East Coast Roadtrip & Cradle Mountain

Het is alweer even geleden dus tijd voor een update vanuit Down Under :) Ik heb weer een paar heerlijke weekendjes weg gehad. Drie weken geleden had een lang weekend vrij (4 dagen) en dus besloot ik dat weekend een klein roadtripje naar de Oostkust van Tasmanië te maken. Witte stranden, blauwe zee en mooie nationale parken dat is waar de oostkust van Tasmanie bekent om staat dus 4 dagen genieten van zon, zee, strand en natuur klonk voor mij perfect. Ik ben begonnen in het zuiden (om precies te zijn Orford) en ben in 4 dagen tijd naar het noorden gereden om te eindigen bij Bay of Fires. Orford had ik al eens bezocht dus daar ben ik gewoon doorheen gereden en mijn eerste stop was in Swansea. Klein plaatsje aan de zee maar wel met leuke restaurantjes en een mooi museum over de tijd dat de Engelsen Tasmanië gebruikte om hier hun gevangenen naartoe te transporteren. In Engeland zaten de gevangenissen vol en Australië lag ver weg dus op die manier zou Engeland makkelijk afkomen van zijn gevangenen. Het is gek om te bedenken dat het nog niet eens zo heel lang geleden is geweest dat dit heeft afgespeeld en zo zijn er veel

Australiërs die afstammen van deze Engelse gevangenen.
Omdat het die ochtend regende ben ik niet heel lang in Swansea gebleven en snel doorgereden naar Coles Bay. Onderweg dacht ik nog te stoppen bij een mooie wijngaard, waar ze een kleine proeverij hadden, maar de wijn was zo smerig dat ik daar snel ben weggegaan.
Coles Bay is eigenlijk een plaatsje van niks maar je komt er doorheen als je naar Freycinet National Park gaat en als je van watersporten houdt dan zit je goed in Coles Bay. Er waren dan ook veel mensen aan het jetskiën, waterscooteren of gewoon lekker aan het zwemmen. Het water was mij te koud maar met een boekje op het strand is ook niet verkeerd. Na Coles bay ben ik terug gereden om nog bij Friendly Beaches te kijken (alweer een soort privé strand omdat er niemand anders was) hier nog wat over het strand gewandeld en uiteindelijk aan het einde van de middag naar Bicheno gereden om daar 2 nachten te blijven. Bicheno is een typisch toeristen plaatsje, zomers is het er gezellig druk maar ’s winters is er geen hond te bekennen. Het

hostel waar ik sliep was erg leuk en ik heb hier wat leuke mensen leren kennen. De volgende dag moest ik terug naar Coles Bay omdat ik zou gaan kajakken, helaas was ik daar net aangekomen toen ik werd gebeld dat de tocht niet doorging. Balen natuurlijk maar vooral stom dat ze niet eerder hadden gebeld. Er was namelijk een groep die ook in het hostel sliep en zij hadden gevraagd of ik die ochtend met hun meeging naar Wineglass Bay. Dit is één van de mooiste baaien van Tasmanië en ligt in Freycinet National Park. Dus ben ik maar doorgereden naar Freycinet National Park om vanuit daar te beginnen aan de wandeltocht naar Wineglass Bay. Je kan dit strand niet bezoeken per auto dus je bent verplicht de wandeltocht van zo’n 1,5 uur te maken. Het is een prachtige baai en het zonnetje scheen dus dat was helemaal perfect! De groep uit het hostel arriveerde ongeveer een uurtje later en zo kon ik alsnog de rest van de ochtend nog met hen doorbrengen. Na Wineglass Bay ben ik doorgereden naar Honeymoon Bay en Cape Tourville ook weer erg mooi maar niet

te vergelijken met Wineglass Bay. Die middag nog naar een Oesterfarm geweest waar ik mijn allereerste oester op heb (heerlijk trouwens!!) en weer teruggereden naar Bicheno waar ik met mensen uit het hostel had afgesproken om nog even Bicheno in te gaan en samen te koken. Zondag was het tijd om verder richting het noorden te gaan. En omdat het heerlijk weer was ben ik gelijk naar Bay of Fires gereden. Dit is het mooiste strand en de mooiste baai die ik tot nu toe hier heb gezien. Wit strand, fel blauwe zee, boekje erbij en wat wil een mens nog meer :) Ik heb wat langs de kust gereden, strandwandeling gemaakt en gewoon lekker liggen bakken om vervolgens naar St. Helens te rijden om het hostel op te zoeken. De volgende dag was alweer mijn laatste dag dus nog even genoten van het strand om vervolgens naar huis te rijden via wat kleine toeristische plaatsjes.

