloren "de waard" piramide tent. Dapper om daarmee rond te trekken. Elke keer al die haringen. De bewoners van de tent blijken zuiderburen te zijn met een voorliefde voor "echt kamperen". Ze vertellen ons dat we net de ANWB rondreis hebben gemist. Ze kenden het fenomeen niet en vielen tijdens de aanwezigheid van deze groep van de ene verbazing in de andere. Vooral de kring van stoelen en tafels die 's avonds werd gevormd vonden ze bijzonder..... Ik wist dank zij het tv programma "we zijn er bijna" precies waar het over ging.


Wij zoeken een plek uit met hopelijk de meeste schaduw. Natuurlijk eindigen we in het zwembad. Het is intussen 41 graden. Temperatuur begint een vast thema te worden. Morgen maar vroeg met de bus….