Huifkartocht, vlotvaren en vulkaan beklimmen.

Om 7 uur aan het ontbijt waarna we om 8 uur vertrokken richting Leles, waar we rond de middag aan kwamen. Ook dit keer weer heel veel files vanwege goede vrijdag en dus een lang vrij weekend voor veel mensen. Het stikte weer van de brommertjes op de weg.

We gingen met 2 personen in een huifkar op weg naar de plek waar we overstapten op een bamboevlot. De paarden gingen nogal hard zodat we bij elk hobbeltje een eind de lucht ingingen tot vermaak van de jongen die het paard mende. Het zal ook wel vermakelijk zijn geweest, 2 van die lange blanke mensen in zo'n kar. Daarna stapten we over op een bamboevlot. Ik had hier een heel andere voorstelling bij, maar het was een groot vlot met een soort hutje in het midden waar maximaal 20 mensen op konden. Met 3 musikanten aan boord vaarden we naar een eiland waar we de tempel Candi Cankuang bezochten. Een dorpje met 6 huizen en een tempel. Heel vroeger had de iman 6 dochters en 1 zoon, vandaar de 6 huizen en 1

tempel.
6 families wonen hier nog steeds en als de kinderen gaan trouwen moeten ze van het eiland weg. Maar bij het overlijden van de ouders is de oudste dochter verplicht om in het dorp te gaan wonen met haar gezin. Dit gaat al jaren zo. Vervolgens zijn we naar het hotel gegaan waar we de bagage in de kamers konden zetten en toen gingen we meteen door naar de Vulkaan Papandayan. De bus werd ingeruild voor een auto vanwege de slechte weg. Ook deze rit duurde weer langer door de files. Bij de parkeerplaats was een klein huisje waar onze gids op ons zat te wachten.
Omdat het enorm hard regende namen we eerst koffie en thee. De koffie zetten ze hier gewoon door heet water op de koffie te gooien. Je moet de koffie dus even laten staan zodat de prutjes zakken. Dan schijnt het toch goed te drinken te zijn want ze nemen het steeds weer.
Om half 4 gingen we de tocht naar de krater beginnen met een ranger. Regenkleding aan, want er zou nog meer regen komen. Eerst een stuk door een rivier waar niet zoveel water in stond en later moesten we echt van steen naar steen stappen om geen natte voeten te krijgen. In 1772 was de eerste grote uitbarsting, in 2002 de laatste. De vulkaan is nog actief, op diverse plekken zijn geisers en komt stoom uit gaten. Het gesteente heeft een felgele kleur van de zwavel. De tocht duurde 2 uur en was zeker de moeite waard! Ik had een zilveren ketting om maar die was na afloop zwart door de

zwavellucht. Na nog een bak thee en koffie begonnen we aan de terugreis met de auto. Ondertussen stortte het van de lucht en de blower in de auto deed het niet. Ben zat voorin en moest dus steeds het raam droogmaken. De weg en het zicht waren erg slecht en omdat het al donker was, was het een zware rit voor de chauffeur.

Het hotel ligt aan de voet van de Gunung Masigit, vlakbij Garut.
Bij het hotel hadden we dit keer een uur de tijd om ons om te kleden om daarna naar een restaurant te gaan. Het hotel is natuurlijk voorzien van warm water uit de hotsprings. In elke kamer is dus een bad met steeds stromend warm water. Geen douche maar wel een emmertje waarmee je het water over je heen kan gooien. Helaas hebben ze hier geen gewone closetpot maar een sta-wc die je ook zelf door moet spoelen met de emmertje water! Ook je tanden poetsen moeten je boven de wc doen want er geen wasbakje of gewone kraan.

En als allerlaatste zijn er ook geen handdoeken en beddegoed, maar dat wisten we van te voren. Voor het ontbijt morgenochtend is de keuze tussen toastbrood of nassi goreng. Wil je er iets te drinken bij dan moet je dat apart betalen. Dit hotel is echter vrijwel gelijk van prijs met het hotel in Bandung wat veel luxer was.
Weer een topdag vandaag