Backpacken Indonesië en Maleisië

De planning was om gisteren avond vroeg naar bed te gaan. Maar het werd erg gezellig en ging om 3.00u naar bed, terwijl om 7.00u de wekker ging voor de trek. Toch best goed geslapen die paar uurtjes. Een goed ontbijt genuttigd, spullen bij elkaar gepakt en richting de jungle gelopen met Adi. Het eerst stuk was al vrij heftig, we moesten 80 meter omhoog klimmen en klauteren!! Ik merk dan ook echt dat ik geen conditie heb. Ik kreeg het advies om vooral niet mijn tas te openen als we in de buurt van apen zijn. En natuurlijk rustig en kalm te blijven, en vooral niet in paniek raken!!
De eerst groep makaken zagen we al vrij snel, het best een flinke groep apen. Ik denk een stuk of 15 apen met ook een aantal kleintjes erbij. Die zagen er zo schattig uit. Mijn camera zat in mijn tas, dus ik heb even moeten wachten voordat ik mijn tas kon openen om de camera te pakken om toch nog mooie foto's te kunnen maken.
Helaas werd het al snel drukker met andere toeristen die een meerdere daagse trekking doen, dus de makaken ging er weer vandoor. Wij zijn toen ook weer verder gelopen, hier zagen we al snel 2 Orang Utans; een moeder met haar baby. De baby zat in het nest en was aan het spelen met takken en bladeren. Zo schattig was dit. Ook hier kwam al snel meerdere toeristen, toch heb ik mooie foto's en een leuk filmpje kunnen maken. Daarna zijn we verder gelopen en hebben we fruit zitten eten. Adi had passievruchten, bananen en mandarijnen bij. Erg lekker en zeer welkom dat fruit. Ik ben niet zo'n grote eter, dus ik zat al vrij snel vol. Na het fruit liepen we een stuk verder voor de lunch. De lunch was Nasi Goreng. Hier werd verteld dat Orang Utan Mina hier ook is, alleen dan een heel stuk lager dan waar wij zaten. Mina is hier erg populair en niet om de leuke reden. Mina kan nogal erg agressief worden en valt mensen aan. Dus het is altijd oppassen voor Mina.
Zij is nu een 35 jaar oud en heeft 2 kleintjes, een jongen en een meisje.
Mina is op zeer jonge leeftijd gescheiden van haar moeder en werd als huisdier gebruikt. Zij was een attractie voor toeristen, ze kreeg een banaan of iets anders als ze trucjes deed.

Hier onder een stuk over Mina via een blog van een ander.
AZIË INDONESIË SUMATRA WILDLIFE

ORANG-OETAN MINA, BUKIT LAWANG IN HET NIEUWS.

By Sigrid 8 mei 2015

Deze week een opmerkelijk bericht in de kranten en op tv: “Nederlandse (25) valt in ravijn na aanval van orang-oetan Indonesië.” Het ongeval had plaatsgevonden in Bukit Lawang, Sumatra, een van mijn favoriete plekken in Indonesië. Het verhaal maakte duidelijk dat de groep waarmee de Nederlandse een trekking maakte, aangevallen werd door een orang-oetan die het op hun eten had gemunt. Een orang-oetan die uit is op nasi goreng, dat moest wel Mina zijn!

Iedereen die ooit in Bukit lawang is geweest heeft wel eens van Mina gehoord. Mina is zowel beroemd en berucht en niet alleen in Bukit Lawang, ook daar buiten. In de Lonely Planet reisgids van Indonesië staat een stuk over Mina geschreven, Mina heeft een eigen Franse Wikipedia website en op internet barst het van de reisverhalen en filmpjes over Mina. Mina is een legende, maar waar heeft zij deze bekendheid te danken?

