Mandalay - Bagan, Myanmar (Birma)

We waren eventjes bang dat de rest van de reis alleen nog maar tegen zou kunnen vallen na het prachtige Indonesië... Maar niets is minder waar. We zijn nu een paar dagen in Myanmar en alles wat ik kan zeggen is: wauw!

Vanaf Flores zijn we teruggevlogen naar Bali om daarna richting Bangkok te vliegen. Als we daar aankomen zijn we even flink in de war en moeten we aardig schakelen! Geen 'terima kasih' meer maar 'kop kun kha/krab' en niet meer rekenen in rupiah's maar in bath. De temperatuur is wel heerlijk aangenaam vergeleken met het bloedhete Indonesië! In Bangkok brengen we de tijd door met boodschappen doen (deet, medicijnen, ..), een ziekenhuisbezoek (we hadden te weinig malariapillen mee!), shoppen voor lange broeken (in

Myanmar beschouwen ze een korte broek voor vrouwen als schandelijk en voor mannen als belachelijk ), genieten van een Thaise massage op Kao San Road waar we allebei bij in slaap vallen :D, heerlijk eten op aanraden van Armiek en biertjes drinken in het hostel!

Ondertussen hebben we 1,5 uur tijd gewonnen, in Myanmar is het namelijk maar 5,5 uur later dan in Nederland! Bij aankomst lopen we gelijk naar de pinautomaat en waar we al bang voor waren was waar: de pas werkt hier niet! Terwijl Erwin andere pasjes probeert vraag ik na waar de gratis Air Asia shuttle bus is, die blijkt hier om de hoek te staan: "hurry up, you are late!!" zegt het meisje. Shit... Dan in Mandalay maar proberen te pinnen! Dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan, want zo'n 9 pinautomaten later hebben we nog steeds geen geld. Gelukkig hebben we wel 200$ "noodgeld" gewisseld in Bangkok maar dat gebruiken we natuurlijk liever niet! "Moeten we het dan maar via Western Union doen?" Of toch maar het noodgeld wisselen? Dat laatste dan maar, maar bij het wisselkantoortje (allemaal bureautjes op een rij waar ze geld zitten te tellen) worden we weggestuurd en krijgen we een briefje mee met andere adressen. Als we naar een van de andere adressen lopen zien we nog een pinautomaat naast een groot luxe hotel. "Ok we proberen alleen deze nog!" En ja hoor! Wonder boven wonder accepteert deze ineens onze passen! Pfiew!

Helaas zijn er inmiddels al de nodige uurtjes verstreken en hebben we nog niet veel van Mandalay gezien, behalve dan dat het een grote, stoffige stad is. Ook hier hebben bijna alle mensen rotte en rode tanden van het kauwen op de Betel nootjes, en liggen overal rode spetters op de grond. Super ranzig! Het ziet er uit alsof ze net een glas bloed gedronken hebben.. Veel mensen hebben hier een soort wit poeder/crème op hun gezicht; dit is thanaka, gemaakt van een boom

en dient als een soort zonnebrandmiddel maar ook omdat ze denken dat hun huid er lichter van wordt..

Rond 16:30u nemen we een taxi naar Mandalay Hill om daar de zonsondergang te bekijken. Nou ja, taxi.. gewoon een random persoon op straat blijkbaar die ons na wat onderhandelen wel met z'n eigen auto wil brengen! Ze spreken echter geen woord Engels dus het kost de nodige tijd om duidelijk te maken waar we heen willen. Als we eenmaal aankomen moeten we flink opschieten, want om 17:30u gaat de zon al onder! Op blote voeten klimmen we de 1729 (!) traptreden in 20 minuten omhoog! Onderweg komen we een jonge monnik tegen, die heel graag met ons wil praten om zijn Engels te oefenen. Hij loopt dus het hele stuk met ons mee naar boven! Boven op de Pagoda beseffen we ons: we zijn gewoon in Myanmar! Myanmar is nog maar een paar jaar open voor toerisme. Dus nu is wel echt de tijd om te gaan. Het zal vrees ik niet lang meer duren voor het toerisme hier booming is en alles zal veranderen...

Na de zonsondergang lopen we naar Kuthodaw Pagoda wat "the world's biggest book" bevat. 729 pagina's, allemaal in een eigen kleine stupa, die samen de 15 boeken van de Tripitaka (vroegste

geschriften van het boeddhisme) bevatten. In de avond eten we bij een chapati stand op straat die vol met locals zit (altijd een goed teken!). We eten er superlekkere chapati (Indiaas flatbread) met curry voor slechts 2€!

