Lieve allemaal, Week 1 27-08-2017/02-09-2017

Naar maanden van voorbereiden, hard werken en hoofdstukken afsluiten, was het zo ver. Het was tijd om afscheid te nemen, mijn koffers te pakken en te beginnen aan mijn grote droom.

Op zaterdag 19 augustus had ik een afscheidsfeestje gepland. Ik had familie, vrienden en kennissen uitgenodigd. Om half 8 druppelde de eerste paar mensen binnen. Samen met Joyce had ik een taart gemaakt in de vorm van een Amerikaanse vlag en we hadden donuts. Al snel waren er veel mensen en ik hupte van hot naar her om met iedereen een praatje te maken. Het was erg leuk maar stiekem ook een beetje gek, opeens komt de dag van vertrekken wel heel dichtbij. Het besef dat ik over iets meer als een week zou vertrekken kwam op dit moment. Ondanks dat het besef bij dit feestje kwam, had ik het naar mijn zin. Er werd gelachen maar stiekem werden er hier en daar wat traantjes weggepinkt.

Ondanks dat het besef van bijna vertrekken op de dag van het feestje kwam, was het besef van het verlaten van de mensen die ik lief heb er nog niet. Dit besef kwam op de dag dat Lindsey en ik afscheid namen. Dit was eerder dan mijn officiële vertrekdatum. Aan de ene kant was ik blij dat dit eerder was dan 28 augustus, maar aan de andere kant niet. Ik was blij omdat ik anders nooit door de douane was gegaan. Aan de andere kant wilde ik elke seconde tot vertrek met haar doorbrengen. De dag van het afscheid was vrij luchtig maar toen het bijna tijd was kwam het besef bij ons beide. Het was erg moeilijk en ik heb heel wat tranen gelaten.

Op zaterdag voor vertrek heb ik dan echt mijn koffers gepakt, de dagen daarvoor had ik al heel wat spullen verzameld op mijn bureau. Eigenlijk had ik alles heel snel gepakt. Mama gaf alles aan en hielp met dingen die we nog moesten pakken. Vervolgens stopte ik alles in mijn koffer, op deze manier wist ik wat er in mijn koffer ging en wat ik nog vergeten was of moest toevoegen.

Op de dag van vertrek ging mijn eerste wekker om half 4 's ochtends. Ik heb me klaar gemaakt voor vertrek en om kwart over 4 zaten we in de auto richting Schiphol. Papa, mama en Elmi brachten me weg en stiekem was ik wel blij dat we met z'n 3'e waren. Op het vliegveld zou ik Charlotte en Suzanne ontmoeten. 2 meiden die met de zelfde organisatie uit Nederland als ik vertrokken. We hebben ingecheckt en daarna zijn we wat gaan drinken met alle mensen die ons kwamen uitzwaaien. Na een bakkie was het tijd om naar boven te gaan, zodat we naar de douane konden. Pff wat was dit een moeilijk afscheid, ik ben nooit langer dan 2 weken van huis geweest. En wetende dat ik mijn lieve ouders en zussen een hele lange tijd niet zou zien, maakte het niet makkelijk. Eenmaal door de douane ging het eigenlijk best snel, we konden vrij vlug gaan boarden, waar ik blij om was. Als het veel langer had geduurd was ik denk ik snel omgedraaid en naar huis gegaan.

De vlucht zelf ging vrij vlot, ik had totaal niet het idee dat we 7 uur en 45 minuten in het vliegtuig hadden gezeten. Dat was al een half uur korter dan verwacht. Om 11 uur lokale tijd stonden we met 2 voeten aan de grond, terwijl vooraf gezegd werd dat we om half 12 lokale tijd zouden landen. Onder de vlucht heb ik eigenlijk niet veel gedaan.. In totaal heb ik met moeite een uurtje geslapen, verder heb ik wat spelletjes gespeeld op het scherm in de stoel en een stukje van de film la la land gekeken. Maar op een of andere manier kon ik niet in de film komen en was ik snel afgeleid. Tussendoor ging ik af en toe bij het raampje kijken, daar zat ik niet naast maar de stoelen waren vrij. Eenmaal geland duurde het even voor we door de douane waren en toen kregen Suzanne en ik nog een extra koffer controle. Een uur later konden we dan eindelijk iemand gaan zoeken die ons naar het hotel kon brengen. Wij dachten dat we nu meteen zouden vertrekken naar het hotel, helaas moesten we op meerdere vluchten wachten. Wij waren pas de tweede vlucht die geland was. We hebben toen wel heel gezellig gekletst met een paar meiden uit Rio.

