De vlucht

Van Amsterdam naar Dubai
Daar ging ik dan... Door de poortjes, weg van m'n familie en vrienden. Een beetje spannend was het wel om zo maar van ze weg te lopen, wetende dat je ze de volgende 7 maanden niet meer zult zien. Eenmaal door de douane heen had ik €35 te besteden aan eten, omdat ik namelijk het eerste deel business class vloog. Snel ben ik naar de eerste de beste sushi tent gegaan om daar binnen een kwartier zoveel mogelijk sushi te eten, helaas heb ik die €35 niet gehaald...
Toen ik na een tijdje de juiste gate had gevonden en me aansloot bij alle zakenmannetjes die ook business class vlogen konden we al snel boarden. Aangekomen in het vliegtuig bleef ik mezelf maar knijpen om te kijken of ik niet in een droom was beland. Wat was dit gaaf!! Een personal stewardess, een menukaart met de lekkerste gerechten, een mega tv en een stoel die in totale lig-modus kon. Ik voelde me net een chinees in het buitenland die van alles maar foto's bleef maken.

Een paar films en een klein dutje verder waren we alweer beland in Dubai. Dubai Airport was net 1 grote mierenhoop. Het krioelde er van de mensen en het was er één grote chaos. Gelukkig zat er een aardige Nederlandse man achter mij in het vliegtuig die me overal doorheen geleidt heeft en me zo naar mijn gate heeft gebracht, waar het volgende deel van mijn reis begon.

Van Dubai naar Brisbane
Helaas eindigde hier mijn droom van het vliegen in de business class. Ik kwam te zitten in de middelste rij met 4 stoelen, met naast mij het meest verwende kind ever seen. Hij was ook niet de dunste dus mijn plek was al verkleind ten opzichte van het eerste deel van de vlucht, maar nu al helemaal met hem hangend over mijn stoel heen. Wanneer die sliep kon ik hem soms een klein duwtje geven waardoor die opschoof, maar 2 minuten later hing die toch weer over mn stoel heen... Deze vlucht duurde in totaal 14 uur, dus ik hoopte toch wel wat uurtjes slaap mee te pakken. Nadat ik eenmaal in slaap viel heb ik 8 uur geslapen, waarna ik wakker werd met het gevoel alsof ik in mijn oma's lichaam was belandt. Overal had ik krampen en pijntjes, dus het leek me slim om na die 8 uur te hebben gezeten maar is rond te gaan lopen, had ik me dit nou maar wat eerder bedacht. De 14 uur "vlogen" voorbij en van het een op het andere moment was ik geland en stond ik in Brisbane. Als klein meisje liep ik maar gewoon achter de grote menigte aan, zo zou ik volgens papa uiteindelijk bij de immigratie en de bagagebanden uitkomen. Voor de immigratie was ik toch een beetje bang aangezien mijn halve koffer bestond uit medicijnen. Hier was ik echter binnen 10 minuutjes doorheen. Eenmaal bij de bagage band aangekomen was ik door alle stress vergeten hoe m'n koffer er uit zag... Zóóó handig. Toen ik uiteindelijk m'n koffer had gevonden ging ik als een speer naar de uitgang en kwam ik aan bij de transfer.
Hier zaten al 2 andere studenten te wachten, die ook naar Griffith University gingen. Eerst een aantal andere afgezet bij hun accommodatie en uiteindelijk na een rit van 1.5 uur waren we aangekomen bij de Griffith University Village. Samen met een Engels meisje, Jess, werd ik hier gedropt en moesten we nog een kwartier wachten op de slapende security om ons te komen verwelkomen. Na de borg betaald te hebben en onze sleutels te hebben gekregen werden we eindelijk naar onze kamer gebracht. Het was hier in Australië nu ondertussen al donderdag 14/07 2:00 AM. In mijn kamer aangekomen ging ik zo snel mogelijk m'n bed opmaken zodat ik lekker kon gaan slapen, al was ik totaal niet moe na mijn nachtrust van 8 uur in het vliegtuig, want ja dat is enorm veel voor mij. Zit ik daar dan, lonely in de meest lege kamer ooit gezien, aan de andere kant van de wereld, 1 roommate al tegengekomen eerst denkende dat het een jongen was en al boos zijn op de village dat ze me niet in een "girls room" hadden geplaatst. Na een aantal uur toch in slaap gevallen en vanaf hier begint het hele avontuur pas echt...