The world's most livable city

Al 7 maanden weg van huis en de herinneringen aan mijn thuis worden steeds vager. Geen idee welke kleren er in mijn kleerkast hangen en hoeveel schoenen ik eigenlijk heb… Ondertussen rijd ik vlotjes aan de linkerkant van de weg en zijn mijn zinsconstructies eerder gebaseerd op het Engels dan Nederlands. Ik deel de slaapkamer met 4 andere meisjes en kleed me elke ochtend om in het donker. Make-up vind ik overbodig en op tijd komen vind ik belangrijk. Benieuwd of ik dit meeneem naar België :D!

Er zijn dagen geweest dat ik mijn leven in België ontzettend miste. Mijn vriendinnen, vriend, familie, collega’s… Wekelijks worden uitgenodigd voor gezellig ontbijt, dineetjes, feestjes, movie nights… Altijd wel iemand in de omgeving die er is voor mij wanneer ik het nodig heb. Ook mijn werk, de zekerheid van een maandelijks inkomen en de dagelijkse structuur mis ik met momenten. Maar vooral ‘No need to introduce myself over and over again…’. Dat begint ook echt vermoeiend te worden.

Dit klinkt misschien raar, maar ik besef meer en meer wat ik eigenlijk wel allemaal heb. Dat ik best gelukkig mag zijn dat ik dit allemaal mis.

Wat voor mij het moeilijkste is?
Ik heb zoveel mensen leren kennen, leuke momenten, ervaringen, prachtige uitzichten en emoties gedeeld. Samenwonen met 16 mensen in hetzelfde huis was met momenten vervelend maar tegelijkertijd ook zo intens. Will we ever meet again? Dat is een groot vraagteken. Het keer op keer afscheid nemen begint best wel zwaar te worden.

Ik ben ervan versteld hoe snel ik eigenlijk een leven heb opgebouwd aan de andere kant van de wereld. De ‘comfort zone’ volledig achterwege gelaten en mij helemaal opengesteld voor een onbekend avontuur. So far so good!

Beautiful Melbourne, de stad waar ik de afgelopen 4,5 maanden heb gewoond, is named the world's most livable city! En terecht. Melbourne, you treated me well but it’s time to say goodbye! I’ll miss you until we meet again.