Bye Asten, hello Malta

Vanmorgen waren mama en ik al om 9.15 uur op luchthaven Düsseldorf, een uur nadat we vertrokken waren vanuit Asten. Na het inchecken aan de balie, wat wel even duurde, hebben we nog genoten van een lekker kopje cappuccino. Al gauw mocht ik alleen verder. Het wachten voor het boarden duurde niet heel lang, maar het was wel saai alleen. De vlucht ging gelukkig snel voorbij en binnen een kwartier na aankomst had ik mijn koffer al. Direct nadat ik de deuren uit kwam zag ik al een meneer staan met een bordje met mijn naam erop. Hij wenste me van harte welkom en bracht me naar de taxichauffeur. Bij de taxi wilde ik al bijna aan de rechterkant instappen, maar dat kon natuurlijk niet want daar zat het stuur. De reis vanuit het vliegveld naar het gastgezin ging snel. Ik kwam langs mooie gebouwen, en de meeste huizen waren van licht gele stenen gemaakt. Langs de weg was veel groen te zien. Eenmaal bij het adres aangekomen stapte eerst de chauffeur uit. Nadat hij aangebeld had, liep hij terug naar de auto en mocht ik eruit. Dus liep ik richting de vrouw die vanuit de deur stond te kijken. Ja, dat is dus Joan. Mijn gastgezin moeder voor drie weken. Ze is een gescheiden

vrouw van 54 jaar oud. Ze heeft twee kinderen van 24 (zoon) en 18 jaar (dochter) oud. Haar zoon woont nog bij haar thuis. Ze woont in een rijtjes huis op de tweede en derde etage.Het huis wordt gedeeld want op de begane grond en eerste etage woont iemand anders. Op de derde etage is ook een dakterras.
Toen ik met mijn koffers boven was hoorde ik al een hondje blaffen. Gelukkig stond er maar een klein hondje, even groot als mijn voet, erg haar best te doen geluid te maken. Ze heet Beauty en is 14 jaar oud. Joan liet me eerst de kamers zien. Ik slaap op een driepersoonskamer samen met Anna uit Frankrijk en Aurorra uit Italië. In de andere eenpersoonskamer slaapt een jongen: Michael uit Oostenrijk. Ook slaapt the little girl nog in een algemene ruimte. Ze is een vijftienjarig meisje uit Italië. Na de algemene ruimte en slaapkamer komt het keukentje van 2 bij 2 m2. Daarna komt een eetkamer gedeelte waar twee koelkasten staan, kastjes en een eettafel. De ruimte erna is een smalle gang met een trap erin (privé).

Met daarachter een badkamer met douche en toilet.
Nadat ik mijn koffer had uitgepakt en alles in de aangewezen kast had opgehangen heb ik met Joan gekletst aan de keukentafel. Ze heeft me de huisregels verteld en wat van me verwacht werd. Ik krijg ontbijt en avondeten van Joan. Ook doet ze mijn was één keer per week. Na de kennismaking ben ik met Michael naar het strand gegaan. Toen we de straat uitliepen keken we recht op de zee waarin allemaal leuke bootjes lagen. Langs de andere kant van de weg zag ik al leuke winkeltjes en restaurantjes. Na ongeveer 20 minuten wandelen kwamen we op een plek waar veel jongeren waren, genaamd het strand. Maar dan zonder zand maar met een grote steen waarop je kon liggen als je van een harde ondergrond houdt tenminste. Al gauw wilde we het water in want het was warm weer. Je kon of via de steen eraf springen of je kon via een hoge trap. Michael sprong erin en ik heb gewacht tot hij weer bij mij was. Samen zijn we een ander rotsje, waarbij ik eerst op mijn billen kon zitten, het water in gegaan. (Dit duurde toch nog wel eventjes). Eenmaal erin werd de zoute zee aangenaam en heb ik eventjes in het water gezwommen. Daarna hebben we ons op de steen laten opdrogen, genieten van het zonnetje en het uitzicht wat we hadden op de stad (Valletta). De tijd vloog om en we moesten weer om 18.30 uur thuis zijn voor a simple salad die Joan voor ons gemaakt had. Na het eten heeft Anna me nog even de weg gewezen naar de school.
Joan had 's avonds familie en vrienden uitgenodigd on the

roof for a small party. Want, tenminste dat begreep ik, in de zomermaanden wordt er een week lang in verschillende steden feest gevierd. Waarom precies is me ook nog niet echt duidelijk. Joan had lekker eten gemaakt namelijk pizza's, Maltees bread, quich en toasts. Samen hadden we op het dak gegeten, gekletst en genoten van de avond. Zoals jullie wel begrijpen een zeer aangename avond dus. Ik heb namelijk het idee dat ik er al heel lang ben. Ik raak eraan gewend om Engels te praten, ondanks dat ik soms nog wel eens een zin in het Nederlands begin. Ik kan mijn nieuwe familie, aldus Joan, redelijk goed verstaan en anders komen we er met handen en voeten ook aan uit. Momenteel vallen mijn ogen bijna dicht. Maar ik wilde dit berichtje nog graag typen.

Sleep well! Lots of love, Lott