Op excursie naar de Sossusvlei

Na een wat onrustige nacht, de wind woei zo hard dat er continue lawaai was, staan we vroeg op voor de excursie naar de Sossusvlei. Om 6.45 uur verzamelen we bij de receptie. Samen met een groep van 6 mensen uit Engeland stappen we bij gids Pearsly in de auto. We zijn blij dat we een dichte auto hebben met deze wind. We hebben medelijden met de mensen die we later in de open auto’s door het stoffige landschap zien rijden. Pearsly heeft de vaart erin op de hobbelige weggetjes en al snel komen we aan bij het park. De eerste stop is bij een uitzichtpunt over het uitgestrekte landschap. Hier zien we nog voornamelijk zwarte rotsen, met op de achtergrond al de rode duinen. We maken kennis met onze excursiegenoten, waarvan de heren drie broers blijken te zijn. De oudste, die in Johannesburg woont, is 70 geworden en ter ere daarvan zijn ze met z’n allen op reis in Namibië.

De volgende stop is de Dune 45, die op 45 km van de ingang ligt. Het is een prachtig rood duin die kan worden beklommen. Normaal gesproken is dit waarschijnlijk niet zo’n uitdaging, maar met de wind van vandaag, waag ik maar een halve poging. Na een stukje het duin op te zijn gelopen, met het prikkende zand dat tegen mijn blote benen waait en met moeite mijn evenwicht bewarend in de harde wind, keer ik toch maar om. De jongste van de drie Engelse broers redt het wel tot op de top en komt al vallend weer terug naar beneden. Blij als een kind stapt hij weer in de bus. Al heeft hij geen goede foto kunnen maken op de top, want hij had al de nodige moeite om gewoon te blijven staan.

We rijden de volgende 15 km over de verharde weg, waarna we nog 5 km offroad rijden om bij de Sossusvlei te komen. Dat het offroaden niet bij iedereen met een 4WD ook goed afgaat, blijkt als we halverwege een auto met volledig ingegraven achterwielen zien staan. Op de terugweg zien we zelfs een auto vaststaan op nog geen 50 meter van de start van de offroad route. Pearsly gaat het echter prima af, al is de rit verre van comfortabel. Het laatste stukje naar de Deadvlei, die vallei met dode bomen die Frans Lanting zo mooi in beeld heeft gebracht, lopen we, 1 km door mul zand. De wind is alleen maar sterker geworden en we lopen met onze zonnebril op en sjaal voor onze mond en neus, om ons te beschermen tegen het zand. Dan zien we de witte uitgedroogde grond met zwarte bomen in allerlei mooie vormen, met op de achtergrond de oranje duinen. Een indrukwekkend beeld. Eenmaal tussen de bomen lopend, blijkt hoe groot de vallei eigenlijk is. We

nemen de tijd om mooie composities voor onze foto’s te vinden. Op de terugweg stoppen we nog bij de Sesriem canyon, een canyon van 30 meter diep en 1 km lang. Na terugkomst bij het hotel, vertrekken we na de lunch in de richting van ons volgende hotel, gelukkig maar 20 km verderop.

De Sossus Dune Lodge is schitterend gelegen in het Namib-Naukluft National Park. Direct bij de ingang bij Sesriem sla je linksaf en via een kronkelweg kom je aan bij de lodge, die bestaat uit allemaal chalets van hout en tentdoek. De chalets zijn aan de voet van een heuvel gebouwd en alleen via een houten vlonder te bereiken. We brengen de middag door op het terras voor ons chalet, in de zon en genietend van het werkelijk schitterende uitzicht op het vlakke woestijnlandschap met op de achtergrond de oranje duinen. Er loopt een oryx vlak voor onze chalet langs. Waarschijnlijk een mannetje,

hij is alleen. De mannetjes trekken alleen rond en sluiten af en toe aan bij een kudde vrouwtjes om deze te bevruchten. Daarna trekt hij verder en blijven de vrouwtjes met de jongen als kudde bij elkaar. Er trekt ook een groep springbokken langs. Fascinerend om te zien dat ze met tientallen meters afstand van elkaar toch allemaal hetzelfde pad lijken te lopen. ’s Avonds is de lucht zo helder, en de omgeving zo donker, dat we niet alleen de sterren, maar ook de melkweg heel mooi kunnen zien.