Township bezoeken en Walvissen spotten

Vandaag hoeven we niet zo vroeg op want onze gids voor het bezoek aan een Township komt pas om 10 uur. We kunnen dus rustig ontbijten. We genieten van een heerlijke ommelet.
Om 10 uur is onze gids Peggy aanwezig. Peggy is een bijzondere verschijning. Ze komt van oosprong uit de township hier en is tijdens de rassenoorlog in Zuid Afrika naar Zwimabwe verhuisd met haar ouders. Toen Nelson Mandela vrijgelaten is zijn ze terug gekomen naar Zuid Afrika. Ze doet de tours sinds een jaar of 4 en kent de meeste mensen in de Township dus ook. De mensen in de Township vinden het niet vervelend dat de touristen komen kijken omdat de toeristen voor werk zorgen in restaurants, lodges enzovoort.
Bij onze eerste stop komt meteen een meisje op blote voeten aangelopen. In en op de grond ligt allemaal rotzooi en ook glas. We gaan een woning bezoeken. Deze woning is van steen met een golfplaten dak. De woning heeft een slaapkamer, een keuken en een toilet. De woning is zeker niet groter als ons houthok thuis, alleen wonen er hier 11 mensen in. Echt ongelooflijk als je dat ziet. Alles zit potdicht dus is er

nauwelijks ventilatie. Op de deur van het toilet zit geen greep of slot. Ze stoppen een theelepeltje in het slotgat zodat je kunt zien dat het toilet bezet is. Er staan veel houten bouwwerken waar de mensen in wonen, echt krotten. Er staan ook tijdelijke houten huizen. De regering bouwt stenen huizen voor de mensen en ze hebben er voor gezorgd dat overal stromend water en elektriciteit is. Maar het is niet betrouwbaar. Als er een stenen huis gebouwd wordt dan breken ze het krot af en dan gaan de mensen naar tijdelijke huizen. Daarna naar de nieuwe "Mandela houses". Mandela heeft er voor gezorgd dat er stroom en water in alle huizen is en dat de mensen fatsoenlijke huizen krijgen, maar dat zal nog lang duren. In de township is alles, scholen, kerken, een ziekenhuis, een bibliotheek, winkels etc. etc.
Daarna zijn we naar een winkel geweest. De eigenaar woont achter in zijn winkel. De winkel is open van 4 uur in de ochtend tot 11 uur in de avond. In de vriezer ligt kip. Maar dan geen filetlapjes ofzo maar de poten en de kop van een kip. Het is heel goedkoop en daarom kopen de mensen dat. We kopen twee dozen met verpakte koekjes om uit te delen aan de kinderen hier.
We vragen waarom er overal zoveel rotzooi ligt. De mensen hebben nooit geleerd en weten dus niet dat je dat beter in een afvalzak kunt doen en daarom zijn ze er ook aan gewend. Langs de weg staan veel containers. In deze containers zitten winkeltjes, kappers, schoenmakers enz. We zijn even bij een schoenmaker binnen geweest. Daarna gaan we naar de bibliotheek. Achter de bibliotheek is een sportveldje waar oudere vrouwen bewegen met een paar ballen. Ze gooien de ballen naar elkaar om een beetje fit te blijven. Brenda mag van Peggy 20 rand geven aan een vrouw. De oude vrouw springt een gat in de lucht van blijdschap, ze is echt dolgelukkig. 20 rand komt overeen met € 1,50.
Daarna bezoeken we de bibliotheek. Er is een voorlichtingsproject over HIV en aids en een kast met van alles over Mandela. Hij is echt een held voor deze mensen. De kinderen kunnen hier ook een half uur gratis op een computer en op de wifi. Daarna moeten ze er voor betalen.
Onderweg delen Sanne en Niels al wat koekjes uit. Maar dan gaan we naar een creche waar ongeveer 30 kinderen zijn. Er zijn geen toiletten en als het regent gaan ze naar de naastgelegen kerk omdat er anders water binnenstroomt. Er is een vrouw die op al deze kinderen past van 5 uur in de morgen tot 5 uur in de middag. De kinderen maken

vaak ruzie over het eten wat ze zelf moeten meebrengen. Ze zijn dolblij met de koekjes. Het zijn echt nog kleine kinderen. De ouders moeten iedere maand 150 rand betalen. Peggy bezoekt deze creche om er voor te zorgen dat er meer geld komt voor deze creche zodat ze betere huisvesting kunnen hebben. Daarna bezoeken we nog een andere kinderopvang. Hier is de huisvesting een stuk beter en de kinderen zijn een stukje ouder, maar niet veel. Ze zingen en dansen voor ons. Het zijn er veel meer als bij de eerste creche. Als ze klaar zijn moeten ze allemaal in rijtjes staan om koekjes te krijgen. Ze zijn heel dankbaar.
Het valt ons op dat er veel schotelantennes hangen op de huizen. De mensen hebben deze allemaal gevonden bij de rijkere mensen als deze ze opruimden. Ze hebben ze een beetje opgeknapt en opgehangen. maar ze zijn geen van allen aangesloten omdat dat maandelijks geld kost. Ze doen dit dus om aan de buren te laten zien dat ze toch schotel TV hebben.
Echt een heel bijzondere ervaring een bezoek aan een township. Daarna nog even langs de shop van Peggy. Ze is kunstenares en maakt mooie schilderijen.
Terug bij de lodge eten we even een broodje voordat we naar Thesen Islands gaan voor ons middagprogramma. We gaan walvissen, dolfijnen en zeehonden spotten. We hebben een vrij nieuwe boot met twee stevige motoren er achter. We zijn benieuwd wat de zee ons gaat brengen. We varen over de lagune van Knysna naar de monding van de oceaan. Gas erop en spotten maar. Uiteindelijk varen we enkele uren rond maar hebben we echt pech, geen walvis te zien. We spotten alleen 2 groepjes zeehonden die met hun poten boven het water uitsteken om zo op te warmen aan de zon. Helaas. Bij terugkomst in de shop zien ze dat we teleurgesteld zijn dat we niks hebben gezien. Samen met nog een nederlands gezin worden we uitgenodigd om morgen terug te komen. Waarschijnlijk mogen we om 9.30 uur nog een keer meevaren. Hopen dat we meer zien. Als we dat gehad hebben rijden we naar Hermanus.