Met de trein van Noord- naar Zuid-Zwitserland

Panoramisch genieten

In Olten staat de goudbruine, gestroomlijnde trein naar Locarno al op me te wachten. ‘Treno Gottardo’ staat op de zijkant, dus dit gaat mijn vervoermiddel zijn. Ik ga op zoek naar de eersteklaswagon en hijs mijn rugzak in het bagagerek. Ik neem plaats op een comfortabele stoel aan het panoramaraam. Na een kort stukje lopen door de trein, zie ik dat de tweedeklasse ook heerlijke stoelen en panoramisch uitzicht heeft. Ik hoor een scherp fluitje en de trein komt in beweging.

Steeds ruiger landschap

Het landschap begint redelijk braaf. Brede valleien vol gewassen en niet erg opvallende dorpjes met industriegebieden langs het spoor. In de verte steken bergen als blauwe silhouetten in de felle lucht. Regelmatig minderen we vaart om meer passagiers op te halen. De diversiteit onder mijn medereizigers is groot. Van houthakker-types op lompe bergschoenen tot vrouwen op hoge hakken, met of zonder chihuahua onder de arm. Een oude man met een bochel sleept een koffer die bijna net zo groot is als hijzelf over het station.

Wakker worden in de bergen

Het geschud van de trein wiegt me in slaap. Na een powernap word ik wakker in de heuvels. We rijden langs een meer en langs dorpjes met witte kerken en fotogenieke huisjes. De conducteur doet zijn mededelingen eerst in Duits met een zangerig accent, en dan in vloeiend Italiaans. Hij komt mijn ticket controleren en ziet dat ik Nederlands ben. ‘Ah, du bist Niederlandisch. Iek au van jou,’ demonstreert hij trots zijn paar woordjes Nederlands. Of hij ook andere Nederlandse zinnen kent? ‘Nein, brauche ich nicht,’ zegt hij met een knipoog. Hij loopt zwierig verder door het gangpad en tovert met zijn grapjes een glimlach op het gezicht van iedereen die hij spreekt.

Langs een azuurblauw meer

Na vele tunnels en bergpanorama’s bereiken we Flüelen. Het station ligt aan de haven van een azuurblauw meer. Vlaggen van kantons wapperen wild in de wind. Ik zit koel in de airco, maar aan de schaars geklede mensen aan het meer te zien, is het buiten heet.

We tuffen verder door landschappen die niet zouden misstaan als legpuzzelplaatjes. Steeds hogere bergen, steeds mooiere dalen. De namen van de stations klinken steeds Italiaanser. Ambri-Piotta en Faido bijvoorbeeld. De conducteur roept enkel nog in het Italiaans om en het nieuws op het TV-schermpje is nu Italiaans geschreven.

Tijd voor afscheid

De vrolijke conducteur komt langslopen als ik mijn notitieboekje open. ‘Machen Sie Notities? 'Ganz schönes Zug mit ganz schöner Zugbegleitung,' glundert hij terwijl hij naar zichzelf wijst. Als ik niet al vrolijk werd van de hoge rotswanden, kletterende watervallen en hoge toppen aan de andere kant van het panoramaraam, dan werd ik dat wel van deze man.

Nabij Biasca zie ik de dorpen veranderen naar de bouwstijl die ik inmiddels associeer met Ticino. Daken van gestapelde platte natuurstenen en grijze muren waar geen cement aan te pas gekomen lijkt te zijn. Velden vol zonnebloemen, zuurstokroze huizen en palmbomen schieten voorbij. We rollen het station van Locarno binnen en ik vind het jammer dat de reis erop zit. Treno Gottardo, iek au van jou!

Lees hier meer over het Treno Gottardo traject tussen Zürich en Locarno.

Handig: de Swiss Travel Pass

Reis je graag met de trein en wil je voor één vaste prijs elke hoek van Zwitserland kunnen bezoeken? Bestel de Swiss Travel Pass voor een door jou gekozen aantal dagen. Maak gratis gebruik van trein, bus en boot en krijg korting op attracties en bergtreintjes. Ook op de Treno Gottardo reis je gratis met dit ticket.

Lees ook de blogs 'Een dagje Locarno: dit moet je beleven' en '5x Tips voor een dagje Grenoble'.