Lief bezoek uit Nederland en een week vol activiteiten

Woensdag bij de tweede salsa les hebben we leren draaien. Voor ons vrouwen was de les niet zo moeilijk, we hebben geleerd hoe je van een gesloten houding naar open houding gaat en terug, en hoe we draaien. Als vrouw zijnde hoefden we dus alleen maar het draaien te leren want de rest is allemaal aan de man om te weten. De man moet namelijk leiden en wij hoeven alleen maar te volgen. Donderdag had ik stage en ‘s avonds hebben we bij Te Amo beach gezeten met lekkere hapjes en drankjes om vervolgens door te gaan naar Cuba voor weer een hele leuke avond!

Vrijdag was D-day. Joeri zou om 18:00 uur aankomen op het vliegveld. Ik had voor deze dagen een scooter gehuurd. Omdat Nathalie en ik allebei vrij waren die dag, zijn we gaan touren richting de zout pier en de slavenhuisjes. Toen we zagen dat er niet meer veel benzine in de tank zat, zijn we ons maar weer omgedraaid en richting de van ter Tweel(Albert Heijn) gereden om wat boodschappen te doen. Daar aan gekomen kregen we onze buddy niet meer open. Deze moesten we de hele tijd al op een aparte manier openmaken. Het slot was er namelijk al af dus moesten we aan een Ty-rip trekken en dan zou de buddy open gaan. Na vele pogingen duwen en trekken kregen we hem op geen enkele manier open en zelfs de mannen van de garage kregen hem met een knijptang niet open. Ik dacht: Neee! Mijn hele hebben en houden zit in die buddy. Hoe moet ik nu zonder telefoon, geld en sleutels! Toen maar de huisbaas gebeld met de vraag of ze er naar wilde kijken. En raad eens.. Binnen drie seconden had ze de buddy open. Hij zat gewoon geklemd en gelukkig hoefde hij niet opengebroken te worden dus eind goed al goed.

Via de vluchtradar konden we het vliegtuig van Joeri volgen en we zagen dat hij een uur eerder zou landen. Om 16:40 hop hop naar het vliegveld, maar onderweg zagen we dat Joeri al was geland.. en hij heeft alleen zijn handbagage bij dus hij hoeft niet op zijn koffer te wachten.. als we maar op tijd zijn! Snel rennen naar de aankomstplek maar toen zagen we dat we mooi op tijd waren. Na een kleine tien minuten wachten zei Nathalie ineens: Is dit hem..? JAAA het is hem!! Dolblij om elkaar weer te zien natuurlijk. Zo leuk om mijn woonplek van deze periode te laten zien, zo kunnen we samen herinneringen delen. We hebben in mijn studio wat gegeten en ‘s avonds zijn we meteen op stap gegaan bij Havana in de hoop dat Joeri al een beetje zou uitslapen de volgende dag. Maar de jetlag was toch te groot en om half 7 ‘s ochtends was hij alweer wakker.

Dan maar lekker op pad. We hadden besloten om richting het Noorden van Bonaire te rijden. Bepakt en bezakt gingen we de scooter op naar onze eerste stop: Thousand steps. Na een tijdje te hebben gesnorkeld heb ik er weer genoeg van en loop ik naar onze spullen. Ik zie mijn tas twee meter van onze spullen afliggen en

vraag me af hoe dat kan. Vervolgens wil ik mijn telefoon pakken, maar ik kan hem niet vinden.. en..huh.. waar is Joeri zijn telefoon. De paniek schiet me naar boven en ik doorzoek alle tassen en vakjes die er zijn. Neee dit kan toch niet waar zijn!! Gelukkig zie ik wel de huissleutels, mijn bankpasje en de scootersleutels, maar het geld en de telefoons zijn weg. Meteen Joeri uit de zee geschreeuwd dat beide telefoons gestolen waren. Hij heeft de andere mensen op het strand aangesproken of ze iets hadden gezien, maar zij hadden niemand gezien. Shit man.. beide telefoons gestolen, hoe stom kunnen we ook zijn om beide telefoons mee te nemen en deze achter te laten! Terwijl het zo vaak wel goed is gegaan hebben we deze keer dikke pech. Dezelfde middag hebben we aangifte gedaan bij het politiebureau maar daar vertelden ze ook dat de kans klein was dat ze hem terug zouden vinden en dat het erg veel gebeurt bij Thousand steps. Blijkbaar zitten die bandieten al in de bosjes te loeren wat voor spullen je bij hebt en wanneer je het water ingaat en met je snorkel onder water gaat, weten zij dat je niet snel weer boven water komt en dan grijpen ze hun kans. Dikke pech voor ons.. maar we laten onze tijd samen natuurlijk niet verpesten. Zondag en maandag had ik stage en hebben we rustig aan gedaan. Lekker wezen uit eten en zelf gekookt.

