Follow the sun

De volgende ochtend toen ik wakker werd in Noosa besloot ik, na eerst heerlijk lui uitgeslapen te hebben, dat het een goede dag was voor het strand. Het weer was perfect en het strand van Noosa ligt er mooi bij en is niet zo groot. Het zeewater was ook perfect dus ik heb ook nog heerlijk gezwommen zonder haaien, krokodillen of kwallen). Daarna was het ook leuk om rond te lopen in het dorpje, even shoppen (nog een jurkje gekocht, had ik echt nodig ;-)))) en daarna heb ik in het restaurant van het hostel een heerlijk curry gegeten. Het Nederlandse meisje achter de receptie zei dat er een mooi wandelpad langs de kust omhoog liep dus dat leek me een goed plan voor de volgende ochtend. En dat was inderdaad een hele mooie wandeling. Ik vertrok om 09.00 van mijn hostel en was pas om 12.30 weer terug. Daarna had ik eigenlijk wel weer zin in het strand

dus hupsakee, bikini aan en bakken maar weer (met trouwens goede Australische zonnebrandcreme factor 50).

De volgende ochtend stapte ik om 10.00 weer op de Premierbus richting Byron Bay. Daar kwam ik om 17.30 aan en toen ik een half uurtje later in mijn hostel aankwam moest ik wel even slikken: alleen maar kids van nog geen 20. De kamers van het hostel waren rondom een binnenplaats gebouwd waar mijn kamer dus ook aan grensde (op de foto zie je de binnenplaats, de blauwe deur links was dus mijn kamerdeur). Daar zaten al die kids (stuk of 50-60) dus lekker te lachen en te schreeuwen met harde muziek aan, ze zaten bijna letterlijk voor mijn deur. Eenmaal ik mijn kamer met de deur dicht werd het niet veel beter, het was zo gehorig dat het net leek of ik mijn deur wijdopen had staan. Eerst maar even wat eten dacht ik, dan zie ik straks wel hoe het gaat hier. Onderweg naar het dorp zag ik dat drie stappen van mijn hostel een bioscoop was. Hè, dat was een goed idee, leuke film kijken (Before I go to sleep met Nicole Kidman en Colin Firth) en

dan ben ik meteen weg van die herrieschoppende pubers. Dacht ik....niet dus want ik heb geen oog dicht gedaan die nacht. Weliswaar was de muziek uit maar het volume van die fijne jongens en meisjes bleef op volle sterkte.
De volgende dag vluchtte ik al vroeg mijn kamer uit en heb ik Byron Bay verkend. Echt weer heel wat anders dan Noosa. Het is een beetje hippie achtig, je ziet er ook veel dreadlocks en hippieachtige jongeren die muziek maken op straat. Echt jaren 60 sfeertje, waar de commercie dan weer meteen op inhaakt met winkeltjes met hippiekleding. Maar toch ook wel gezellig, iedereen lacht en is aardig ;-))))))
Toen ik terugkwam bleek de herrie verdubbeld want het hostel organiseerde een BBQ op die binnenplaats, bij mij voor de deur dus. Ik ben maar weer gevlucht om ergens anders te gaan eten en ben maar weer naar de film gegaan (deze keer A walk among the tombstones met Liam Neeson). Na weer een slapeloze nacht werd ik de volgende ochtend om 09.00 van het hostel opgehaald door Dough om dolfijnen te spotten in een kajak. Nadat we een zwemvest en helm aankregen (ik dacht nog:

waarom moet ik een helm op?) trokken we in setjes van twee ieder onze kajak naar de branding. Ik zat opgescheept (leuke woordspeling -;)) met een behoorlijk gevulde Ierse vrouw die ook nog eens stronteigenwijs was. Het ging dan ook al meteen fout want bij de eerste golf kieperde onze kajak meteen om en kwam keihard op mijn hoofd terecht (aha, vandaar die helm). Ik raakte best wel in paniek omdat ik die boot niet van me af kreeg en ook meteen een paar flinke slokken zeewater inslikte. Gelukkig kon ik mezelf er uiteindelijk onder vandaan wurmen maar volgens mij duurde dat wel n halve minuut. Dat lijkt kort maar 30 seconden is dan best lang. Enfin, na deze valse start kregen we de kajak over de branding heen gemanoeuvreerd maar we kwamen haast niet vooruit (door dat extra gewicht natuurlijk) en omdat die vrouw links ging peddelen als ik rechts riep. Grrrrrr. Irritant. Maar misschien lag het wel aan mij hoor, was ik gewoon strontchagerijnig omdat ik al twee nachten slecht geslapen had. We hebben in ieder geval wel meerdere dolfijnen gezien, ze kwamen op 5 meter afstand naar ons toe zwemmen en op een gegeven moment zwom er zelfs eentje onder ons door! Iets verder weg zagen we ook nog een moeder met een baby-dolfijntje zo'n bochtje boven de golven maken, echt wel heel bijzonder om dat zo van dichtbij te kunnen zien. Toen ik 's middags terug kwam in de herrie dacht ik: dit gaat zo niet langer. Maar het probleem was dat ik dit hostel geboekt had voor 5 nachten (en al betaald had aan het reisbureau in Cairns). Die moeten dit maar oplossen vond ik. Na wat heen en weer gepraat met het reisbureau en het hostel bood de manager van het hostel me ineens aan dat ik voor 1 nacht in een van hun appartementen kon slapen (waar normaal dus 6 mensen in kunnen) en dat ik de volgende ochtend dan kon laten weten of ik weg wilde of daar wilde blijven.
Zat ik opeens in een ruim appartement met eigen keuken en badkamer en balkonnetje en heeeeeeeerlijk rustig, hoorde alleen tropische vogelgeluiden. Ik heb mezelf meteen getrakteerd op een lekker etentje om deze positieve draai te vieren. De volgende ochtend maakte de manager me nog blijer want hij vertelde dat het appartement de komende 2 nachten leeg zou blijven en dat ik daar dus de laatste 2 nachten in mijn eentje kon blijven. Ik kon die man wel zoenen. En nu zit ik dus in mijn riante

onderkomen dit te schrijven. In alle rust....geen rampetamp muziek....of geschreeuw......heerlijk.
Happy with the hippies :))))