De volgende dag reizen we door naar Bagan, een ontzettend mooi stadje met de grootste verzameling boeddhistische tempels ter wereld (2400 om precies te zijn), in het midden van Myanmar. De busrit ernaartoe kunnen we wel weer bijzonder noemen. Erwin moet naast de chauffeur zitten en ik erachter. Erg leuk als je bedenkt dat de chauffeur een bekertje naast zich heeft staan, niet om te drinken maar om (om de paar minuten) in te spugen! Je kunt je er vast wel wat bij voorstellen.. gelukkig zien we onderweg mooie tempels! Samen met twee Belgen en een meisje uit Zwitserland worden we naar onze accommodatie gebracht. We slapen in een super leuk

hostel: Ostello Bello. Gelijk ook het enige hostel van Bagan maar ook heel groot en gezellig! We ontmoeten er mensen uit alle hoeken van de wereld. Guatemala, Australië, Indonesië, Oostenrijk, Zwitserland, Canada, etc etc. Als we ingecheckt zijn huren we een e-bike en gaan we op pad richting de tempels. Daar komen we immers voor! De eerste tempel is meteen indrukkwekkend. Er komen 2 kleine Birmese meisjes die ons vanalles vertellen over de tempel en Bagan. We wandelen rustig rond en aan alle kanten staan gigantische buddha beelden. Fantastisch! Op naar de volgende tempel...nog maar 2399 te gaan!

Op de Pyathada Paya krijgen we een prachtig 360graden uitzicht over Bagan. Bovenop de Pagoda staat een groep monniken en we twijfelen even of we om een foto zullen vragen. "Nee dat is echt not done, dat kunnen we niet maken... Of wel?" Ach wat maakt het uit, we vragen het gewoon! Wat we niet verwachten is wat er daarna gebeurd. De monniken vinden het fantastisch, trekken hun telefoons tevoorschijn en willen daarna om de beurt allemaal individueel met ons op de foto! Tsja, wij vinden hen bijzonder, maar voor hen zijn wij blijkbaar bijzonder...

De volgende ochtend staan we vroeg op, want om 05:40 vertrekken we met een groep uit het hostel voor een sunrise tour. Je kunt hier namelijk een geweldige zonsopkomst bekijken vanaf en tussen de vele tempels. Helaas blijkt het bewolkt en zien we geen echte zonsopkomst, maar na een tijdje vliegen er tientallen luchtballonnen over onze hoofden! Een spectaculair gezicht!! "Dat willen we ook!" denken we. Alleen kost het blijkbaar 350$ (per persoon!) ...hmmm, dat is toch echt iétsje buiten ons budget!

We besluiten langer in Bagan te blijven (het is hier sprookjesachtig mooi) en we brengen onze dagen door met tussen de tempels doorcrossen met onze e-bikes, heerlijk eten, gezellig kletsen en spelletjes spelen in het hostel en iedere ochtend vroeg opstaan voor de zonsopkomst! Ik had een supermooie foto op instagram gezien van een fotograaf van national geographic, dus de volgende ochtend besluiten we naar de Bulethi tempel te gaan waar die foto gemaakt was. Om 05:10 zitten we op onze e-bike en rijden we richting de tempel (het is hier koud!!). Dit keer is de lucht helemaal helder! En er zijn slechts 4 andere mensen op de tempel! Het duurt echter niet lang voordat er hele groepen aankomen en zelfs een groep professionele fotografen. Ze gaan precies naast ons staan en we raken met ze aan de praat. Ze komen uit New York, blijkt dan, en geven ons tips hoe we de omgeving het best kunnen fotografen. Cool!! Dit keer is de zonsopkomst spectaculair en

zien we ballonnen steeds dichterbij komen. Hoewel we mooie foto's hebben kunnen maken legt het in de verste verte helaas niet vast wat we met het blote oog zien. Als de zon helemaal op is, kletsen we nog even met de fotografen. Een van hen blijkt Ira Block te heten... "Wat?! Dat is de national geographic fotograaf van wie we de foto probeerden na te maken!" Dat vinden ze natuurlijk helemaal fantastisch om te horen. Haha, te bizar, dat ie gewoon naast ons stond!

We hadden gedacht dat we na één dag wel tempelmoe zouden zijn, maar dat is totaal niet het geval. Het blijft indrukwekkend. In de avond is het volle maan, en eens in de drie jaar is er dan een gratis festival waar iedereen uit de hele omgeving naartoe komt. De locals uit de buurt kamperen al dagenlang in tenten naast de Ananda tempel waar het festival is. Dit keer komt ook de meest populaire

rockband van Myanmar haha, een hele happening . We willen er naartoe, maar een Canadees meisje uit onze dorm weet ons te vertellen dat niemand erheen wil rijden. Iedereen is namelijk dronken. En ze nemen messen mee om hun families te beschermen...dus er breken dan vaak vechtpartijen uit en omdat iedereen dronken is gebeuren er heel veel ongelukken. Uhhh oke, klinkt gezellig! We blijven wel hier. We zijn de rijst even zat dus we lopen richting een pizza tentje vlakbij het hostel. Toevallig zit een Braziliaanse jongen uit onze dorm er ook net, dus sluiten we bij hem

aan. Als we net aan onze pizza zitten komen er twee kleine kindjes die om een stukje pizza vragen. Super vervelend, maar ook weer sneu dus geeft de Braziliaanse jongen ze een stukje om te delen. Het ene jochie rent er gauw mee weg en het andere jochie is super kwaad op ons. "You liar!! You promise to give to me! You are mean! You go away now" Haha, zit je dan met je goede daad...

De rest van de avond brengen we door in het hostel waar we reisverhalen uitwisselen. Onze Bucketlist is dus weer gegroeid... Drie maanden is véél te kort!