Smorgens gaat het erg soepel bij de camperverhuurder, maar de jongens vonden het maar niets. Tibe werd boos en Benck moest huilen toen de camper naar de garage gereden werd, want het was toch onze camper?!
We kunnen ook al snel met het shuttlebusje mee en staan keurig op tijd op het vliegveld. We vliegen om 14.06, een wat kleiner vliegtuig en we zitten wat verder uit elkaar. Het ging redelijk al was tibe in het begin wat huilerig dat hij in de gordel moest. De lucht was wat onrustiger, dus er werd al turbulentie aangekondigd. Het viel alles mee, maar frank zat niet op zijn gemak.
Ik dacht dat we volgens schema en de piloot rond 16.45 zouden landen en toen we er waren checkte ik nog de boarding pass en we hoefden pas om 20.14 door te vliegen vanaf Detroit. Prima, tijd genoeg om te eten. Wij naar a1 en daar echt heerlijk gegeten! Wij nog een fruitsalade besteld als toetje en tijdens het wachten erop even op de wifi van het vliegveld. Frank leest een mailtje en ziet ineens de tijd: 20.20, aah!!! Hoe kan dit?? Wij checken, inderdaad bijna half negen en dus te laat voor het vliegtuig. Frank gaat rennen met Tibe in de buggy, ik betaal ( jammer van de salade) en ga ook rennen, ik roep nog bij een andere balie dat ze bellen dat wij eraan komen, eigenlijk tegen beter weten in...uiteraard was onze gate helemaal aan de andere kant van het vliegveld bij a60.
Benck rende echt super goed mee! En toen kwamen we daar en wat bleek, het gebeurde nooit, maar het vliegtuig was niet schoongemaakt en dat moest nog gebeuren, dus we hadden een halfuur vertraging en wij konden dus in de laatste paar minuten nog snel naar binnen, ik kon bijna wel janken zo blij was ik! Er werd ook extra kerosine getankt zodat we toch dezelfde tijd op Amsterdam zouden landen, prima!
We hadden hele fijne plekken en vriendelijke stewardess. Het was een nachtvlucht, maar beide kids hebben nagenoeg niet geslapen, ik dus ook niet. Kreeg toen tibe bij mij op schoot sliep nog een baileys over mn broek heen. Ook hier een wat onrustige lucht, dus frank kon ook niet slapen. Benck zag er steeds beroerder uit en kreeg uitslag. Ik weet dat aan het slaapgebrek, maar thuis bleek dat het een allergische reactie op de antibiotica was die we nog gebruikten. Ondanks dat we dat flesje in een grote doos over de vliegvelden hebben gesleept, moest het thuis dus gelijk de prullenbak in, arm kind. Hij zat er echt helemaal onder. Eenmaal thuis ( met voor ons een erg kleine auto na die camper) zaten we dus donderdagavond bij de huisartsenpost en vrijdagmiddag weer. Na een goede nacht slaap had hij ook een raar dik gezicht gekregen, nog steeds die allergische reactie, dus hij moest vrijdag aan de pretnison. Gelukkig knapte hij zaterdagmiddag echt op en kon hij maandag weer naar school.