Laatste werkmaand

De dag dat ik dit schrijf, heb ik juist geteld nog 1 maand te gaan op mijn werk en reisvisa. Met andere woorden het einde van mijn Canadees avontuur zit er zo goed als op.

De laatste job die ik hier heb, ook weer housekeeping, is qua weer het best maar qua management het slechtste. Gelukkig is het niet lang meer en kan ik beginnen aftellen naar het einde van mijn periode in dit resort. De omgeving is dan weer geweldig, elk nadeel heeft dus ook zijn voordeel. Ik woon nu op een eiland, tussen Amerika en Vancouver Island, Pender Island. Dit eiland heeft een diameter van ongeveer 25 kilometer. Een scheet groot dus. Helaas is rondrijden met de fiets vrij onmogelijk, een Vlaamse klassieker is er amper iets tegen. Bergen/heuvels van 18 % en dit in combinatie met een overpopulatie aan herten en vechtende wasberen op straat is mij toch net iets te veel. Naar het werk rijden met de auto is al 35 minuten voor nog geen 11 kilometer. Met de fiets is dus al een pak langer. Voor de rest is het eiland zeer aangenaam, alleen weet ik niet of ik het eiland leven langer aankan... het feit dat er maar 1 winkel is waar je u inkopen kan doen, 4 plaatsen hebt om uit te gaan eten (waarvan je weet dat het eten voor het grootste deel allemaal is ingevroren, aangezien we op een eiland wonen), en 3 ferries op een dag om naar het vaste land te gaan, met dan nog eens de mogelijkheid dat je niet op de ferrie geraakt. Euhm... dat wordt na een tijdje toch net iets te veel.
De job zelf is ook helemaal niet georganiseerd of gestructureerd. Alles loopt, gemiddeld, 2 keer per week in het honderd. Dit kan komen doordat het resort maar 6 á 7 maanden open is op een jaar, met andere woorden ze kunnen geen goed team vormen. De eigenaar is ook Chinees en wilt zo weinig mogelijk geld uitgeven aan personeel, waardoor het werk enorm veel is en soms zeer lange dagen. Geen probleem, denk je dan? Wel niet als je baas geen overuren uitbetaald. Maar buiten dit alles valt alles zeer goed mee. Onze huiseigenaar is geweldig. Een 67 jaar vrouwtje die haar eigen boot heeft en weed kweekt, vrijdag geregeld dronken thuis komt en onze overschot opeet.

Op onze vrije dagen proberen we boodschappen te doen in Victoria, over het algemeen zijn dat zeer lange dagen, de ferrie van 7.45, maar dat wilt zeggen dat je al om 7 uur bij de terminal moet zijn, om zeker te zijn voor een plaatsje. Dan zijn we tegen 8.45 in Victoria, snel boodschappen doen, want om 2 uur moeten we alweer bij de terminal zijn om onze plaats te bemachtigen op de ferrie. Dit doen we zowat elke 2 á 3 weken. Op onze andere vrije dag proberen we het eiland wat te verkennen. Een kano huren, wijn proeven in de wijngaard, een proefnamiddag in de lokale ciderbar, de boerenmarkt op zaterdagochtend, de markt woensdagochtend bij de wijngaard bezoeken,... Soms houden we ook gewoon rustdagen. Wat aan het strand liggen met onze huisgemaakte picknick, echte vakantie op een scheet van waar we verblijven.

Een paar weken geleden zijn we voor Matt zijn verjaardag naar Tofino

geweest. Het walhalla voor surfers in Canada. Lange witte stranden, goede golven. Alleen het weer zou wel wat beter kunnen. Het zou de natste plaats van BC zijn. Gelukkig voor ons, waren de weergoden goedgezind. Van regen was er geen sprake, enkel wat wolken waarvan de partij. De route was vrij uniek, langs bergketens en meertjes, door het regenwoud, een "kathedraal" van bomen (zeer grote en oude bomen). Het was een ongelofelijk mooie rit. Zelf vond ik het een beetje een teleurstelling, Tofino, maar ik begrijp wel dat je dit wilt gezien hebben. Wij vonden Ucluelet dan weer veel aangenamer. Niet zo toeristisch als Tofino en maar 40 minuutjes verwijderd van elkaar, in Canadese normen is dit alles behalve ver.

Na ons uitje naar Tofino is er van alles gebeurt op het werk, waardoor niets meer hetzelfde was. Matt is zelfs gaan zoeken naar een nieuwe job op het eiland, en met succes. Voor mij had dit geen zin, aangezien mijn Visum gaat vervallen in een maand. Dus ik moet nog even op mijn tanden bijten en gewoon doorgaan. Natuurlijk gaat het wel vreemd om naar het werk te gaan zonder Matt, maar er zijn ergere dingen in het leven dan dit.

Het wordt steeds moeilijker om mijn energie te vinden om mij klaar te maken voor het werk. Er hangt zo een negatieve sfeer, dat niemand er zich nog iets van aantrekt hoe alles gaat in het departement. De General Manager, wilt niets zien van wat er gebeurt op de werkvloer, dat hij moet bijspringen op drukke dagen, omdat hij zo "dom" is om de manager en de assistent samen vrijaf te geven.
Gelukkig begint mijn tijd zeer hard te korte nu, en doe ik gewoon wat er van mij gevraagd wordt, niets meer of minder. Er is amper, of laat ons niets zeggen, communicatie tussen het management van Housekeeping en het personeel. Mensen nemen vrij na 2 uur in de namiddag als er nog zo veel te doen. Het draait helemaal vierkant. Ik trek er mij amper iets van aan. Dit gedrag vraagt alleen maar energie, en daar heb ik geen tijd voor en al zeker geen zin in. Ik kijk met andere woorden uit naar het einde van mijn contract.