Tot aan de grens in het oosten

Voordat wij vertrekken van het Condomen Resort, maak ik een paar foto's van de feestelijke tafel met offers voor alle overleden familieleden. Althans ik neem aan dat de ingelijste portretfoto's van hen zijn, aan het hoofd van de tafel.

In Mukdahan helemaal in het oosten aan de grens, vinden we snel het hotel aan de rivier, natuurlijk heet die Riverfront Hotel. Redelijk hotel op een goede locatie naast de Indo-Chinese Market aan de Mekong. Hier vind je enorm veel winkeltjes met een opstapeling van goedkope zaken.
Er staat een straffe wind en al vroeg sluiten de winkels ivm oudejaarsavond wij gaan op zoek naar een restaurant dat goede reviews heeft, 3 minuten lopen vanaf het hotel.
Hoewel het bord bijna onleesbaar is, vinden wij Wine Wild Why restaurant en daar horen wij dat wij tot 22:00 terecht kunnen.

Om 19:00 lopen wij door het donker naar het inmiddels sfeervol verlichte restaurant.
De eigenaresse spreekt redelijk goed Engels, dus kunnen wij om de vegetarische versie van Red Curry vragen.
Ze kan heel goed koken en wij laten geen rijstkorrel over.
Als zij komt kijken hoe wij het vonden, is ze heel blij, maar ook verrast door de leeg geschraapte schalen.
Zij komt er gezellig bij zitten en wij praten met een nogal eenzame vrouw (67 jaar) sinds 4 jaar weduwe, wiens enige zoon van 26 jaar in het verre Bangkok woont en werkt.
Verder heeft zij geen familie hier, want zij komt ook uit Bangkok.

Zoals de meeste horeca ondernemers lijdt zij onder de economische terugval. Met moeite runt ze dit enigszins vervallen restaurant. Voor renovatie of aanschaf nieuwe zaken heeft zij geen budget.
Ondanks alles is zij vrolijk en belangstellend en bekijken we de foto's van haar zoon en showen we ook onze kinderen. Ze heeft natuurlijk geen idee waar Nederland ligt.
Deey laat een van haar niet al te snuggere hulpjes een foto van ons drieën maken voor haar Facebook pagina.
Ik hoop dat er na mijn positieve review op Tripadvisor veel klanten komen, zij verdient het!

De volgende ochtend gaan wij op weg na een goed ontbijt in het hotel.
5 jaar geleden hebben wij Thai House Isaan bezocht, op het platteland, waar de Australische David met Thaise Noi een leuk guesthouse runt.
Via FB heb ik al die jaren af en toe contact met hem en er is een huisje vrij voor ons, dus rijden we er in 1 uurtje naar toe.
Toevallig is er een maandelijkse BBQ voor expats en daarom zijn we er desgevraagd al tegen lunchtijd.
Ons knusse huisje is dezelfde als vorige keer en wij gaan naar Davids keuken bij het zwembad.

Aan de tafel bij het zwembad zitten mannen van middelbare leeftijd en van verschillende herkomst.Twee Amerikanen, Canadees, Australiër van Siciliaanse afkomst, Australiër van Engelse afkomst en twee Duitsers.
Ik ben de enige vrouw, want hun jongere Thaise echtgenotes zitten verderop bij Noi in de open keuken onder het grote huis.
De mannen drinken veel bier en eten grote lappen rundvlees met friet en sla.

Er is ook een Nederlands stel van onze leeftijd en als die erbij komen wordt het gezelliger. De gespreksstof van die oude kerels is behalve moeilijk verstaanbaar soms, ook een beetje beperkt, de avonturen van hun ex- girlfriends en hun familie, sport en auto's spreken ons niet zo aan.
David is wat van zijn jonge kwiekheid verloren mede door zijn recente ziekte en we zien een fragiele oudere man, net zo oud als John, maar wat een verschil, die best moeite heeft alle bestellingen van zijn afdeling: Westerse gerechten, bij te houden.
Zijn vrouw Noi kookt Thais en dus voor ons.
Er is volop rode wijn en we kletsen met Erik en Yvonne tot bedtijd.

De nacht is koud en ik neem me voor een extra deken te vragen voor de tweede nacht.
Wij willen graag Fried rice voor ontbijt, maar als wij om 11 uur komen, is Noi weg en pas laat thuis.
David zegt dat hij het gaat proberen te maken, maar omdat ik zie dat hij dat moeilijk vindt, omdat hij nooit Thais kookt, ga ik hem helpen.
Het komt erop neer dat ik alles doe en hij assisteert. Leuk hoor in zo'n Thaise keuken.
Maakt mij niets uit, ik verzamel alle ingrediënten en er komt een best goede Khao Pad op tafel.
Goed alternatief vinden wij, voor het overdadige Continental ontbijt met spek, ei, worst en toast van witte boterhammen!

John gaat zwemmen in het kleine zwembad en ik doe een wasje. Morgen gaan we weer op weg, straks gaan we er samen over vergaderen. 3 februari moeten we weer in Chiang Mai zijn.

We gaan op weg naar Khon Kaen, de grootste stad van de Isaan. Na 3 uur komen wij in Chada Veranda Hotel. Ik heb om advies gevraagd aan een van de vrienden van David en dit hotel is prima: goede locatie, nieuw, schoon en redelijk geprijsd.
Voor de afwisseling eten we in een pizzeria, ik heb wel trek in een 4 kazen pizza en John neemt spaghetti. Veel dubieuze maar wel gezellige barretjes in deze omgeving, toch maken wij het niet al te laat.

We gaan na een hele goede nacht, trouwens uitstekende service van hotel want de Fried rice staat niet op het breakfast menu, maar maken ze toch, op weg zonder enige boeking of idee waar we uitkomen. Inschatten hoe ver je komt is moeilijk, de snelwegen zijn zeker niet allemaal hetzelfde. We merken zeer veel controles onderweg, maar kunnen toch snel doorrijden en zo komen we in Sukhothai, in een heel

apart guesthouse. Dit verhaal voor een volgende keer!