Zwemmen & Snorkelen

Zes snikhete dagen zijn er al weer verstreken. Het schijnt in jaren niet zo lang heet geweest te zijn. Overdag is het rond de 34 graden en in de nacht daalt het kwik niet verder dan 28. Van afkoelen is er dan ook geen sprake. Gelukkig hebben we wel airco die we in de avond en nacht laten draaien op 20 graden. Je snap dat er met deze temperatuur weinig meer te ondernemen is dan in de zee liggen. Nu was dat gelukkig ook een van de hoofdreden geweest om hierheen te gaan. Door de warme temperatuur voelt het zeewater ook heerlijk behaaglijk aan. Je kan er uren in rond dobberen zonder het koud te krijgen.
Om het zwemmen dan elke keer weer een andere dementie te geven

zoeken we elke keer een andere plek op. De ideale plek om gewoon te zwemmen hebben we gevonden. Makkelijk parkeren, geen heuvel op of af, schaduw, geen golfslag en niet diep. Het grote nadeel is hier dat het zicht maar hooguit 2 meter is en haast geen vis te bekennen. Ons werd dus geadviseerd om naar het eiland ciovo ( waar we vanaf ons terras op uitkijken) te gaan en dan het stand te bezoeken aan de open zee kant. De routeplanner kon het plekje niet vinden dus maar op een kaart van een flyer gezocht hoe te rijden. Nou was echt een toeristische route. Heuvel op heuvel af, smal straatje in en uit en toen belande we in de onbewoonde wereld. Heel mooi. Op een gegeven moment moesten we volgends de borden, gelukkig was er een restaurant bij het stand dat later aangegeven stond, links af. Dit was een heel smal straatje met links en recht muurtjes van stenen. Nu was dit de enigste weg naar het strand, restaurant en camping maar niet breder gemaakt dan een auto. Hier en daar waren en wel, krappe, passeer stroken gemaakt maar lang niet voldoende. Kortom

een verkeerschaos. Maar dat is het hier eigelijk overal dus na een paar dagen kijk je daar niet meer van op, eerder als je het niet heb. Aangekomen werden we verrast door het oorverdovende geluid van de krekels en bleek zee de moeite waard geweest te zijn. Heerlijk wind. Liggen onder de bomen en om bij het strand te komen moest je een , losse, stenen heuvel af. Hield mijn hart vast met Cindy maar ze deed het perfect. Het zwemvest heeft ook riemen waar ik haar goed mee vast kan houden. De zee was vrij wild door de harde wind dus Boyd durfde er niet in. Heeft met Andre lekker aan de waterkant zitten kijken naar ons. Nadat Zehna en Brian een goed paadje hadden gevonden(zee egel vrij) om erin te lopen was het genieten. Het water was hier kraakhelder. Je kon zeker 15 meter ver kijken. De diversiteit van de vissen was super gaaf. Wat was dit genieten zeg. Doordat we gingen snorkelen had je geen last van de golfslag. Cindy zit op mijn rug waardoor ze hier ook ruim bovenuit komt. Jee wat had die ook een lol.
Donderdag zijn we naar het duikcentrum gereden op het eiland. Zehna heeft een afspraak gemaakt om de volgende dag een boottrip te gaan maken met twee duiken. Daar zijn we gelijk dan ook maar gaan zwemmen. We zaten aan de goede zijde van het eiland dus weer kraakhelder water maar stuk minder vis. Hier is het namelijk druk met boten ed. Golfslag was er niet dus Boyd kon heerlijke zwemmen. Veel bij Brian op zijn rug gezeten ( half verzopen). Cindy wordt zo ontspannen in het water dat ze nu ook heerlijk languit op haar rug kan gaan liggen met haar hoofd op mijn schouder. Zo lig ze dan een aantal minuten om daarna even omhoog te komen en rond te kijken. Hierna gaat ze weer lekker liggen. Maar het liefst zit ze toch op mijn rug als ik aan het snorkelen ben.
Een deze dagen ook even Trogir bezocht. Dit is een klein eilandje waar alles nog heel oud is. Overal zijn kleine steegjes met tientallen winkeltjes. We zijn even naar de kerk gelopen. Helaas was er een huwelijksplechtigheid aan de gang waardoor we er niet in konden. Volgende keer dan maar. Want het is een prachtig stadje om nogmaals goed te bezichtigen.
Wat me hier aan Cindy opgevallen is, is dat ze geen verschillen kan zien in ondergrond als de kleuren gelijk zijn. We moesten over een houten brug heen ( oud en versleten) waar de treden allemaal faal waren. Ze ziet dus niet waar de trede ophoud en weer begint. Zelfde heeft ze op een stenen en betonnen trap of ondergrond. Nu was ik er dus op berekend op de trap. Maar toen we van een terras afliepen nadat we heerlijk hadden gegeten zag ze dus de verlaging niet en viel voorover eraf. Beide knieën en handpalmen kapot. Na haar opgebeurd en bekeken te hebben is ze gewoon verder gelopen. Thuis de wond schoongemaakt en behandeld. De ene knie is flink beschadigd aan de oppervlakte en andere valt gelukkig mee. Op elke hand ook een klein plekje. Knieën zullen wel mooi blauw worden.
Beter opletten dus......
Omdat het hier al maanden bloedheet is onweer het ook af en toe. Maar dan in de verte en zonder regen. Gisterenavond, tijdens het eten, barste het wel flink los. Op het eiland waar we uitzicht op hebben was het goed raak. Het regende en onweerde daar zo hard dat het eiland onzichtbaar was geworden. Ook hier plensde het flink. Maar was wel lekker voor de bomen want die hadden al maanden geen bui meer gehad. De blaadjes begonnen al te hangen en verkleuren. Na de bui begon het geloei van de sirenes. Dit duurde ook haast een uur. Nu is het wel zo dat ik in de afgelopen dagen meerdere malen een sirene heb gehoord. Ze rijden hier echt af en aan. Maar denk dat ze altijd met geluid rijden. Want als je in trogir of ciovo niets ernstigs heb en ze rijden zonder sirene ben je al dood voor ze aankomen. Het is daar zo druk met auto's en smal qua wegen dat hij er meestal gewoon niet langs kan. Kortom als je medisch niet in orde ben dan daar niet op vakantie gaan maar lekker aan deze kant blijven zitten.
Voor zondag een dag boottrip geboekt naar de Bleu Lagoon. Klinkt veel belovend maar schijnt volgens tripadvisor en zoover ook adembenemend te zijn om daar te snorkelen. Met heel veel geluk kan je op de boot ook nog schildpadden en dolfijnen spotten. Dat zou toch heel gaaf zijn. We zullen zien.