Jajaaa... We zijn in Cambodja!

Op het moment van schrijven zitten we in een zogenoemde mini-van, die ons samen met 12 anderen (voornamelijk locals) van Phnom Penh naar Siem Reap brengt. Weer eens een keer wat anders dan de slaapbussen die we ondertussen al een aantal keer hebben genomen. In totaal is het zo'n 230 km en gezien de snelheid van het afgelopen half uur, zouden we vanavond misschien nog best wat tijd hebben om het zwembad in te duiken!

Het vorige artikel zijn we geëindigd in de bus van Mui Ne naar Ho Chi Minh - de hoofdstad van Vietnam én een echte wereldstad. Een wereld van verschil dus met het surfersplekje Mui Ne, maar zeker een leuke afwisseling. De dag na aankomst hebben we een stadswandeling gemaakt. Volgens het kaartje was het lopend allemaal prima te zien, maar het was allemaal nog best wel even zoeken. Fitness met de opa's in het park, de skyline van Ho Chi Minh vanaf het skydeck van de Bitexco Financial Tower op de 49e verdieping en een

bezoek aan het War Remnants museum waren de drie hoogtepunten deze dag.

We kwamen om kwart over twaalf aan lopen en besloten om het drie verdiepingen tellende museum toch maar in drie kwartier te doen ipv wachten totdat het museum pas weer om twee uur open ging. We hebben het gehaald... al dan niet in een sneltreinvaart. Wat we hebben gezien zijn heel-héél erg veel foto's die gemaakt zijn tijdens de Vietnam oorlog, wapens die destijds zijn gebruikt en verschillende vervoersmiddelen. De wapens zeggen me niet zo heel erg veel (ik ben en blijf toch een vrouw), maar wat een indrukwekkende foto's zeg...

Omdat Ho Chi Minh wel heel cool is, maar dat we onze laatste dagen (van de vakantie) liever aan het strand wilden verblijven en niet in een metropool waar de thermometer naar 36 graden op loopt,

hebben we diezelfde middag nog een bus gepakt naar Phnom Penh. Paspoorten afgeven in de bus, $35 per persoon betalen, half uurtje wachten et voilà... twee paspoorten mét Cambodjaanse visa erin. Drie uurtjes later komen we aan in Phnom Penh en na een half uurtje lopen komen we aan in het Cozy Boutique Hotel waar we de enige gasten zijn. Dit terwijl het high season is horen we later...

De volgende dag, zoals inmiddels gebruikelijk, een scootertje gehuurd om naar de Killing Fields te gaan. Door het maffe verkeer rijdend, wat inmiddels een tweede natuur is geworden, worden we ineens staande gehouden door de 'politie' (we zijn nog steeds niet zeker of het echte politiemannen waren of niet). Of we een internationaal rijbewijs hebben... ehh... nou nee dus. Wijzend op ons Nederlandse rijbewijs geven we aan dat Rick toch echt op motoren mag rijden. Maar nee, de agent is niet onder de indruk en zegt dat we een

internationaal rijbewijs nodig hebben en meldt vrolijk dat we op het politiebureau een boete van $100 krijgen (ongeveer een maandsalaris voor Cambodjanen). Dikke doei! We gaan mooi geen $100 lappen aan een malafide agent. Maar gelukkig geeft hij ook een andere oplossing: we kunnen de agent ook direct betalen en dan is het goedkoper. Jaja... Dus het bieden en onderhandelen begint. Uiteindelijk geven we de man voor $10 aan Cambodjaanse Riel en we kunnen weer verder richting Killing Fields. Details zullen we jullie besparen en de beleving van de Killing Fields kun je het beste zelf ervaren, maar het was écht heel erg indrukwekkend om rond te lopen op een plek waar op 'top-dagen' zo'n 150 Cambodjanen werden vermoord. In-en-in triest...

's Avonds terug in het hotel lezen we toch maar even iets meer over de 'agenten' en de tips luiden; zie je ze, draai meteen om. Lukt dat niet,

gewoon volgas doorrijden (wel even oppassen voor de stokken die ze vasthebben, die gebruiken ze van tijd tot tijd ook wel om je te laten stoppen) en lukt dat ook niet, dan gewoon volhouden dat je dolgraag naar het bureau wil.

De volgende dag, wederom met het scootertje onderweg en jawel, ze staan er weer. Met twee man stormen ze door het verkeer op ons af, dus geven we vol gas! Agent 1 komen we makkelijk voorbij; YES! Nummer 2 is iets hardnekkiger en probeert aan het stuur van de scooter te trekken om ons te laten stoppen, of vallen... Beide opties zullen wel goed zijn geweest. Maar ook nummer 2 komen we voorbij. De rest van de middag hebben we een beetje door Phnom Penh gescooterd en naar Tuol Sleng geweest, nog zo'n 'pareltje' uit de Khmer Rouge collectie.... Al met al, politiemensen meegerekend staat Phnom Penh met stip op plek 2 van de meest indrukwekkende steden deze reis!

Maar goed, 5 weken is maar kort dus 's middags stappen we in de bus naar Siem Reap, toeristenhoofdstad van Cambodja. Na een dodemansrit (mini-van die met 100 km/h over een weg vol gaten peert) komen we in Siem Reap aan, en we hebben een fantastisch hotel met exceptioneel vriendelijk, gastvrij en behulpzaam personeel (dit blijkt later trouwens standaard te zijn in Cambodja; alleen hierom al is Cambodja fantastisch!).

En dan is het zover... we gaan naar Angkor Wat!!!! Maar, omdat we ook wel van een cliffhangers houden, volgt dat in ons volgende verhaal!