Australië, een reis vol verrassingen

Waarmee we het vorige deel afsloten zet zich voort in Australië. We maakten ons vlak voor vertrek naar Sydney licht zorgen over Sepp zijn temperatuur. Maar na een paracetamol knapt hij wederom aardig op. Helaas bleek dat van korte duur en het lijkt alleen maar erger te worden. De reis valt tegen. Eerst een lange nachtvlucht naar Sydney, waar we zeer kort, oftewel minder dan een uur, de tijd hebben om over te stappen op onze vlucht naar Cairns. Lichtelijk nerveus rennen we over het vliegveld, langs balies, bagage ophalen (lang wachten op de buggy, oh help), bagage afleveren, hal door, bus in, bus uit, vliegtuig in, pffff gered! In Cairns hebben we 2 nachten een appartement waar we even rustig kunnen bijkomen. We zijn allemaal brak en bij Sepp zit er weinig fut meer in. We besluiten toch maar een dokter te bezoeken. Hoewel Sepp goed drinkt en ook wat eet, weet je maar nooit wat hij meegenomen kan hebben uit Azië.

De arts wil hem toch een aantal uren observeren en na een uur of 4 krijgen we groen licht om het ziekenhuis te verlaten. Gelukkig niks geks, dus uitzieken maar. Op 13 december mogen we de camper ophalen waarmee we de komende 8 weken onze reis gaan vervolgen. We zijn en direct om 10.00 uur in de ochtend, halen de camper op en gaan op pad. Al snel komen we erachter dat de achteruitkijkcamera (wie doet er mee met galgje?) het niet doet en ook de dvd-speler blijkt niet te werken. We boeken een camping in Cairns, bellen met Maui en alles lijkt geregeld. De kinderen hebben het op het park ontzettend naar hun zin. Er is een zwembad en een kleine waterspeeltuin MET glijbanen. Maar die monteur van Maui.... die zien we niet. Bellen, bellen en nog eens bellen maar het blijkt moeilijk iets te regelen of afspraken te maken. We houden het er maar op dat we een vergoeding krijgen wanneer we de camper in Melbourne inleveren. Arjan zal maar op Myrna moeten vertrouwen met inparkeren van dat 7 meter lange gevaarte!
Het weer was niet om over naar huis te schrijven de eerste 2 dagen in Cairns, maar het klaart op en we gaan

een plan maken voor de komende dagen. Omdat het toch droog schijnt te worden, besluiten we om de gok te wagen en een stukje naar het noorden te rijden. Het is een gok want rond december begint in het noordoosten van Australië weliswaar de zomer, maar ook het natte seizoen. We rijden richting Port Douglas, de prachtige omgeving van het Daintree regenwoud. Hier is ook het Daintree bezoekerscentrum dat voor de kinderen erg leuk en leerzaam is. Zo leerden wij al gauw dat dit regenwoud het oudste! ter wereld is, ouder dan de Amazone! We vinden een camping halverwege Port Douglas en Cairns, we belanden op Wonga Beach. Een stille plek, met het meest prachtige verlaten, uitgestrekte witte strand wat we ooit gezien hebben. We genieten met ons vieren van een wandeling in de late namiddag. De volgende dag rijden we terug naar Cairns, om een dag later onze weg naar het zuiden voort te zetten. Volgende stop: Millaa Millaa!