In de aanloop naar Pasen en daarna

Door Marianne:
En toen, in één klap, maakte de euforie van de eerste dagen plaats voor diep verdriet. In de loop van de ochtend van 9 april bereikte ons het nieuws dat onze lieve vriend Hans Metz op vijftigjarige leeftijd plotseling was overleden aan de gevolgen van een hersenbloeding. In één klap weg.
De dagen daarna stonden voor ons in het teken van het ontwerpen van de rouwkaart, het voorbereiden van de

speech en een retour boeken in verband met de uitvaart. Hartverwarmend was het om te merken dat er ook hier erg met ons meegeleefd werd.

Tom (van Nassos Guesthouse) nam ons mee voor een prachtige wandeling naar het klooster in Leimonos, over een mooi oud pad wat verschillende kloosters met elkaar verbindt. Bloemen overal, van anemonen, bloeiende lavendel, madeliefjes tot paardenbloemen. Een prachtige route met mooie vergezichten, maar ook het klooster zelf en de vele kapellen eromheen. En als klap op de vuurpijl nog een trotse pauw die zijn uiterste best voor ons deed.

En ondertussen maakte Molivos zich op voor het belangrijkste Orthodoxe feest van het jaar: Pasen, vergelijkbaar met 'onze' Kerst. Geen lammetje meer in de wei te vinden... Familieleden komen over en samen en de avond voor Pasen wordt er na de dienst om middernacht heel veel vuurwerk afgeschoten, een beetje sier-, maar heel veel enorme knallers onder het klokgelui van de kerk. Kaarsen worden aangestoken, en het vlammetje moet tot aan thuis blijven branden om vervolgens een kruisje te blakeren boven de voordeur. Als je kaars uit is, dan zal je terug moeten om het opnieuw aan te steken, vraag me af of niemand stiekem een aansteker in zijn zak heeft..
De volgende dag (zondag) wordt er voornamelijk veel gegeten en vast ook gedronken, precies zoals dat doorgaans bij ons gaat tijdens de kerstdagen maar dan bij andere temperaturen. Roodgeverfde eieren worden weggegeven (wij gekregen van onze huisbazin) en gegeten waarschijnlijk

ook. De terrassen in de haven zaten stampvol, druk verkeer, taarten waren niet aan te slepen bij de Bazaar.
Voor ons begon de dag met een paasbrunch bij Tom in de tuin, hij heeft ons vreselijk verwend met een goedgevulde tafel met lekkers en eitjes, maar ook met potten zelfgemaakte vijgenjam, vijgenchutney en ingemaakte vruchtjes voor thuis. De zon scheen volop, hoge temperaturen, strakblauwe lucht. Het was genieten.
En in de middag vroeg Eleonora ons aan te schuiven bij hun paasbarbecue in de tuin, met haar moeder, partner, dochter met vriendinnetje. Het werd een warm bad deze dag.
Ook hier is er een Tweede Paasdag, waarschijnlijk met de restjes van de vorige dag, maar het dorp was nog overvol. En ver van alle drukte stortten wij ons op ons terras, schoven we met plantenpotten, tafels en stoelen om de

buitenwoonkamer voor de komende maanden in te richten. En in de namiddag haastten we ons na het strand (jawel!) naar het centrum (de agora) om op de valreep de blauweregen nog te fotograferen. Wat een droom, dit jaar op tijd om dit in het echt met eigen ogen te zien. Om stil van te worden.

Voor de uitvaart van Hans vlogen we voor twee dagen terug naar Holland, bizarre en verdrietige onderbreking. Op weg naar het vliegveld zijn we gestopt in Skala Kaloni, aan de baai van Kaloni, voor een wandeling langs de zoutpannen. Dé plek voor de vogelaars, want Lesbos staat bekend om de grote hoeveelheid trekvogels die hier een belangrijke stop maken. Het hele jaar door staan hier grote hoeveelheden flamingo's,

prachtig. Maar we ontdekten dat het strand daar zich ook uitstekend leent voor struin- en juttochten, boordevol drijfhout en schelpen.
Opvallend was dat we na de onderbreking vonden dat we weer naar 'huis' gingen, hier dus.. Hoe snel kan dat gaan? Het huis voelt al erg vertrouwd, we doen boodschappen, koken, doen de was, maken schoon. De omgeving maakt dat het ook echt wel als vakantie voelt, omdat we veel buiten zijn, maar ook zo totaal anders dan dat andere thuis..
En inmiddels zijn we Griekse telefoonnummers rijker plus een scooter!
Vanmiddag gehoord dat we gezinsuitbreiding hebben...er is een geitje geboren gisteren! Trots komt Panagiotis (onze huisbaas) het vertellen, wij mee het schuurtje in om te bewonderen.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik weer het zelfde geluid wat we elke avond horen maar niet kunnen plaatsen. Loeit hier een koe? Is het een ezel? Of toch een gekke geit? We zijn al een paar keer in het donker naar buiten gegaan om de herkomst te ontdekken. Opeens wordt het duidelijk... Panagiotis snurkt!!! Zijn slaapkamer is hieronder.