Come to my Island

Vandaag is de dag dat ik naar Fraser Island ga, het grootste zandeiland ter wereld met een heuse "snelweg" op het stand.

Het is allemaal goed geregeld en al ons eten zit in Eskies (een koelbox in Australië) en gaat in de aanhanger van de eerste auto. Deze wordt gereden door onze gids Luke. Een echte Aussie met een prachtig levensmotto, waar wij drie dagen een deel van mogen zijn. Een cadeautje om zo iemand te mogen ontmoeten.

Onze groep zit de eerste dag bij hem in de auto, wat goed uitkomt i.v.m het gebrek aan bestuurders.
De vakanties zijn vandaag begonnen, dus is het drukker als normaal bij de ferry. De dolfijnen zwemmen hier "gewoon" rond en we kunnen hier van genieten door de wachtrij.

Na een uurtje wachten zijn we eindelijk op Fraser Island, 75 mile beach, de snelweg van dit eiland. Heel bijzonder, de auto's vrachtwagens rijden hier rond, vliegtuigen landen en stijgen op en daartussen staat het ook nog vol met vissers...Alles gaat heel relaxed en "no worries mate". Dit hoeven we in Nederland niet in te voeren, binnen 1 dag zijn er problemen. Dat is het leuke aan de Aussie, die hebben geen problemen, alleen maar uitdagingen en oplossingen.
We zijn nog geen 10 minuten op het eiland en zien aan de horizon al de eerste walvissen springen, ik blijf er kippenvel van krijgen...Machtig, zo groot en mooi.

Onderweg komen we een boot tegen die vast gelopen is op het strand, komt wel weer goed als het vloed is zegt Luke.

We gaan naar Lake Wabby, een klim van 45 minuten in heel los en diep zand, dat is een goede workout zo op het heetst van de dag in de brandende zon. Maar het meer is het waard, mooi groen midden tussen de zandduinen. De klim kan ik belonen met een verfrissende duik in het meer.
Het meer ligt diep in de zandduinen wat betekend dat de klim terug nog zwaarder is...;-) en dan weer 45 minuten afdalen in los zand.

Ik denk dat ik straks heel vroeg mijn bedje op ga zoeken.

Ons "kamp" ligt midden in Aboriginal gebied en is omheind met een groot hek, dit om de dingo's buiten te houden. Dat is blijkbaar nodig, ze zien er niet gevaarlijk uit, maar kunnen het wel zijn.

Met de groep koken we in de "buitenkeuken" ons diner, kip met groentes en noodles.

De sterrenhemel is hier fantastisch en liggend op het strand zie ik de Melkweg en honderdduizenden sterren. Jammer dat ik dit niet kan delen en fotograferen.

Ik slaap hier in een 3 persoons-tentje op een matje, ben heel benieuwd of me dat gaat lukken. In de slaapzak, met heel veel kleren aan ben ik klaar voor de nacht. Sweet dreams.