Sani pass

Sani Pass en Lesotho
Dag 9-10
11-10/13-10

Na gisterenavond naar de wellness te zijn geweest was ik vanochtend erg vroeg wakker en heb ik gedoucht. Dan zegt Francien dat haar koffer mer het slot niet meer open kan. Paniek is er niet maar het is ook niet fijn. Gelukkig zijn de kleren van vandaag al uit de koffer.

Het eten bij het buffet is zeer uitgebreid. Er ligt verschillende soorten vleeswaren, fruit, zoete broodjes enz.

Na het ontbijt gaan we met de bus naar de opstap plaats waar we over stappen in range rover. Na een tocht van 2 uur over zig zag weggetjes komen we aan bij Lesotho waar we weer door de douane een stempel krijgen in ons paspoort. Dan gaan we bij een dorp in een hut naar binnen waar we uitleg krijgen over hoe ze daar wonen. Het is er winderig en koud. Ze leven in een hut gemaakt van koeienstront en gras met in het midden een kampvuur. Onze chauffeur heet Elias en is erg gezellig. Hij neemt onderweg foto's voor mij. Want ik zit achterin met Loes helemaal opgevouwen en met mijn benen bijna in mijn nek. We stoppen om te lunchen bij het hoogste café van zuid Afrika op 2873 hoogte. We krijgen een half uur de tijd om te eten. Daarna kun je foto's maken en plassen. Waarna we weer terug gaan naar beneden. Onderweg stoppen we verschillende keren om onze benen te strekken. Op de snelweg gaan we eerst een drempel aan de zijkant langs ( dus niet erover heen ) . De volgende drempel heet de big five. Nadat niemand dit begrijpt gaan we over 5 drempels heen en Elias telt deze. hahaha

Deze tocht heeft me minder indruk gemaakt als dat ik dacht. Het gezelschap was wel heel leuk. Ik achterin met Loes en op de rij ervoor zat Freerkje met Riet en Hessel en op de voorstoel Francien met Elias de chauffeur. Rond 16:00 zijn we weer terug in Drakensberg waar we voor de tweede keer overnachten.

Hessel is met ons mee gelopen naar onze kamer om de koffer van Francien open te maken. Gelukkig lukt dit na wat morrelen. Hessel heeft een drankje verdient. Ik heb daarna geprobeerd op om alles op te schrijven en de namen van iedereen in de bus op te schrijven. Dit is gelukt. Foto' s op het internet zetten lukt niet helaas. Vanavond proberen te facetimen met ma en Monique. Ik heb met allebei een 30

min. gefacetimed waar ik 20 rand per keer voor moest betalen. Monique kon me niet zien maar ik haar wel. Tom is ook nog even online geweest en onze groep die langs kwam tijdens het facetimen vond het erg leuk om Monique te zien.