Dinsdag was ik vrij en hebben we op de scooter het zuidelijke rondje gereden. Dit was super! Heerlijk zonnetje, aan de linkerkant de prachtige blauwe

zee en aan de rechter kant de zoutbaden. We hebben de slavenhutjes gezien en we hebben veel flamingo’s gespot en na twee uurtjes touren kwamen we aan bij Sorobon, waar we lekker hebben geluncht en gezwommen in de zee. ‘s Avonds hebben we samen met de andere meiden een potje beachtennis geprobeerd, maar helaas werd het al snel donker waardoor we moesten stoppen. Dan maar lekker een drankje doen aan het strand.

Woensdag hebben we onze tweede poging gewaagd bij Thousand steps. Deze keer natuurlijk zonder telefoons.. die hebben we toch al niet meer en alle sleutels aan mijn bikini vastgemaakt zodat alleen de handdoek, onze kleren en een flesje water op het strand lag. Kunnen ze mooi niks mee! En het was het waard. Het snorkelen was super, ik denk wel het mooiste plekje om te snorkelen van heel Bonaire. En onze missie was geslaagd want we hadden twee

schildpadden gespot. Heerlijke beesten, zo relax onder water aan het zwemmen.. en wij er natuurlijk achteraan zwemmen! Daarna hebben we nog op andere plekjes gesnorkeld en zijn we vervolgens weer terug naar huis gegaan. ‘s Avonds had ik mijn derde salsa les en Joeri mocht mee gaan kijken. De salsa les was weer geslaagd en vanaf nu kan ik zelfs twee rondjes achter elkaar draaien zonder dat ik er dol van wordt! Daarna hebben we met zijn allen een ijsje gegeten bij GIO’s en hebben Joeri en ik nog op de pier gezeten met een lekker drankje. Aangezien we beide geen telefoon meer hebben, moeten we maar extra veel kletsen en dus hebben we het over alle koetjes en kalfjes gehad die er maar zijn. Gezellig was het zeker. Ik vond het daarom ook helemaal niet meer erg dat de telefoons gestolen waren. Lekker tijd voor elkaar en dus niemand die ons kan storen! Donderdag had ik eerst stage tot 3 uur en daarna zijn we snel doorgegaan om nog te gaan snorkelen. We zijn begonnen bij Te Amo beach waar veel vissen zwommen en het koraal weer prachtig was. Maar toch vonden we beide de schildpadden het meest interessant en we wisten dat die bij de zout pier te vinden waren. Dus hup verder op de scooter naar de zout pier en weer de zee in. En ja hoor Joeri had er weer een gespot, alleen had deze vriend niet zoveel zin in pottenkijkers en ging er snel vandoor. Helaas.. dan maar terug naar het strand zwemmen.. tot dat er eentje vlak onder mij zat! Hebben we toch nog geluk gehad. Snel op de foto en stiekem met mijn vingertopje aangeraakt. Ik weet dat het niet mag maar ik kon het gewoon niet laten. Helaas volgen de foto’s later pas want deze moeten in Nederland eerst naar de winkel gebracht worden om geprint te worden. Toen was het weer donderdag avond en dat betekend dat ik Joeri heb meegenomen naar Cuba. En ja hoor daar heb ik toch mijn eerste dans gewaagd.. en nee het was niet met Joeri maar met iemand van mijn salsa les. Dat wil niet zeggen dat Joeri niet gedanst heeft want Manouk heeft goed haar best gedaan om Joeri zijn eerste passen en draai te leren maken. Wie weet zit er nog wel een toekomst voor ons in de salsa wereld.. haha!

