Vandaag weer een reisdag. Dit keer niet zover. Een afstand van 153 km. naar Owaka. Vanmorgen opgestaan met een beetje bewolking en een stevige wind, temperatuur was 7°. Voordat we Dunedin verlieten zijn we, op aanraden van Sandy, eerst nog naar Tunnel Beach gereden. Hier had een rijke Engelse aristocraat een tunnel in de rotsen uitgegraven van het huis naar het strand, zodat zijn dochters een privé strand hadden. Eerst langs een behoorlijk steil pad naar beneden met weer een geweldig uitzicht. Boven op de klif waaide je bijna uit je broek. Je moest erg oppassen. Daarna door de smalle tunnel met 75 treden naar beneden tot aan het "privé" strand, met de bulderende zee. Dezelfde weg weer naar boven, al met al een pittige ochtend-wandeling van 1 uur.
Via de hoofdweg verder gereden, met af en toe een buitje regen. Koffie gedronken en verder gegaan via de toeristische route richting de kust. Bij Nugget Point een stop gemaakt en naar boven richting de vuurtoren gelopen. Weer wat regen, maar we zijn toch gaan lopen.
En ja hoor, bij de vuurtoren aangekomen werd het weer droog en kwam de zon weer door. Wat een mazzel hebben wij toch. Geweldig uitzicht, wel een hele harde wind.
Aan het eind van de middag kwamen we bij de afslag van onze cottage. Het ligt een beetje in de middle of nowhere. We verblijven voor de komende 2 nachten in Catlins Mohua Park bij Gill en Lyndon.


Om er te komen moesten we van de hoofdweg af en nog 8 km over een gravelweg rijden tot we rechts het bord van de accommodatie zagen. Daarna een stuk via een smalle weg naar de receptie.. Het leek wel of we in een tropisch regenwoud reden zo mooi. Onze cottage ligt mooi afgelegen en we hebben een fantastisch uitzicht.
We konden zelf koken in onze cottage, maar gemak dient de mens, dus heeft Gill heerlijk voor ons gekookt. Voor het slapen gaan nog een lekker wijntje gedronken. Morgen op tijd ontbijten, want we gaan we met Lyndon op pad.