Het is altijd weer even wennen na zo’n weekend weg maar desondanks vliegen de weken voorbij en gaat het hartstikke goed met mij en de kids. Zaterdag 21 maart worden Madison en Amelia alweer 1 jaar en dus komt oma (uit Melbourne) langs en gaan we waarschijnlijk naar het park om lekker te barbecuen. Charlie heeft het woord “hurt” oftewel pijn ontdekt. Waarschijnlijk omdat het laatst in een tv programma voorbij kwam maar hij vraagt nu constant aan Kate, Andrew en mij “You hurt me?” waarop wij antwoorden; nee

natuurlijk niet. Helaas vroeg hij dit ook toen we bij de kassa in de supermarkt stonden, waardoor de caissière en de mevrouw achter ons in de rij mij nogal verdacht aankeken. ;)

Ook wil ik jullie trouwens vertellen over mijn verslaving hier: Tim Tam’s! Het is het overheerlijkste chocoladekoekje die jij je maar kan voorstellen. Of nou ja andere zullen waarschijnlijk denken het is gewoon een chocoladekoekje. Geen idee of het in Nederland te krijgen is maar als je nou geen chocoladeverslaving hebt, je rustig 1 koekje per keer kan nemen en daarna het pakje weg kan leggen dan zou ik zeggen zoek ze op en probeer ze, ze zijn verrukkelijk! Neem de double coat die zijn nog beter dan de gewone versie. Heb je nou dezelfde problemen als ik: chocoladefreak, het hele pakje moet in 1 keer op en je kan doorgaan met eten zelfs al ben je al misselijk dan raad ik je aan ze niet op te zoeken, het is voor je eigen bestwil ;) Ik ben aan het afkicken en ben nu 3 weken “clean” maar er is volgens mij nog een lange weg te gaan voordat ik ze kan weerstaan :P

Vorig weekend ben ik naar het mooiste nationale park van Tasmanië gegaan, Cradle Mountain National Park. Het is volgens mij ook het grootste nationale park en dus genoeg te zien en te doen. Er kwamen ook nog wat andere Au Pairs dus dat was erg gezellig. Zaterdag was het verschrikkelijk weer dus een beetje gewandeld door het park maar na 5 seconden was ik al doorweekt dus niet zoveel kunnen zien als gehoopt. Zondag was dan eindelijk de dag dat de Canyoning tour op het programma stond. De route was wat aangepast vanwege het weer waardoor we voornamelijk gingen abseilen maar wel weer door een prachtig stukje natuur. Ontzettend leuke groep hadden we, wat mensen uit Hobart leren kennen en een jongen uit Melbourne (Steve) dus we hebben afgesproken om elkaar in Melbourne op te zoeken. Tijdens de tocht zijn we ergens bovenaan de rivier begonnen en door middel van abseilen, springen van rotsen en glijden door het water zijn we naar benden gegaan. Erg leuk dus hopelijk kan ik een andere keer nog de eigenlijke tour doen. ’s Avonds met Steve nog uiteten geweest en de cricket game gekeken (wat een verschrikkelijke sport is dat!) Maandag was het prima weer dus vroeg uit bed om een mooie wandeltocht van zo’n 4 uur te maken. Daarna nog wat korte stukjes gelopen en in de auto gestapt om rustig naar huis te rijden. Ik heb hier trouwens mijn eerste wombat in het wild gezien en aangezien ik de wombat tot mijn favoriete Australische dier heb gekroond stond ik te stuiteren van blijdschap. De wombat vond dit volgens mij wat minder leuk en liep er snel vandoor :) Eigenlijk stond de beklimming van Cradle Mountain op de planning, zo'n 1300 meter hoog en het uitzicht vanaf de top moet fantastisch zijn, maar omdat het weer niet optimaal was en mijn wandelschoenen nog onderweg waren vanuit Nederland moest ik deze beklimming voor nu aan me voorbij laten gaan. Ik heb in ieder geval een goed excuus om nog een keer naar

Cradle Mountain NP te gaan.

Dit weekend een rustig weekend gehad, cadeautjes gehaald voor de meisjes, beetje sporten, wat lekkere dingetjes gebakken. Donderdag gaan we oma van het vliegveld halen en Charlie kan haast niet wachten, elke dag vraagt hij nu of Granny komt. Verder ben ik een vakantie aan het plannen naar Cairns, Port Douglas en The Whitsundays dit zal pas in juni zijn maar het plannen alleen al is leuk. :)