Vakantie 4-18 januari

Eindelijk is het zover. Na 3,5 jaar elke vakantie doorwerken of thuis in de achtertuin doorgebracht te hebben. Of op een camping in Eibergen.
Een welverdiende vakantie naar een ver land.
Niet te ver, want dan duurt de reis te lang, dus het werd Gran Canaria.

Helaas voor ons duurde het al met al toch wel lang.
Om 10 uur werden we door Eddy opgehaald met de bus. Hij bracht ons naar Bocholt, zodat we daar de trein naar Dusseldorf Flughaven konden nemen.
Een ticket hiervoor kopen valt niet mee. De zuil kent de vlieghaven niet. Na lang gekeken te hebben naar allerlei opties, gekozen voor 2 kaartjes. Één naar Wesel en daarna door naar Dusseldorf.
Maar wat blijkt in de trein zei de conducteur dat we het eerste ticket niet nodig hadden. De tweede bleek ook vanaf Bocholt te zijn, maar op een andere manier ging het niet.
We konden in Duisburg uitstappen en bij het hoofdkantoor proberen het bedrag van de tickets terug te krijgen. Maar ja, daar hadden we geen tijd voor.
Om 10 voor 1 al in Dusseldorf, met een shuttlebus naar de vluchthaven. Toevallig bij de goede halte uitgestapt, maar het bleek later niet veel uit te maken. Je kon de afstand makkelijk lopend af.
We zijn al bijtijds in de wachtrij gaan staan bij de check-in balie. Nr. 2 in de rij, maar het duurde toch nog wel even.
Nadat we de koffers ingeleverd hadden, hebben we een aantal rondjes gelopen, gegeten, gelopen, gezeten. Totdat we hebben gevraagd of we al richting de gate mochten. Dat mocht wel en toen ging het wel snel. Om kwart voor 4 gingen we boarden.
Maar ook nu ging het weer niet vlekkeloos....

Eenmaal in het vliegtuig bleek dat we nog niet weg konden. Er lekte olie in het ruim en dat moest eerst verholpen worden. Dat duurde toch nog een uur.
Toen we eindelijk in de regen opstegen om kwart over 5 was het al erg schemerig, bijna donker zelfs, maar toen we op 10 km hoogte zaten, zagen we toch nog de zon ondergaan.

Eindelijk geland, wachten op de koffers en dan op zoek naar de bus die we al geboekt hebben.
Gelukkig was de dame er nog. We moesten nog even wachten tot iedereen ingestapt was van het vliegtuig. Met maximaal 4 stops zouden we bij het hotel moeten zijn.
We waren al als tweede aan de beurt, maar ondertussen was het al wel half 11 locale tijd en we hadden nog niet gegeten. De meneer die ons incheckte zei nog wel iets over het restaurant, maar dat begrepen we niet helemaal. We dachten dat je bij de bar nog kon snacken, maar daar waren alleen nog maar een paar simpele sandwiches. Toch maar

genomen anders hadden we helemaal niets.
Toen naar de hotelkamer, niets uitgepakt, allen tandenborstel en nachtpon, slapen.