Dag 25 Nieuwe avonturen

Vandaag hebben we weer de chauffeur tot onze beschikking. Om 10 uur stond hij klaar en konden we uitchecken. Het is heel bijzonder, personeel van hotels excuseren zich als ze de kamer gaan controleren bij het uitchecken. Maakt ons niets uit, logisch toch!? #strakszijnerspullenstuk. Trouwens even wat anders; sommige locals praten met een hoge stem tegen je als ze gedag zeggen. We dachten dat dit een beetje minachtend bedoeld was maar trokken ons er niets van aan. Ik vroeg aan Ceasar waarom dat was. Hij vertelde dat ze dit uit respect voor je doen, bijzonder toch!?
Wat we ook erg bijzonder vinden is hoe ze rochelen, spugen en neus ophalen waar je bijstaat. Het schijnt iets cultureels te zijn. Vooral bekenden en vrienden doen het bij elkaar om te laten zien dat ze zich thuis voelen #raarmaarwaar.

Het hotel was trouwens zonder ontbijt, dat hadden we niet bijgeboekt. Selvie wilde graag pannenkoeken eten en zo belandde we bij een te schattig tentje. Ik at mini-pannenkoekjes met ei en kaas. We vroegen om "zonder bacon" en wat kreeg ik; dikke bacon #heelerglachwekkend. Het eten was trouwens mega goedkoop. 50 k per persoon inclusief fruit en drinken.

Na het heerlijke ontbijt reden we naar Saraswati zilver. Hier zijn Nan en ik vorig jaar ook geweest. We wilden er graag weer heen door de mooie Best to Buddha armbanden. Het personeel was wel ietswat arrogant en vanuit de hoogte #waaromtoch #wezijnallemaalhetzelfde. Ook was het hoofd van de fabriek koppig, niet willen afdingen. Bullshit! #maargoed #laatmaar. Uiteindelijk 2 armbanden gekocht. Selvie en Ceasar hadden 2 ringetjes gekocht. Ik geloof voor 8 euro. Voor de buitenlanders was het 5x zo duur. Ze rekenen een prijs naar aanleiding van hoe je eruit ziet. Nan en ik zijn wit (sugar) en hebben dus veel geld. Dat betekent dokken maaarrrr #ohohoh #iksnaptwel #maarfijnisanders.

Na Saraswati reden we naar een mooie waterval, vetttt. Lekker onze tijd genomen. Nan heeft nog ff gezwommen.
We wilden naar het beroemde rijstveld in Bali maar het was al laat dus uiteindelijk niet gegaan en lekker doorgereden naar Kuta om snacks voor de werknemers van Selvie en Ceasar te kopen. Ze hebben een restaurant met 3 werknemers. Hun huis heeft 4 lagen. Restaurant 1 laag, opslag 1 laag, werknemerswoning 1 laag en eigen huis 1 laag. Ze betalen maandelijks 3 mljn aan gas, licht en water. Dat is veel. Ze hebben het best goed qua financiën maar werken er ook keihard voor, ze hebben elk 2 banen.

Lunchen deden we trouwens goedkoper dan ooit. Voor 22.000 allerlei lekkers. Na de lunch ook nog sushi gepropt bij Sushi Tei. Je spreekt het uit als Sushi Tee. Heel erg vers, hele goede kwaliteit. Mega goedkoop. Morgen gaan Nan en ik er weer eten #alleenmaareten #dooddoorfood #rollendhetlevendoor.

We hebben ook erg gelachen om mijn reactie bij kritieke auto- en wegsituaties. Oeh, nee, jezusss, jongen, die boyyy, ohhhh... neeeeee, jeeetjuhhhh, ooiii. Elke keer weer. Ik kan gewoon niet mijn mond houden #erglachwekkend #Nanhuiltelkexvantlachen #whahaha.

Na een heerlijke dag werden we in Seminyak bij het hotel gedropt en namen we afscheid. Zo jammer!
Dit hotel is trouwens top. Hallelujaaaa. Fris, nieuw, schoon.. gewoon alles.. TOP TOP TOP #loveit.

Nog even iets anders.. Onze vieze kledingkilo's stapelen zich op en moeten nu echt gewassen worden. Ik heb gekeken voor kilo wasserettes i.p.v. wasserettes per kledingstuk maar dat hebben ze hier niet.

Ook liep ik nog even langs de supermarkt om nog meer eten en drinken halen... c1000 en zeewier chips nom nom nommmmmm. Ook zocht ik naar een helmen-winkel, keek ik naar scooters, informeerde naar prijzen, maakte praatjes en nog veel meer. Toen ik thuiskwam was Nan gedoucht en wel en sprong ik na een snelle douche ook in bed. Het was een zeer geslaagde avond.
Morgen gaan we helmen kopen want de helmen-winkels waren al dicht. En verder gaan we shoppen en naar het strand #lekaaaah.