Mina is niet in het wild opgegroeid. Haar precieze geschiedenis ken ik niet, maar ik weet dat ze in 1979 naar Bukit Lawang is gekomen. Ze was toen ongeveer 3-4 jaar oud, veel te jong om al gescheiden te zijn van haar moeder. Ze kwam in Bukit Lawang in het Bohorok rehabilitatie centrum terecht. De meeste orang-oetans die hier zaten waren het slachtoffer van illegale wildlife handel en werden als baby als huisdier gehouden. Ook bij Mina was dit het geval. In het centrum leerde ze zich weer gedragen als orang-oetan en werden ze klaargestoomd voor een leven in de jungle. In 1996 werd het centrum gesloten, maar het speciale voederplatform, waar de orang-oetans 2x daags eten kregen, bleef open. Mina was een van de eerste orang-oetans die vanuit het rehabilitatiecentrum in het wild werd uitgezet. Ze is dus altijd gewend geweest aan mensen en is dus semi-wild.

Entree Gungung Leuser National Park

Veel toeristen reizen naar Bukit Lawang om orang-oetans in het wild te zien en terecht! Het is relatief makkelijk bereikbaar en de kans op het zien van orang-oetans is erg groot. Er zijn wel regels waar je je als bezoeker van het park aan moet houden. Enkele van deze regels zijn:

1. Het is niet toegestaan de dieren eten of drinken te geven.

2. Je moet afstand houden van de dieren met een minimum van 10 meter.

3. Het is niet toegestaan het park te betreden zonder een gecertificeerde gids.

Deze regels klinken waarschijnlijk heel erg logisch, toch lappen veel gidsen in Bukit Lawang ze compleet aan hun laars en dat is precies het probleem met Mina. Het grootste probleem is dat veel gidsen de orang-oetans ook buiten het voederplatform voeren. Waarom ze dit tegen alle regels in doen, durf ik niet te zeggen, maar wat mij het meest voor de hand ligt, is dat de dieren zo lekker dichtbij komen en de toeristen daar blij van worden en grotere fooien geven. Wie wil er nou niet een orang-oetan aanraken, voeren of een leuke selfie met ze maken? Google voor de grap eens “Jackie orangutan Bukit Lawang” en bekijk de foto’s en video’s. Wanneer ik dit soort foto’s op internet zie, word ik boos en verdrietig. Mina weet heel erg goed, dat wanneer er groepen toeristen in de jungle zijn, zij eten bij zich hebben. Dit eten wordt altijd door een van de gidsen gedragen. Veel van deze gidsen zijn bang van Mina, want zodra Mina in de buurt komt, schieten ze in de stress. Op het moment dat Mina nadert hebben ze 2 keuzes: 1. Het eten achterlaten voor Mina en rennen voor je leven. 2. Hopen en bidden dat Mina een goede dag heeft en niet aanvalt. Doet ze dit wel, dan heb je als gids een probleem en mag je hopen dat de schade meevalt. De meeste gidsen kiezen dus voor optie 1, wat inhoudt dat Mina altijd de winnaar is. Voor toeristen is er de geruststelling dat Mina het eigenlijk nooit op hun heeft gemunt, is dit wel het geval, dan heeft ze echt een hele vervelende dag achter de rug ;-)

Mijn ervaring is dat de gidsen die de orang-oetans en dus ook Mina, NIET voeren, zelden problemen met haar hebben. Mina is zo ontzettend slim, zij kent en herkent de gidsen en weet dus donders goed wie er bang van haar is en waar iets te halen valt. Natuurlijk is het voor deze gidsen ook altijd spannend wanneer Mina in de buurt is, je hebt toch een grote verantwoordelijkheid naar je gasten toe, maar wanneer de gids zorgt dat de gasten op gepaste afstand blijven en vooral rustig blijven, komt het eigenlijk altijd goed.

Uiteindelijk komt het er op neer dat je Mina niks kwalijk kunt nemen. Ze is verpest door een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel.

