Op naar Kazachstan

De hel van de grens :
Het hoogtepunt zat op het dak van het Registan, maar de grens oversteken met Kazachstan is even onvergetelijk ! Op een totaal andere manier. We hadden niet verwacht dat het simpel ging zijn, nochtans hadden we onze VISA in België al geregeld (ook al een heel gedoe). Maar dit ? Wat een zottekot !

Te voet gaan we de grens over. Het ene busje zet ons aan de ene kant af, een ander busje zal ons aan de andere kant oppikken. Driemaal controle. Passen checken. Valiezen scannen. Nogmaals papieren doornemen. En dan zijn we alleen nog maar Oezbekistan buiten.

Een paar honderd meter niemandsland en dan nogmaals hetzelfde verhaal. Maar dan compleet ongestructureerd. Complete chaos. Mensenmassa's die alle kanten opgaan. Geen idee wie waar moet staan. Vrouwen krijgen voorrang blijkbaar. Mannen moeten mooi hun beurt afwachten. En dat gaat tergend traag ! Ondertussen heb ik 2 à 3 Kazachen die me zo graag zien dat ze blijkbaar in mij willen kruipen !

Een uur met zweterige, naar Vodka ruikende mannen tegen je aangeplakt, het is me wat. Het wordt me te veel. Ik smijt er mijn mooiste Vlaamse vloeken tegenaan. 5 minuten ademruimte, yes. Dan gaan ze terug voor volledige versmelting. Man, man, man, wat een belevenis !

Wat een verschil :
Eindelijk de grens over, zien we direct de verschillen. Een paar honderd meter te voet, een poortje door, maar toch een andere wereld in. De deur gaat open, we wringen ons door de opdringerige taxi-chauffeurs, auto's staan overal. De Kazachen klinken veel harder, kijken minder vriendelijk.

Auto's zijn er in alle geuren en kleuren, van nieuw & chique (BMW X5) tot aftandse Lada. Alle Westerse merken zien we staan, met een voorkeur voor Duitse blijkbaar. Wat een verschil met Oezbekistan. Daar zagen we slechts 2 merken. Ofwel versleten Lada (minstens 24 jaar oud, van voor de onafhankelijkheid). Ofwel Daewoo/Chevrolet (General Motors heeft de lokale autofabriek opgekocht). En haast allemaal wit.

Als we wat later in Shymkent stoppen voor een maaltijd, komen de volgende verschillen. Kazachstan wil duidelijk heel Westers zijn, ook al zien de steden er nog heel Sovjet uit (en de mensen heel Aziatisch). Ze gebruiken ook nog Cyrillisch schrift, de Oezbeken niet. In het restaurant krijgen we dus een kaart voor onze neus, waar we niks van kunnen lezen. Maar we zien wel pizza, Cola, koffie, ... ook al verstaan we voor de rest niet veel. Het is hier Russisch of niets.

De wegen zijn ook van een héél ander kaliber. Geen putten meer, 2-vaksbanen, wegmarkering. Dat kenden we al een hele tijd niet meer. Daar zitten de Chinezen voor iets tussen, die werken aan de nieuwe Zijderoute, de E40, die van Oostende tot in China zal gaan lopen.

En ook de kledij is heel Westers. Vooral bij vrouwen zien we een verschil. In Oezbekistan liepen die nog veeleer traditioneel gekleed. Fluwelen tunieken en broeken met veel glitter. Het is snel duidelijk, voor de Kazachen kan het niet snel genoeg gaan. De Oezbeken doen het graag rustiger aan en zoeken terug hun eigen identiteit. Of dat wordt zo (dictatoriaal) gestuurd.