Crossen door de duinen, met piepende banden blijven steken in waterplassen en het geluid van een grommende motor: voor de echte avonturier is er niets lekkerders dan het aanzetten van de 4x4 aandrijving terwijl je afwijkt van de gebaande paden. Tijdens mijn roadtrip aan de westkust van Amerika deed ik precies dat.
Maron Theunis
Start de dag in Bishop, een traditioneel cowboydorpje waar de natuur zodanig behouden en gerespecteerd is dat je er zelfs nog een indianenreservaat vindt. Op het eerste oog lijkt het alsof je binnen no-time door dit dorpje heen bent gereden, maar pas voorbij de huizen kom je in het deel waar Bishop écht bekend om staat: de hobbelige heuvels vol kuilen en rotsblokken. Het is dan ook geen wonder dat veel (inter)nationale klimmers hier naartoe komen om te boulderen en dat dit stenen landschap veel fotografen aantrekt.
Tijdens de Buttermilk Loop Trail rijd je met je auto dwars door woestijngebied, en halverwege de route kom je langs een plek met reusachtige keien die de meest bijzondere vormen aannemen. Deze plaats was daarmee voor ons de ideale plek om ons picknickkleed neer te leggen en de motor even een adempauze te gunnen. Vind ‘ie wel zo fijn na al dat harde werken!
Rijd een klein uurtje door naar Crowley Lake voor weer een bijzonder uitzicht. Wanneer je bovenlangs aankomt, kun je het beste één van de off-road zijweggetjes nemen richting de rand van het strand. Geen zorgen, je hebt hier alle ruimte om je auto neer te zetten. Vanaf de auto loop je vervolgens te voet naar beneden door de duinen, richting het schelpenstrand.
Eenmaal beneden word je overdonderd door de tientallen stenen pilaren die door de jaren heen door weersomstandigheden zijn uitgehold. Het is een prachtige plek om doorheen te lopen of je handdoekje neer te leggen om te gaan zwemmen. Crowley Lake is minder bekend onder de toeristen, dus het kan dat je hier de hele middag in je eentje zit. Toen wij hier vorig jaar waren, liep er maar één andere groep mensen langs, dus je hebt genoeg ruimte om een balletje te trappen of het water in te rennen. Neem hier wel waterschoenen of slippers mee, want hoewel de schelpen nog zó mooi zijn, is het voor je voeten toch wat minder fijn om eroverheen te lopen.
Vanaf daar is het nog een half uurtje met de auto naar de Hiltop Hotsprings, waar je onder de melkweg kan bijkomen van je dag. Vanaf de parkeerplaats loop je over een plankenpad op het water langs uitgestrekte moerasvlaktes naar de warmwaterbronnen en zo nu en dan klinkt in de verte het gehuil van een coyote. Vóór mijn bezoekje aan de Hotsprings had ik er zelf nog nooit één gehoord, dus dat was een bijzondere ervaring.
Houd er wel rekening mee dat je na het verlaten van de parkeerplaats geen licht meer tegenkomt. Omdat er geen lantaarns of andere lichtbronnen te vinden zijn, kan het handig zijn om zelf een lampje mee te nemen. Al die duisternis heeft wel weer een mooie bijkomstigheid: haast nergens aan de Westkust, van de Grand Canyon tot aan Yosemite, zie je zoveel sterren bij elkaar! Nog éénmaal legden wij daarom, dit keer bij de Hotsprings, onze inmiddels vochtige handdoeken neer, en werden we overdonderd door de grootsheid van ons heelal. Zo lagen we daar in een rijtje nog ruim een uur tevreden te staren naar de vele sterren die voor onze ogen dansten.
Bezoek voor meer inspirerende reisblogs onze Verenigde-Staten pagina!
Voeg eenvoudig verhalen toe aan je dagboek in onze online editor of app
Voeg je afbeeldingen toe en kies je pagina-indelingen
Deel je reis in realtime zonder gedoe!