Naar een busreis van bijna 2 uur waren we bij het hotel. Het was ondertussen bijna half 4. We kregen gelijk onze welkomstpraatjes. Hier kregen we informatie over de komende dagen, de kamers en de NYC tour. Ik deelde geen kamer met Suzanne en Charlotte en ook niet met de meiden uit Rio. Hier baalde ik stiekem wel een beetje van. Gelukkig waren de kamers van mij en Suzanne niet ver van elkaar af. Met een groepje waren we pizza gaan eten om de hoek omdat het buffet pas om 6 uur begon en om half 5 vielen we allemaal bijna om van de honger. De rest van de avond hebben we nog wat samen rond gelopen maar we zijn op tijd naar bed gegaan. Rond 9 uur sliep ik, nog steeds wachtende op mijn kamergenoten. Ze kwamen om 12 uur pas binnen, ik had toen al 3 uurtjes geslapen. Het waren 2 Duitse meisjes en leken me wel aardig. Ik ging snel weer verder slapen want we moesten om half 7 opstaan en om 7 uur begon het ontbijt!

De volgende dag was het vroeg dag, om 8 uur begonnen onze lessen tot ongeveer kwart voor 5. Een erg lange en vermoeiende dag en veel informatie die ons gegeven werd, had ik bij mijn opleiding al gehad. Vervolgens zaten de meeste rond 5 uur alweer in de bus om op een NYC tour te gaan. Eerst moesten we nog naar NYC rijden want we verbleven in Tarry town, NY. We hadden een uur boven op de Rockefeller center. Het uitzicht was echt fantastisch! Ondanks lichte regen konden we de hele stad zien en was het een heel mooi uitzicht. Daarna zijn we naar Time Square gegaan, daar mochten we 40 minuten rondlopen. Het voelde een beetje als een film toen ik daar liep, alles is zo groot en lichtgevend. Tot slot zijn we naar een plek geweest waar je the statue of liberty kon zien. We stonden aan de andere kant van de rivier en het was donker, dus veel zagen we niet. Het uitzicht was wel heel mooi, veel lampjes in de verte en onze tour guide kon goed vertellen. Rond half 11 waren we terug in het hotel, dus maar snel naar bed.

Ondertussen is het woensdag, de dag van vertrek richting de families. van 8 tot 2 hadden we nog lessen. Onze koffers waren naar een aparte kamer gebracht en als onze manier van reizen werd opgenoemd, mocht je je koffers halen en richting de bus gaan. Om kwart over 4 zou ik de trein richting boston hebben. Na 30 minuten vertraging konden we dan eindelijk instappen. De treinreis was 4 uur lang, maar met de andere meiden vloog de tijd voorbij. En ik heb ook nog even met papa en mama gebeld, wifi in de trein was ideaal.

Toen was het moment daar, het ontmoeten van Jenny, Ken en Kyle. En eigenlijk was ik helemaal niet zo nerveus. Jenny stond te wachten op het station, met open armen werd ik ontvangen. Ken en Kyle zaten in de auto, het was echt een super warm ontvangst. Het zijn hele fijne, aardige mensen en Kyle is in het echt nog schattiger.

Op donderdag zou Meghan een familievriendin mij komen helpen want ik mag nog niet alleen voor Kyle zorgen. Hier ben ik heel blij om want alles in deze buurt lijkt op elkaar. We zijn naar verschillende parken geweest, naar de supermarkt gelopen en ze heeft me veel uitgelegd over Kyle. Op vrijdag was het een beetje het zelfde riedeltje. We zijn richting Harvard square gelopen, wat vrij dichtbij is. En ze heeft me nog meer plekjes laten zien.

'S middags zouden Ken, Jenny en Kyle naar Vermont vertrekken. En toen kwam het besef dat ik tot en met maandag, alleen zou zijn in hun huis. Op zich niks mis mee, maar dit riep het gevoel van heimwee op. Ik ken heel de buurt nog niet, ik weet nog niet hoe ik richting boston kan en ik ken niemand. De vermoeidheid speelde ook op en het liefst zou ik op dat moment naar huis gaan. Gelukkig heb ik hele lieve mensen die thuis altijd voor me klaar staan en die heb ik in de midden van de nacht wakker gebeld.

Vandaag was mijn eerste hele dag alleen thuis. Ik heb wat bijgeslapen, rustig het huis een beetje verkent en mezelf vermaakt met YouTube filmpjes kijken en kletsen met familie thuis. Morgen weer een nieuwe dag, voor nieuwe avonturen.

Dikke kus Mitzi