It's a long way there

Om kwart over 6 in de ochtend stoppen we in een mijnstadje (Mount Isa) voor het ontbijt.

Er zitten meerdere aborignals bij me in de bus en veel van hen stappen hier uit. Het begint nu echt te voelen alsof ik het hele grote niets in ga.

En dat is ook zeker zo. Het enige dat we zien onderweg zijn eagles, emoes en we raken een paar kaketoes, waarvan er een weer uit de cowbar wegvliegt na een paar minuten. Maar verder echt niets, nou ja niets...ik ben gefascineerd door de Roadtrains, 54 meter vrachtwagen die een heel zwaar ronkend geluid maken en op de smalle wegen hun kilometers maken.

We bezorgen (zoals de DHL) pakjes onderweg, we verliezen een half uur tijd ergens (het Northern Territory heeft een tijdzone die een half uur vroeger is) doen wat sightseeing met de buschauffeurs en na 2300 km rijden waarvan 2295 door niets kom ik aan in Alice Springs.

Paniek, het boekingbureau is gesloten (te vroeg overigens) en ik heb geen papieren van hun gekregen voor mijn slaapplek en mijn trip die morgen start...No Worries is het gezegde hier.....en inderdaad de chauffeurs weten waar ik moet zijn en het hostel is gelukkig nog open om in te checken en hij weet hoe het verder moet met de trip.

Maar ik ben niet blij, sta ik hier alleen in een stad waar het niet echt veilig is om alleen over straat te lopen, niet wetende waar ik naar toe moet enz...Wat wel heel erg tof is, is dat Midnight Oil hier vanavond een concert geeft en ik volop kan meegenieten van hun muziek.

Ik ben heel erg blij dat ik in mijn (stapel)bedje lig na een heerlijke douche. Wat kan een bed toch fijn zijn na zoveel hangen en zitten in de bus.