Dag 9 Wassen, trash verwijderen en lokaal eten proeven

Ik word wakker van de zon die in mijn gezicht schijnt. Wowwww, ik zie iets heel gaafs.. de zonsopkomst vanuit mijn bed.
Oei, hier wil ik een foto van maken maar dan moet ik in de tas van Nan om het fototoestel te pakken en Nan slaapt nog. Ik besluit heel zachtjes het bed uit te stappen anders maak ik Nan wakker.
Tijdens onze eerste nacht in Sekotong was er ook al zo'n gaaf fotowaardig moment maar Nan lag toen ook nog te slapen. Ik kon dat toestel toen echt niet pakken. Nan zei mij toen; 'Je moet sws het toestel pakken, boeit niet als ik wakker word'. Ik liep heel voorzichtig op mijn tenen naar de kast, opzoek naar de camera. Shoot, er zit een slotje op. Toch Nanie wakker moeten maken.. ze vertelde de code en sliep weer lkkr verder. Zo kon ik vanaf het balkon de zonsopkomst bekijken met fluitende vogels op de achtergrond en palmbomen op het strand. Het zijn prachtige foto's geworden. 's Nachts zijn Nan en ik nog wel een paar keer wakker geworden van dierengeluiden. Soms leek het op een vogel maar heel vaak was het ook niet thuis te brengen. Het geluid dat wel thuis te brengen was, was de krolse kat.. arm beest #mauwwwww.

Rond 7 uur waren Nan en ik allebei wakker en was de zon al flink aan het schijnen. We smeerden ons in, kleedden ons aan en liepen naar het ontbijt waar Nan en ik allebei een pannenkoek aten. Nan met banaan en honing. Ik met ananas.. Nan dronk thee en ik van die koffie met koffieprut. Dat zijn zeer sterke bakkies en vaak een beetje verpest door onwetendheid.. maarrr deze was top #nietdoorheeldekoffieprut #maarenkelonderin #winninginlife. We hadden bedacht om zelf de was te doen want we hadden inmiddels al een zak vol en nergens was een wasmachine te bekennen. Met de tube voor handwasjes moest dit absoluut gaan lukken, we hadden enkel geen warm water en geen ton. Bij de receptie had ik om een emmer gevraagd en ze kwamen met een enorm ding aan #yesstop. Roze en wel, paste helemaal in het thema. Nan en ik sorteerden de was vakkundig, ik zocht een stok om op z'n Indonesisch te kunnen wassen en deed vervolgens een flinke scheut wasmiddel in de ton. Nan sproeide met de sprinkler (die slang die men gebruikt bij het naar de wc gaan) om de ton te vullen. Ik zette de grote ton in de zon om het water op te laten warmen en roerde de was als een machine, net zoals de locals. We lieten het even staan en gingen alles vervolgens kledingstuk voor kledingstuk uitwassen. Elke stapel 2x want dat waswater was zwart. Het ging allemaal prima, wasservice do-it-yourself2.0 #ikheballesgefilmd. Na het karweitje pakten we snorkels en zwemvesten en waren we weer ready to go #voorzienvaneenlaagzonnebrand. Het snorkelen was weer prachtig. We zien overigens veel locals op het strand, het is er druk. Nan vindt het een beetje vervelend.. ik stoor mij er niet aan. We chillen gezellig en wisselen de zon en schaduw met elkaar af #luileven. Al snel hebben we aanspraak van allerlei Indonesische mensen. Ze zijn nieuwsgierig en proberen een gesprek aan te knopen #superschattig #engrappig. Je hoort ze giechelen en willen graag op de foto. Één clubje springt er bovenuit en vraagt ons het hemd van het lijf. Al gauw gaat het over eten.. ayam.. ofwel kip. Het is warm en Nan en ik besluiten even in het water af te gaan koelen. Eenmaal uit het water gaat het gesprek weer verder. Ze eten van alles en hebben het er over. Ze doen hun best en proberen Engels te spreken. We krijgen een fruitsoort aangeboden, superlekker! Het heet "Doekoe", een heerlijke zachte en zoete vrucht. De buitenkant lijkt wel een gladde noot. De binnenkant lijkt op een lychee. Ondertussen ruim ik net als gisteren het strand op en probeer ik zoveel mogelijk troep uit het water te vissen. Niet veel later wordt er vanille sponscake in onze handen geduwd. Hele grote stukken, de locals willen alles delen. Wat een food heaven.
We chillen weer een aantal uur en luisteren muziek. Tot het Indonesisch clubje terug komt wanneer wij opstaan om te gaan lunchen. Ze vragen waar we heen gaan en lachen vriendelijk. Binnen no-time komt er weer eten uit een bakje tevoorschijn. Dit maal een bakje met ronde balletjes wat "Biji kecipir" schijnt te heten. Dit zijn zelfgemaakte sambal noten #yummmmm #smakelijkheelsmakelijk.
We worden uitgezwaaid en lopen naar het restaurant. We bestellen mie goreng. Op een of andere manier serveren ze hele grote porties in Lombok. Het is elke keer veel teveel maar wel erg lekker.

