Griffith University Village

Daar stond ik dan... Als 18jarig meisje om 2 uur 's nachts met m'n 30 kilo zware koffer, die trouwens bijna net zo groot is als dat ik ben, te wachten op de security die mij naar mijn kamer zou leiden. Voordat ik m'n bed had opgemaakt met al die allergie-hoezen was het alweer 4 uur toen ik eindelijk in mn bed lag. Ik sliep als een roosje, maar de volgende dag werd het toch echt tijd om wat dingen te gaan regelen. Ik als onvoorbereide tiener dacht dat mama alles vanuit huis al wel had geregeld en dat ik hier alleen nog de borg hoefde te betalen. Helaas kwamen daar een heleboel dingen bij; je student ID aanvragen, een go card krijgen, telefoon abonnement / prepaid kaart aanschaffen, alle huishoudelijke dingen kopen zoals pannen, glazen, borden en ga zo maar door. Gelukkig hielp Kirsten, een Nederlands meisje die hier ook dit semester zit, me heel goed met wat ik allemaal moest regelen en waar. Zij zat hier namelijk al een aantal dagen en had in het begin geen idee what to do. De eerste dagen waren ontzettend hectisch en vol geregel. Samen met Jess, een engels meisje waarmee ik in de transfer zat van de airport naar de village, ben ik in deze dagen alle inkopen gaan doen voor onze huisjes en hebben we samen onze dingen geregeld die we moesten regelen. Het was fijn dit met iemand te kunnen doen, want ik had geen idee waar ik heen moest en met z'n tweeën verdwalen is beter dan in je eentje.
Met mijn huis zat het echter niet echt mee, eenmaal aangekomen dacht ik eerst dat mijn eerste huisgenoot een jongen was. De volgende ochtend bleek deze 'jongen' gewoon een meisje te zijn met ontzettend kort haar, jongenskleding en geen stem. Over geen stem hebben gesproken, het leek alsof al mijn roommates hun tong waren verloren. Er kwam geen woord uit hun strot ook al praat ik ze, zoals ik altijd doe, de oren van hun lijf. Waarschijnlijk vonden ze het eng dat iemand tegen hun praatte, want de daaropvolgende dagen waren ze te vinden in hun kamer en namen ze zelf hun avondeten mee hun kamer in. Daar zit ik dan, in m'n eentje, aan de grote keukentafel waar trouwens ook maar 1 stoel aan staat. Dat zei al genoeg. Op de foto onderin rechts zie je het blok waarin ik woon.

De eerste daagjes bestonden vooral uit de village verkennen, het is namelijk ontzettend groot hier. Wel heb je van alles te doen, er is een zwembad, buiten keuken, wasserette, sport school, winkels op de campus en nog veel meer. Het leukste aan de Village is dat allemaal dicht bij elkaar woont en je zo een soort dorpje vormt. Je leert hier snel mensen kennen door alle gezamenlijke plekken en zo voel je je snel thuis. Je hoeft maar 1 brug over en dan bevind je je al op de uni. Er zijn daar echter een stuk of 40 gebouwen die allemaal op elkaar lijken, maar gelukkig is er een Griffith app waarop je maps had en je precies zag waar je liep en waar je heen moest. De Village bevind zich ook dicht bij allerlei leuke plekjes. In deze regel daagjes ben ik ook een keertje met Kirsten naar Surfers Paradise gegaan. Er is daar zo ontzettend veel te doen, het stikt er van de winkels, restaurantjes, surfscholen, clubs etc.
Nog een leuk pluspuntje aan friends zijn met Kirsten is dat ik gezond eet. Ik en gezond?! Jazeker. Snacken zit er niet meer in en ik eet zowaar groente. Ik weet het, je gelooft het vast niet, maar ik ga het proberen vol te houden.... zolang ik hier ben dan. ;)
Ondertussen is het al weer zondag en morgen begint de zogenaamde "OWEEK". Dit belooft een drukke, maar leuke week te worden. I'll keep you posted.