Dit is toch te triest voor woorden!! Maar goed na de lunch zijn we verder gelopen, onderweg kwamen we nog 2 Orang-Utans tegen wederom een moeder met haar baby. Zij zaten recht boven ons en de takken vielen naar beneden dat was even een angstig moment. Maar gelukkig vielen we takken niet op ons, het scheelde niet veel!!
Hierna zijn we verder gelopen naar de rivier. Je hebt hier een hoop verborgen plekjes waar je heerlijk kunt zwemmen in de rivier. Hier had je een waterval met daarbij een een stuk waar je echt kon zwemmen. Het water was heerlijk fris en zeer welkom. Ik had een lange broek aan vanwege de muggen en andere insecten, maar het was geen katoen dus ik zweette flink. Na de rivier liepen we een stuk verder om het laatste stuk niet te wandelen maar te raften. Er waren 3 rubberen banden aan elkaar geknoopt, ik moest mijn schoenen en sokken uit doen. Deze werden opgerold in een plastic zak. Onze tassen werd ook afgesloten in een dichte zak. Dus ik zat in het midden, Adi achter mij en nog een andere gids, hij zat voorop. De rivier was soms best heftig, ik had mijn kleren nog aan, dus ik was zeiknat van het water. Maar hee wat een belevenis. Je zit in een rubberen band, gaat de rivier af en als je om je heen kijkt zie je de jungle. Echt heel mooi. Misschien nog een keer raften met mijn andere telefoon die water bestendig is. Dat wordt een gaaf filmpje denk ik. Bij het uitstappen uit die rubberen band voelde ik mijn kuit en been spieren, dus erg actief geweest!!
Bij terugkomst, koud gedoucht maar die was erg welkom. Tegen 20u gegeten, heerlijke Curry Vegetable gegeten.
Ik was erg moe van gisteren en vandaag, dus ik lag redelijk vroeg in bed, het werd in ieder geval geen 3.00u
Goodnight xxx

Nyree Simons - Knapen

47 chapters

16 Apr 2020

The Jungle Trek

September 24, 2017

|

Bukit Lawang

De planning was om gisteren avond vroeg naar bed te gaan. Maar het werd erg gezellig en ging om 3.00u naar bed, terwijl om 7.00u de wekker ging voor de trek. Toch best goed geslapen die paar uurtjes. Een goed ontbijt genuttigd, spullen bij elkaar gepakt en richting de jungle gelopen met Adi. Het eerst stuk was al vrij heftig, we moesten 80 meter omhoog klimmen en klauteren!! Ik merk dan ook echt dat ik geen conditie heb. Ik kreeg het advies om vooral niet mijn tas te openen als we in de buurt van apen zijn. En natuurlijk rustig en kalm te blijven, en vooral niet in paniek raken!!
De eerst groep makaken zagen we al vrij snel, het best een flinke groep apen. Ik denk een stuk of 15 apen met ook een aantal kleintjes erbij. Die zagen er zo schattig uit. Mijn camera zat in mijn tas, dus ik heb even moeten wachten voordat ik mijn tas kon openen om de camera te pakken om toch nog mooie foto's te kunnen maken.
Helaas werd het al snel drukker met andere toeristen die een meerdere daagse trekking doen, dus de makaken ging er weer vandoor. Wij zijn toen ook weer verder gelopen, hier zagen we al snel 2 Orang Utans; een moeder met haar baby. De baby zat in het nest en was aan het spelen met takken en bladeren. Zo schattig was dit. Ook hier kwam al snel meerdere toeristen, toch heb ik mooie foto's en een leuk filmpje kunnen maken. Daarna zijn we verder gelopen en hebben we fruit zitten eten. Adi had passievruchten, bananen en mandarijnen bij. Erg lekker en zeer welkom dat fruit. Ik ben niet zo'n grote eter, dus ik zat al vrij snel vol. Na het fruit liepen we een stuk verder voor de lunch. De lunch was Nasi Goreng. Hier werd verteld dat Orang Utan Mina hier ook is, alleen dan een heel stuk lager dan waar wij zaten. Mina is hier erg populair en niet om de leuke reden. Mina kan nogal erg agressief worden en valt mensen aan. Dus het is altijd oppassen voor Mina.
Zij is nu een 35 jaar oud en heeft 2 kleintjes, een jongen en een meisje.
Mina is op zeer jonge leeftijd gescheiden van haar moeder en werd als huisdier gebruikt. Zij was een attractie voor toeristen, ze kreeg een banaan of iets anders als ze trucjes deed.

