Tim en ik slapen redelijk goed. Tim wordt 's nachts wel een keer wakker en is ons dan kwijt dus we besluiten om Tim en Freek te wisselen (we hebben allemaal aparte bedden). 's Ochtends voelen Tim en ik ons gelukkig wat beter. Geen honger maar ook niet meer spugen. Fijn!!
Maar dan horen we dat Femke zojuist gespuugd heeft. Ahhhh, wat balen. En we moeten vandaag naar Swaziland. Freek en Tim gaan met de rest ontbijten en nemen een stuk toast voor mij mee. Het smaakt me redelijk, het rommelt nog wel wat. Femke maakt zich zorgen over de auto reis, arme meid.
We vertrekken rond 10:15. De rij tijd is 4 uur maar we moeten de grens over en dat kan wel even duren. Voordat we het park uit zijn zien we de 2 leeuwen nog liggen. Ze liggen iets verder weg dan gisteren maar we zien ze nog. Femke heeft niet veel oog voor de beesten. Voordat we de gate door zijn moet ze spugen. Daarna wil ze lekker tegen mij aan liggen en valt redelijk snel in slaap. Na een half uurtje wordt ze weer wakker en tijdens het tanken moet ze weer spugen. Dat lucht even op maar hierna wil ze weer tegen me aan hangen. Om half 1 zijn we bij de grens. Hier moeten we uit de auto in een rij wachten totdat we stempels in ons paspoort hebben. Ik ga met Femke op een stoel zitten, staan kost teveel energie. Na het halen van de uitgaande stempel (dag Zuid-Afrika) rijden we een stukje over niemandsland en moeten we weer uit de auto voor de ingaande stempel (hallo Swaziland). Dit alles duurt ongeveer 45 minuten. Moet er niet aan denken dat je dit dagelijks doet.
Maar..... we zijn in Swaziland. Het geheel heeft Femke veel energie gekost en het lijkt alsof ze moet spugen maar ze kan niet. We stoppen bij een restaurant waar we wat kunnen eten en Femke kan even rustig liggen, ze valt al snel weer in slaap. Freek en ik houden om de beurt de wacht, de rest zit in het restaurant. Het duurt anderhalf uur voordat we onze soep of broodje hebben. Wat een trage boel. Een geluk hierbij is wel dat Femke anderhalf uur in de auto slaapt en fitter wakker wordt.
De laatste etappe verloopt prima. We komen vlak voor het donker aan in ons 8 persoons huisje. We krijgen meteen 2 dames op bezoek die de lampen komen aansteken. Iedere kamer krijgt een olielamp want we hebben geen elektriciteit. Heel romantisch allemaal. We pakken snel uit en gaan dan eten. Eerst blijft Freek bij Femke, daarna ik. Ze voelt zich beter maar heeft totaal geen honger. Tim en ik eten een beetje. Ook nog niet veel honger maar we moeten weer op krachten komen.
We gaan op tijd slapen en hopen op 8 gezonde mensen morgen!