Nan en ik zijn na het eten helemaal rozig van de warmte, we gaan lekker even liggen. We schrikken steeds wakker van de dennennaaldjes die uit de bomen vallen en de vliegen die op ons komen zitten. Uiteindelijk slapen we even en worden we rond 4 uur wakker. We aten pas laat, rond 15.00 uur. Nog voor de zonsondergang douchen we even, Nanda is weer verbrand, niet te geloven #zesmeertzichdood #hoedandit #sjeetje. Die meneer van Gilli Nanggu cottage en resort - Smigel - snijdt net als gisteren verse aloë. Hij haalt 7 takken uit de boom, ideaal dat spul. Echt top om je huid te hydrateren en kalmeren. Nan en ik zijn helemaal schoon en fris en vertrekken richting de plek om de zonsondergang te kijken.
We doen dit echter heel zachtjes want de beste man die ons voorziet van aloë.... volgt ons steeds als een hondje. Goed bedoeld maar niet al te chill. Zo zei die tegen Nanda dat ze haar grote babybuik moet trainen en ik heb dikke benen. Men snapt niet dat je zoiets eigenlijk niet kunt zeggen, typisch Indonesisch. Maargoed we willen dus met rust gelaten worden en niet steeds worden aangekeken en moeten vertellen wat we gaan doen. We sneaken weg en ons plan lijkt te werken, heerlijk! De zonsondergang is weer top. Wel zijn er zandvlooien. Nanda en ik zijn bang voor beesten. Dit levert hilarische taferelen op.

's Avonds eten we gebakken aardappelen met Kangkung. Onze favoriete groenten. En sluiten we af met een bolletje ijs #wateenluxe #opeeneilandeenijsjekunneneten #genieten. Ook lachen we om alles wat met eten te maken heeft. Nanda huilt er elke keer van #tegrappig #slappelach. Nu typen/schrijven Nan en ik ons dagboek en genieten we van het ruisen van de zee. Het is elke dag rond 18.15 donker. De klok slaat inmiddels 21.15 uur, het was een prachtige dag. We zijn dankbaar voor alles wat we meemaken en laten die man maar links liggen #heelapart #zewetengoedwatzeanderswillenzien #bemoeijeniet #onslijfonsleven.

Zo dadelijk lkkr slapen, daar zijn we wel aan toe. Morgen onze laatste hele dag hier op het paradijs. We moeten dan even kijken voor een hotel in Nusa Penida, een boot regelen van Lombok naar Nusa en Bang Bang even appen over de markt. Een hotel boeken blijft trouwens toch altijd lastig. Waar ga je terecht komen, zit het wel goed.. zijn er geen kakkerlakken.. je wilt gewoon een chill verblijf en niet hoeven stressen. Edit; we komen er net achter dat de dagen niet goed berekend zijn. We dachten hier 3 nachten en 4 dagen te zitten maar qua hotelovernachtingen is het nu 4 nachten en 5 dagen. Even kijken of we dat morgen kunnen fixen #shoot #pffdom. De tussenpersoon van onze booking heeft een foutje gemaakt, kan gebeuren. We blijven positief, het komt ALTIJD goed. Tschüsssss XX