De eerste stageweek is alweer achter de rug. Goh, wat gaat dat snel, de drie maanden zijn zo om.

Maandag was mijn eerste dag bij Orion Wilge Daycare centre, spannend! Met de 4exchange (de organisatie waarmee ik hier ben) zijn we naar Atlantis gereden. Van Blouberg naar Atlantis is het ongeveer een half uur rijden. Op weg naar Atlantis merkte ik meteen dat de weg veranderde, van een goed aangelegde weg naar een Afrikaanse weg, ook liepen er veel mensen langs de weg. Toen we in Atlantis aankwamen merkte ik dat de sfeer heel anders was dan in Blouberg. Veel mensen keken in de auto zo van: 'Wat doen zij nu hier?', ze keken je eigenlijk de auto uit. Na een half uur rijden kwamen we eindelijk aan bij Orion, het verraste me dat het zo groot was. De directrice vertelde ons (Veronique, Chantalle en ik) dat vanwege de Apartheid veel mensen weg moesten uit Kaapstad, de mensen kwamen naar Atlantis en konden niet weg uit het dorp, daardoor is er veel incest geweest, waarvan deze mensen het resultaat zijn. Drank en drugs speelt natuurlijk ook een grote rol, maar het verbaasde me dat de Apartheid hier ook zo'n grote invloed op had. Als de Apartheid er niet was geweest waren er ook niet zoveel mensen met een beperking geweest. Na de kennismaking kregen we een rondleiding over het terrein. Er zijn vaste woningen, ook een voor oudere mensen. Daarbij is er een activiteitencentrum voor volwassenen, de volwassenen kunnen hier schilderen, puzzelen, enzovoort. Toen we binnenliepen, kwam er een cliënt op mij afgestormd om me een knuffel te geven, zo mooi om te zien dat deze mensen nog zo puur zijn (inmiddels ingeperkt tot een knuffel per dag, het werd een beetje veel). Er zijn twee grote schuren waar de cliënten werken, ze maken trolleys en halen plakkers van hangers af. Als laatst kwamen bij het Wilge Daycare centre. Na de rondleiding viel de begeleiding weg, we moesten zelf maar kijken wat we gingen doen.

De tweede dag was ongeveer hetzelfde als de eerste dag. De vervangende leidingsgever kwam naar ons toe en vroeg ons wat we wilden doen. Observeren leek ons wel een goed plan, ik heb bij the little sunbeams geobserveerd. Het is een klas van zes kinderen waar er drie 'ziek' waren. Veel kinderen komen niet vanwege de gezinssituatie er is namelijk veel drugs- en drankgebruik binnen Atlantis. De les ging ongeveer als volgt: Eerst werden de wangen gemasseerd om de spieren los te maken in de kaken (veel kinderen hebben spasmen, daardoor kunnen de spieren vast komen te zitten), daarna werden de klanken geoefend met liedjes en verhalen en toen mochten de kinderen gaan spelen. Rond half 1 gingen de kinderen slapen tot twee uur. Maar dit rekken ze meestal tot drie uur en dan kunnen de kinderen meteen naar huis. Dus ik heb de hele middag niets kunnen doen en als Nederlander voelt dat niet goed. Dan kun je merken dat het een verschil is tussen de Afrikaanse cultuur en de Nederlandse cultuur, hier zijn ze meer relaxter.

De eerste twee dagen waren niet zoals ik verwacht had. Nu verwachte ik niet dat ze me aan het handje nemen, maar een duidelijke schets van wat ze wilden zou wel fijn zijn geweest. Het gaf me een waardeloos gevoel omdat ik iets wilde betekenen, ik voelde me net een verloren schaapje.

Maar... Toen kwam gelukkig de verlossende derde dag. Onze stagebegeleider was terug van ziekteverlof, Veronique en ik hebben haar meteen aangeklampt voor een gesprek. Gelukkig kwam onze stagebegeleider met een paar dingen die we konden doen. Ik mag een kind individueel begeleiden met het stimuleren van zijn communicatievaardigheden. Samen met Veronique mag ik activiteiten bedenken voor de 'stars' klas, hier zitten kinderen die van hoger cognitief niveau zijn dan de andere kinderen, wij mogen activiteiten verzinnen voor de algemene dagelijkse handelingen. Fijn om nu eindelijk iets te kunnen doen. Donderdag hebben we geobserveerd in de 'stars' klas, we konden in de middag niet veel doen want de stroom lag er uit, vanwege werkzaamheden.

Vandaag heb ik geen stage, dus even bijkomen van de vier dagen werken. Groetjes!