He grote vent, je bent jarig. En dat vieren we gezellig met het vaste clubje en papa bij ons thuis. Je bent lekker aan het genieten van alle aandacht, cadeau´s en lekkere dingen. We hebben lekker gebbqd want het is mooi weer. Je vindt het leuk dat al je neefjes en nichtjes er zijn. Je hebt het krijgen van cadeau’s goed in de gaten. Het uitpakken vind je het leukst. En het cadeau van Monica het allerleukst. Alle auto’s, duplo ten spijt, het pak koekjes van Monica slaat in! Koe koe is ook het voornaamste woord wat je zegt in het dagelijks leven. Als ik een kop thee maak voor mezelf, wat ongeveer 8x op een dag is ren jij enthousiast naar de kast met koektrommel. En dan kom je daar triomfantelijk mee aan zetten en ga je op je stoel zitten, in volle afwachting. Als ik dan zeg dat we dit keer toch echt geen koekje gaan eten, bv omdat we net ontbeten hebben of dat we bij het eerste kopje thee al een koekje hadden ben je zeer teleurgesteld. Het kost jou, en later mij, dan vaak de grootste moeite om de koektrommel weer in het kastje te krijgen. Dus je raadt het al, deze rol was van jou, dus daar had ik weinig over te zeggen zei Monica. Gelukkig was ze zo verstandig om simpele Maria biscuitjes te geven.
Inmiddels praat je steeds meer. Je kunt duidelijk merken dat je aan het papegaaien bent. Alles wat gezegd wordt zeg je na. Nu is het zo dat Luc en Twan niet bepaald meer kinderliedjes luisteren. Tegenwoordig is het lied Kind van de duivel populair. Dit hoor je overal en dus ook bij ons in huis. En jij zingt en swingt er driftig op los. Gelukkig is het nog niet echt verstaanbaar voor onoplettenden, minder intimie. Dus zij verstaan ook niet als je zingt “Die verdomde buurman”. Luc en Twan vinden het enig, ik denk, komt dit ooit goed, ha ha.
Alles is nu ook “van jou”. En vooral het spul van Luc en Twan of dingen van mij die je niet mag hebben. Dan schreeuw je heel hard dat het van jou is en ren je snel weg. Vooral de auto’s waar Luc en Twan nog zuinig op zijn en het lego van ze. Inmiddels hebben ze een aantal dingen gedoogd, en de rest is toch echt van hen.
Je hebt van pake en oma een loopfiets gekregen op je eerste verjaardag. Toen was je nog te klein hiervoor. Nu ben je druk aan het oefenen.
Je knietjes zijn vaak stuk en je vingers blauw. Je bent wel een stuntel, wilt gewoon graag alles ontdekken en ben niet bang voor een pijntje. Je vingers zitten toch wel met enige regelmaat klem tussen een kastje. En laatst kreeg je de pot pindakaas op je grote teen dus daar is je nagel nu van af.
Tja, het leven van een peuter gaat niet altijd over rozen.
Dag schatje.