Theeplantages & mist

Zondag 22 januari
Rustig ontbeten, want we hoefden pas om 11 uur op het station te zijn. Konden nog een kaartje kopen gelukkig, 1 euro per persoon voor 4 uur treinen, maar zonder gereserveerde plek. Nog wat samosa's gekocht voor onderweg en iets na 11 uur kwam de trein aan. Zat behoorlijk vol, we konden alleen nog maar staan op het balkon, maar hadden wel een plek bij de open deur. Goed voor de foto's! Eerste stuk nog niet spectaculair, maar het werd wel steeds bergachtiger en steeds meer theeplantages. Af en toe kwam er een verkoper voorbij, met thee, samosa's, pinda's en bakjes yoghurt. Doordat het zo vol stond was het een hele uitdaging voor ze om overal langs te gaan. Na Hatton werd het wat rustiger en konden we gelukkig zitten...2 uur zomaar staan is toch best vermoeiend. Helaas werd het wel steeds mistiger en regende het af en toe behoorlijk. Maar ondanks het weer was het een prachtige treinreis!
Iets na 3 uur arriveerden we in Nanu-Oya en namen we een taxi naar Nuwara Eliya, iets verderop. Ons guesthouse lag iets hoger dan het dorp, mooi uitzicht dus. We hadden een hele kleine kamer, helemaal betimmerd, nieuwe badkamer. Het lijkt net een

Oostenrijkse berghut! Je merkt wel dat het hier een ander klimaat is, wat kouder en vochtiger ook. In de woonkamer een grote open haard die ze iedere avond aansteken. We kregen eerst een pot thee en wat uitleg over het wandelen naar World's End. Daarna naar het dorpje gewandeld. Beetje miezer, dus niet echt lekker wandelweer. Het is hier echt Little England met statige Engelse huizen, een postkantoor in Engelse stijl, een golfbaan, cricketclub en zelfs een paardenrenbaan.
In the Pub een biertje gedronken en aan de praat geraakt met 2 dronken Sri Lankanen. De één journalist, de ander eigenaar van een theefabriek. We moesten maar langskomen , konden zelfs daar overnachten en zouden ons leven lang gratis thee krijgen haha. Was wel grappig, maar na 2 biertjes zijn we toch maar snel naar ons guesthouse terug gegaan met een tuktuk. In het guesthouse helaas geen dinermogelijkheden dit keer, maar ze konden wel iets bestellen. Was niet de beste maaltijd tot nu toe, maar we wilden vroeg naar bed. Nog wel 'Wie is de mol' zitten kijken.

Maandag 23 januari
Wekker ging om 4:40 uur af, we werden om 5 uur opgehaald voor onze wandeling door Horton Plains naar World's End. Het was ruim een uur rijden, bij de ingang kochten we onze tickets en de chauffeur reed toen nog 3 km door het park naar de start van de wandeling. Inmiddels was het licht geworden en was het half 7. Onze tassen werden nog gecontroleerd bij de ingang, omdat je geen plastic mag meenemen.
De meeste mensen doen de ronde linksom, wij rechtsom (deze tip kregen we van Nederlanders in het guesthouse). Het is een prachtige route, veel nevel en daardoor ook hele andere natuur. Veel varens, rododendrons en allerlei grassen. We komen langs een prachtige waterval en na anderhalf uur wandelen bereiken we World's End. Het dal hangt vol met wolken, we zoeken een rustig plekje om even van te uitzicht te genieten. En ineens komt de zon door de wolken en trekken de wolken weg uit het dal. Heel bijzonder hoe snel dat gaat, we zien ineens het dal en met de wolken

en de zon die doorkomt is het een prachtig gezicht!
Zo snel als de wolken optrokken, zo snel kwamen ze ook weer terug helaas. Dus toen wij een stukje verder bij small World's End kwamen, zagen we echt helemaal niks. Het was alsof we in de wolken liepen, regenachtig ook. Dus maar verder gelopen en rond half 10 waren we terug op de parkeerplaats.
In de auto beetje zitten slapen en nog een bezoekje gebracht aan een theefabriek. Na een hele korte rondleiding mochten we een kopje thee proeven en ik nam er een stukje chocoladecake bij.
Rond 13 uur weer terug in het guesthouse, nog steeds regen helaas. Even lekker gezeten met een pot thee, zo vroeg opstaan hakt er wel in...
Later met een tuktuk naar hotel the Grand. Eerst in de coffeebar een kop

koffie gedronken en vanaf 15.30 uur kun je dagelijks high teaën in het hotel. Een mooi tafeltje gezocht en genoten van een heerlijke Engelse high tea! Daarna in de bar nog een rode wijn gedronken, past wel bij dit weer.
Met de tuktuk terug naar ons guesthouse en gezellig met de andere gasten uit Duitsland en Amerika zitten kletsen. Het plan was om nog uit eten te gaan, maar het regende nogal, dus hebben we pizza's besteld met de Duitse gasten.