Hier onder een stuk over Mina via een blog van een ander.
AZIË INDONESIË SUMATRA WILDLIFE

ORANG-OETAN MINA, BUKIT LAWANG IN HET NIEUWS.

By Sigrid 8 mei 2015

Deze week een opmerkelijk bericht in de kranten en op tv: “Nederlandse (25) valt in ravijn na aanval van orang-oetan Indonesië.” Het ongeval had plaatsgevonden in Bukit Lawang, Sumatra, een van mijn favoriete plekken in Indonesië. Het verhaal maakte duidelijk dat de groep waarmee de Nederlandse een trekking maakte, aangevallen werd door een orang-oetan die het op hun eten had gemunt. Een orang-oetan die uit is op nasi goreng, dat moest wel Mina zijn!

Iedereen die ooit in Bukit lawang is geweest heeft wel eens van Mina gehoord. Mina is zowel beroemd en berucht en niet alleen in Bukit Lawang, ook daar buiten. In de Lonely Planet reisgids van Indonesië staat een stuk over Mina geschreven, Mina heeft een eigen Franse Wikipedia website en op internet barst het van de reisverhalen en filmpjes over Mina. Mina is een legende, maar waar heeft zij deze bekendheid te danken?

Mina is niet in het wild opgegroeid. Haar precieze geschiedenis ken ik niet, maar ik weet dat ze in 1979 naar Bukit Lawang is gekomen. Ze was toen ongeveer 3-4 jaar oud, veel te jong om al gescheiden te zijn van haar moeder. Ze kwam in Bukit Lawang in het Bohorok rehabilitatie centrum terecht. De meeste orang-oetans die hier zaten waren het slachtoffer van illegale wildlife handel en werden als baby als huisdier gehouden. Ook bij Mina was dit het geval. In het centrum leerde ze zich weer gedragen als orang-oetan en werden ze klaargestoomd voor een leven in de jungle. In 1996 werd het centrum gesloten, maar het speciale voederplatform, waar de orang-oetans 2x daags eten kregen, bleef open. Mina was een van de eerste orang-oetans die vanuit het rehabilitatiecentrum in het wild werd uitgezet. Ze is dus altijd gewend geweest aan mensen en is dus semi-wild.

Entree Gungung Leuser National Park

Veel toeristen reizen naar Bukit Lawang om orang-oetans in het wild te zien en terecht! Het is relatief makkelijk bereikbaar en de kans op het zien van orang-oetans is erg groot. Er zijn wel regels waar je je als bezoeker van het park aan moet houden. Enkele van deze regels zijn:

