E-mountainbiken in herfstig Nendaz

Helm op, opstappen en gaan

Een beetje onzeker kijk ik naar de robuuste elektrische mountainbike die de medewerker van OnTheMountain aan me overhandigt. Brede banden, breed frame met daarin de accu verwerkt en flinke suspensie. Het is een bakbeest in vergelijking met mijn stadsfiets en ik weet niet zeker of ik daar wel raad mee weet.

Gelukkig krijg ik uitleg van hoe de fiets te gebruiken, en blijkt wegfietsen verrassend makkelijk. In standje ‘eco’ fietsen we het dorp uit, waarna de helling steiler wordt en ‘tour’ me de berg op helpt. De accu blijkt geen motoraandrijving, maar echt ondersteuning, zodat mijn benen alsnog aan het werk moeten. Dit is wel wat anders dan het Groningse platteland, maar het valt me mee hoe soepel ik bergop ga.

Over grindpaden onder lariksen

We verruilen de asfaltweg voor een breed grindpad. We fietsen langs zwarte Hérenskoeien met klingelende bellen en langs chalets zoals je die op oude legpuzzels ziet. We fietsen onder jonge lariksen die al geel kleuren naar de Balavaux weide. De lariksen op deze helling zijn vele malen groter en dikker. De oudste staat hier al 800 tot 1000 jaar. Alleen al aan hun imposant dikke stammen kun je zien dat ze er al lang staan. We staan tussen de dikste en oudste lariksen van Europa.

Om de oudste lariks is een loopbrug gebouwd om de wortels te beschermen. Zo dicht bij de stam besef ik me pas echt hoe dik deze boom is. Met een maximale omtrek van bijna 12 meter is de boom ruim zes keer zo dik als ik lang ben. We lopen terug naar de fietsen, die we aan het pad hebben laten staan, en fietsen verder omhoog.

Lunchen op de top

De Cabane Balavaux, een berghut met heerlijk eten en prachtig uitzicht, is helaas gesloten wanneer wij langs fietsen. We fietsen verder heuvelop naar het Tracouet-meer. In het nabijgelegen kabelbaanstation zit een informeel restaurant met uitzicht over het Rhônedal. We rusten uit met een warme maaltijd en een verfrissend drankje. Ik spreek mijn zorgen over het afdalen uit. Hoe voorkom ik dat ik over de kop ga? Goed kijken waar ik heen ga, en vooral niet alleen de voorrem gebruiken. En zo hard gaan als ik comfortabel vind. Nog niet helemaal overtuigd, stap ik weer op de fiets en laat ik hem de helling af rollen.

Afdalen met een grote glimlach

Na een onzekere start van de afdaling, heb ik de smaak al snel te pakken. De suspensie in de fiets zorgt ervoor dat ik comfortabel over ongelijkheden in het steile grindpad ga. Ik hoef enkel in balans te blijven en de fiets uit de geulen in het pad te houden, en op tijd af te remmen en te sturen voor de bochten.

De adrenaline pompt in mijn bloed terwijl ik in hoog tempo tussen de gele lariksen door schiet. Ik race met panoramisch uitzicht op verre besneeuwde toppen af. Ik voel de wind op mijn rozige wangen. Ik heb zo’n grote glimlach op mijn gezicht, dat ik denk dat ik lijk op die honden met wapperende wangen in auto’s zoals in de filmpjes op Instagram.

Terug naar Haute-Nendaz

Het grindpad wordt asfaltweg. De gele lariksen worden groene naaldbomen en chalets. Een teken dat het eindpunt nabij is, maar daar wil ik nog niet aan denken. Ik laat de remmen los en race met 50 km/uur de berg verder af. Veel te snel staan we weer bij de fietsverhuurder in Haute-Nendaz. ‘Dit was zo leuk,’ herhaal ik keer op keer. ‘Ik wil nog een keer’ en ‘dit moeten we vaker doen’. Ik sta te stuiteren van de adrenaline en dat blijft zelfs zo wanneer ik in de warmste sauna van de spa in ons hotel zit. ‘s Avonds in bed kijk ik de filmpjes die we tussendoor gemaakt hebben nog eens terug en vier dagen later zit ik vanuit Nederland verlangend te kijken naar alle mountainbike routes nabij Nendaz. Ik weet het zeker: ik ga nog eens terug om over die andere 11 routes te racen!

Wij volgden een zelfbedachte route, die deels overlapt met deze familievriendelijke route vanaf Tracouet.

Op Nendaz.ch vind je meer informatie, verhuurpunten en routes. Bekijk ook onze uitgebreide tips voor actief en culinair genieten in Nendaz.