Van Angkor Wat naar de laatste reisbestemming: Koh Chang

Trommelroffel... We zijn bij Angkor Wat! Het waanzinnige tempelcomplex ten noorden van Siem Reap! Volgens velen het mooist bij zonsopkomst, dus met een lekker vroege start (05.15), ingepakt ontbijtje op de fiets richting Angkor Wat....niet dus! Het hotel biedt vriendelijk fietsen te leen aan, maar om nou met twee

man op 1 gammele fiets 7km te fietsen leek ons niet verstandig! Dus te voet naar de hoofdstraat van Siem Reap en maar hopen op een tuktuk die je ten alle tijden overal ziet, maar natuurlijk niet rond 6 uur 's ochtends. Maar happiness, na een kwartier lopen komen we toch een tuktuk tegen en kunnen we alsnog op tijd richting Angkor Wat voor de zonsopkomst. En het was de moeite meer dan waard!! Angkor Wat is de naam van de bekendste, maar zeker niet de enige tempel die hier staat. Ta Prohn en Angkor Thom zijn even adembenemend mooi, groot en imposant! Niet vreemd dat deze eeuwenoude en lang verborgen gebleven tempels die bijna één zijn geworden met de natuur, hét decor vormden voor films als Tomb Raider en Indiana Jones. Na een uur of 7 ronddwalen in de hitte samen met tig andere toeristen en de huidige bewoners (apen) vinden we het welletjes geweest, maar als je wil zijn er tours die je een week lang rondleiden door alle tempels.

Woensdag 4 februari is, in ieder geval voor ons gevoel, één van de eerste 'rustdagen' die we hebben... Dus behalve een rondje fietsen (op twee fietsen) door Siem Reap, overheerlijk lunchen bij een restaurant (Marum) dat gerund wordt door voorheen kansarme kinderen en ein-de-lijk de Khmer BBQ proeven in Pub Street (en owja... naar de Night Market gaan, maar Marja Bos heeft zo'n beetje elke Night Market van zuid-oost Azië gezien, twee keer, van voor naar achteren en weer terug), voeren we geen klap uit. Heerlijk!!

Omdat het einde van onze reis heel langzaam wel in de buurt begint te komen, hebben we na een beetje rondneuzen besloten om naar Ko Chang te gaan om daar lekker een paar dagen aan het strand te liggen. Google Maps erbij en dan (b)lijkt Battambang wel een mooie onderbreking te zijn tussen Siem Reap en de grens met Thailand.

Dus, we togen naar Battambang. De bus vertrekt om half 9 's ochtends, dus worden we om half 8 opgehaald, dachten we. Half 8 wordt kwart over 8, en we zijn de eerste in de rij met pick-ups. Een Duitser volgt, en Frans stel komt erbij en dan hebben we nog 1 stop te gaan. We stoppen bij een hotel en we wachten, en wachten, en wachten... en wachten nog een beetje langer, totdat er na 20 minuten drie zwerverige (de auto-correct stelt 'zweverige' voor, maar ik bedoel écht zwerverige, zoals die mensen die onder bruggen wonen) Australiërs de bus in vallen, nog net niet laveloos van de avond ervoor. Prima allemaal, een beetje doorzakken, maar zorg er dan g*dverd*mme wel voor dat je een wekker zet zodat er geen busje vol met mensen 20 minuten voor je hotel staat te wachten... prutsers! Anyway, drie dronkenlappen rijker rijden we naar de 'echte' bus die ons naar Battambang gaat brengen. De grote bus vertrekt, en stopt een kwartier later vrolijk bij iets wat door moet gaan voor een busstation. Of alle mensen die naar Battambang gaan over willen stappen. Blijkbaar is Battambang geen hele gangbare locatie voor toeristen om heen te gaan, en later zal ook blijken waarom. De tweede bus is half zo vol als de eerste, dus we zien het maar als een upgrade. Drie uur later stoppen we in Battambang, en tot onze stomme verbazing staat er een lieve tuktuk-driver te zwaaien met een briefje met daarop de naam van ons hotel en 'Marja Bos', en we hadden helemaal geen pick-up geregeld. Ook hadden we het hotel niet laten weten hoe, hoe laat of waar we in Battambang aan zouden komen. Hoe de beste man wist waar ie ons zou treffen, geen idee, maar een welkome verrassing was het zeker.

Voor de rit naar het hotel geeft de beste man ons een geplastificeerd document waarop alle uitstapjes staan die je vanuit Battambang kunt maken. Al rijdend kijken we naar wat we zouden willen doen als het documentje ineens uit m'n (Rick's) hand waait... Met een enorm schuldgevoel stappen we bij het hotel uit en vragen we of de meneer ons later op de dag naar de Batcave wil brengen. Op de vraag hoeveel het kost, antwoordt de meneer dat het $10 is. Door mijn schuldgevoel gaan we zonder te onderhandelen akkoord.

Voordat we rond 16.30 uur opgehaald worden door de tuktuk, hebben we nog een paar uur om Battambang te bekijken. We steken de rivier die midden door de stad loopt over en we lopen, en lopen en lopen nog wat meer, maar we komen werkelijk niets tegen dat de moeite is om langer in het centrum van Battambang te blijven. Aangezien het inmiddels weer lekker Cambodjaans heet is, gaan we maar weer snel terug naar het hotel waar we een potje tafeltennissen om de tijd om te krijgen. Om half 5 is onze tuktuk driver zoals afgesproken bij ons hotel. Als tijdverdrijf heeft hij speciaal voor ons een hele lijst met Cambodjaanse uitspraken en de Engelse vertaling erbij gemaakt, zodat we kunnen oefenen voor de volgende keer dat we naar Cambodja komen. Ik denk dat we 's werelds leukste tuktuk driver hebben getroffen!

De Batcave doet z'n naam eer aan. Een brede stroom vleermuizen komt met het inzetten van de schemering uit de grot gevlogen en de stroom houdt twintig minuten aan. Zonder overdrijven komen er duizenden en duizenden vleermuizen tevoorschijn! Best een bijzonder gezicht. Maar, het hoogtepunt van Battambang (in ieder geval in onze ogen) volgt 's

avonds; een heus Italiaans restaurant met carpaccio, en charcutterie van allerlei heerlijke dingen... Aziatisch eten is echt zalig, maar na een paar weken zonder brood en olijfolie was de Italiaan een geschenkje uit de hemel :)

7 februari 2015 gaan we naar semi-eindbestemming Ko Chang... De reis is lang en vervelend, zeker als blijkt dat we vanuit Battambang vertrekken richting Siem Reap, om de noordelijke van twee grensovergangen met Thailand te nemen. Dus eigenlijk zijn we voor Piet Snot naar Battambang gegaan, maar dan hadden we geen held van een tuktuk driver gehad én geen Italiaans restaurant, dus we zien het maar positief in! Na 14 uur onderweg te zijn geweest, waarvan een groot deel bestond uit wachten, komen we aan in het Siam Bay Resort waar ons eigen hutje aan het strand op ons staat te wachten.

Op het moment van schrijven liggen we lekker aan het strand, en we bedenken ons net dat het 14.15 is en dus hooooogste tijd voor een cocktail. Dussuh... Bedankt voor het lezen en DOE-HOOOOOOOEEEEEEEEI! Tot over een paar dagen! Kunnen jullie aub wel voor een beetje fatsoenlijk weer zorgen voor onze thuiskomst? Vrijdagmiddag, 17.00 uur, zon en een graad of 23 zou zalig zijn! Alvast bedankt!

-xx- Marja en Rick