1. Het is niet toegestaan de dieren eten of drinken te geven.

2. Je moet afstand houden van de dieren met een minimum van 10 meter.

3. Het is niet toegestaan het park te betreden zonder een gecertificeerde gids.

Deze regels klinken waarschijnlijk heel erg logisch, toch lappen veel gidsen in Bukit Lawang ze compleet aan hun laars en dat is precies het probleem met Mina. Het grootste probleem is dat veel gidsen de orang-oetans ook buiten het voederplatform voeren. Waarom ze dit tegen alle regels in doen, durf ik niet te zeggen, maar wat mij het meest voor de hand ligt, is dat de dieren zo lekker dichtbij komen en de toeristen daar blij van worden en grotere fooien geven. Wie wil er nou niet een orang-oetan aanraken, voeren of een leuke selfie met ze maken? Google voor de grap eens “Jackie orangutan Bukit Lawang” en bekijk de foto’s en video’s. Wanneer ik dit soort foto’s op internet zie, word ik boos en verdrietig. Mina weet heel erg goed, dat wanneer er groepen toeristen in de jungle zijn, zij eten bij zich hebben. Dit eten wordt altijd door een van de gidsen gedragen. Veel van deze gidsen zijn bang van Mina, want zodra Mina in de buurt komt, schieten ze in de stress. Op het moment dat Mina nadert hebben ze 2 keuzes: 1. Het eten achterlaten voor Mina en rennen voor je leven. 2. Hopen en bidden dat Mina een goede dag heeft en niet aanvalt. Doet ze dit wel, dan heb je als gids een probleem en mag je hopen dat de schade meevalt. De meeste gidsen kiezen dus voor optie 1, wat inhoudt dat Mina altijd de winnaar is. Voor toeristen is er de geruststelling dat Mina het eigenlijk nooit op hun heeft gemunt, is dit wel het geval, dan heeft ze echt een hele vervelende dag achter de rug ;-)

Mijn ervaring is dat de gidsen die de orang-oetans en dus ook Mina, NIET voeren, zelden problemen met haar hebben. Mina is zo ontzettend slim, zij kent en herkent de gidsen en weet dus donders goed wie er bang van haar is en waar iets te halen valt. Natuurlijk is het voor deze gidsen ook altijd spannend wanneer Mina in de buurt is, je hebt toch een grote verantwoordelijkheid naar je gasten toe, maar wanneer de gids zorgt dat de gasten op gepaste afstand blijven en vooral rustig blijven, komt het eigenlijk altijd goed.

Uiteindelijk komt het er op neer dat je Mina niks kwalijk kunt nemen. Ze is verpest door een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel.

Dit is toch te triest voor woorden!! Maar goed na de lunch zijn we verder gelopen, onderweg kwamen we nog 2 Orang-Utans tegen wederom een moeder met haar baby. Zij zaten recht boven ons en de takken vielen naar beneden dat was even een angstig moment. Maar gelukkig vielen we takken niet op ons, het scheelde niet veel!!
Hierna zijn we verder gelopen naar de rivier. Je hebt hier een hoop verborgen plekjes waar je heerlijk kunt zwemmen in de rivier. Hier had je een waterval met daarbij een een stuk waar je echt kon zwemmen. Het water was heerlijk fris en zeer welkom. Ik had een lange broek aan vanwege de muggen en andere insecten, maar het was geen katoen dus ik zweette flink. Na de rivier liepen we een stuk verder om het laatste stuk niet te wandelen maar te raften. Er waren 3 rubberen banden aan elkaar geknoopt, ik moest mijn schoenen en sokken uit doen. Deze werden opgerold in een plastic zak. Onze tassen werd ook afgesloten in een dichte zak. Dus ik zat in het midden, Adi achter mij en nog een andere gids, hij zat voorop. De rivier was soms best heftig, ik had mijn kleren nog aan, dus ik was zeiknat van het water. Maar hee wat een belevenis. Je zit in een rubberen band, gaat de rivier af en als je om je heen kijkt zie je de jungle. Echt heel mooi. Misschien nog een keer raften met mijn andere telefoon die water bestendig is. Dat wordt een gaaf filmpje denk ik. Bij het uitstappen uit die rubberen band voelde ik mijn kuit en been spieren, dus erg actief geweest!!
Bij terugkomst, koud gedoucht maar die was erg welkom. Tegen 20u gegeten, heerlijke Curry Vegetable gegeten.
Ik was erg moe van gisteren en vandaag, dus ik lag redelijk vroeg in bed, het werd in ieder geval geen 3.00u
Goodnight xxx

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.