Vrijdag had ik stage. Er was een open dag op mijn stage. Dit was voor ketenpartners, vrienden en familie en het was voor de organisatie belangrijk dat alles er tip top uit zag. Er mocht geen onkruid in de tuinen zitten, de kamers moesten pico bello schoon zijn en alles werd versierd met ballonnen en glitters en er waren borden vol hapjes en drankjes. Er was zelfs een ballonnenboog gemaakt als entree. Ik vond het zelf veel te overdreven omdat je wil laten zien wie je als organisatie bent en dan vind ik het niet nodig om het mooier te maken dan het is.. vooral niet in een jongerenopvang. Maar goed ik ben hier in een cultuur waar dit wel erg belangrijk voor is dus dan pas ik mij aan. ‘s Avonds hebben we met zijn allen een drankje gedaan bij Havana en daarna op tijd naar bed gegaan want zaterdag gingen we naar het National Park.

We hadden met zijn vijven een pick up gehuurd en om 9 uur stonden we in het National Park en waren we klaar om de Brandaris te gaan beklimmen. Dit is de hoogste berg van Bonaire en is 241 meter hoog. Het is misschien niet mega hoog maar geklommen hebben we zeker en na een uurtje waren we op de top. Zo gaaf om zo ver te kunnen kijken. Op dat moment kwam ik er ook achter hoeveel verschillende landschappen Bonaire heeft. In het Zuiden zie je geen enkele heuvel en zie je alleen maar zoutbaden, in het midden van Bonaire woont alle bevolking van rijk tot arm en in het Noorden zie je niets anders dan bergen en bossen. Dan is het toch wel een prachtig eiland en mag ik in mijn handjes knijpen dat ik het allemaal mag meemaken en ook nog met deze super leuke mensen om mij heen! Na de nodige foto’s en rustpauze was het weer tijd om terug naar beneden te gaan en ik moet zeggen dat ik dit zwaarder vond dan de weg naar boven omdat er veel losse stenen en los zand lag, maar na een uur waren we weer bij het startpunt beland. Aangekomen bij het laatste stukje, de slagbaai, was het moment aangekomen dat we van een negen meter hoge cliff mochten springen. Ik dacht dit doe ik wel even en met z'n alle zijn we naar boven gelopen, maar het was daar toch net even wat hoger dan ik had gedacht. Al mijn moed bijeengeraapt en toen ben ik gesprongen. Ik moet zeggen dat ik niet snel bang ben maar tijdens die sprong was ik toch wel dolblij toen ik eindelijk in de zee belandde! Al met al een heerlijk dagje in het National Park gehad. ‘s Avonds hadden we Halloween party bij Havana en dit was erg leuk. Op zulke dagen merk je toch dat je in America zit want het leeft hier veel meer dan in Nederland.

Zondag hebben we een rustige dag aan het strand gehad, ‘s avonds hebben we zelf gekookt en daarna hebben we een drankje bij Karels op de pier gedronken. Maandag hebben we nog een rondje richting het Noorden gereden en hebben we flamingo’s op drie meter afstand kunnen bewonderen. ‘s Avonds zijn we voor de laatste keer lekker gaan uit eten en toen was het alweer dinsdag. De dag dat Joeri weer terug zou vliegen. Om half vier waren we op het vliegveld en daar stond Lucinda al te wachten want haar moeder en zusje kwamen vandaag aan. Dat was mooi want dan kon Lucinda mij opvangen als Joeri weer weg was. Met de nodige tranen hebben we weer afscheid genomen en na een laatste keer zwaaien was het dan weer echt voorbij. Toen ik daarna weer alleen thuis kwam in mijn studio had ik het ook wel even gehad op dit eiland. Gelukkig heb ik even kunnen skypen met mama, papa en Juul waardoor het allemaal wat makkelijker werd. Want niet getreurd maar morgen komen papa, mama en tante Ans alweer, dus alleen ben ik deze dagen zeker niet! Vandaag is het donderdag en de salsa les is verplaatst naar vanavond. Het belooft dus weer een leuke avond en morgen is het begin van een week waar ik weer heel veel zin in heb!