Masha Danki!

Masha Danki Curaçao.

AYO!!
Curaçao wat was je mooi en wat heb je me laten verrassen. Misschien ben ik ook wel veranderd. Wat makkelijker geworden, mondiger, wat minder streng voor mezelf maar wel sterker, gegroeid.
Deze periode heb ik veel mensen leren kennen. Onbekenden die snel vertrouwd werden. Huisgenoten die echte vriendinnen werden. Ja lieverds van Berg Altena, jullie zijn fantastisch!

7,5 maand lijkt lang. Weg van huis en weg van het vertrouwde. Je bent op jezelf gesteld. Ik heb geleerd, gelachen maar ook gehuild. Emoties werden heftiger, zowel blijdschap en geluk als verdriet en boosheid. Uiteindelijk ben ik over mezelf na gaan denken en heb ik terug gekeken.

Ik voel me gegroeid. Mijn stage en deze hele ervaring hebben mij ontzettend veel geleerd. Daarom wil ik ook echt aan iedereen meegeven die twijfelt om naar het buitenland te gaan om deze kans te pakken. Hoe uitdagend, fantastisch of verschrikkelijk je stage ook is. Van deze ervaring leer je zo ontzettend veel. Je leert veel over jezelf, komt jezelf vaak tegen maar komt er veel beter weer uit.

Misschien ben ik erg veranderd als ik terug kom, misschien ook helemaal niet. Dit kan ik pas bepalen als ik weer even meedraai in de Nederlandse maatschappij.
Wat me wel opvalt is dat tijd soms geen rol meer speelt. Waar Nederlanders om deze tijd daar moeten zijn en om die tijd weer daar, is men hier veel makkelijker, rustiger. Poko poko en alles komt wel goed.

Jullie kennen mij allemaal als regeltante, iemand die zich aan een strakke planning houdt en graag weet waar ze aan toe is. Nog steeds regel ik alles graag, wil ik weten waar ik aan toe ben maar op een andere manier.
Tijd is belangrijk voor de Nederlander en dat zal altijd zo blijven. Maar als dit op een meer relaxe manier kan, word je daar stiekem toch wel beter van.

Curaçao heeft me tot rust laten komen, me veel na laten denken over mij, mijn omgeving en misschien ook wel over mijn toekomst, al heb ik daar nog geen goed antwoord op.
Laten we eerst lekker naar huis gaan, de draad weer oppakken en mezelf settelen in mijn oude vertrouwde omgeving.

Wil ik naar huis? Nee, want dit is fantastisch! Maar het is goed zo. Stoppen op het hoogtepunt zeggen ze toch? Dan is het nu tijd om te

gaan en Curaçao achter me te laten. De herinneringen, ervaringen en kennis neem ik mee. De laatste twee weken nog heerlijk van mijn vakantie genoten. Gezwommen, gefeest en gelachen: de beste afsluiter die je kunt hebben! En dat met de mensen waarmee ik dit het liefst zou willen meemaken.

Het voelt alsof je hier je 2e familie achter laat. Wetende dat je ze de komende jaren niet meer zult zien, of in ieder geval niet in de zelfde setting. Maar ergens weet ik dat dat wel goed komt. We keep in touch!

Dit is mijn laatste verslag van dit blog, maar niet mijn laatste blog. Ik ben mezelf bewust dat ik schrijven leuk vind, me aan het denken zet en door de vele positieve reacties om me heen ben ik enthousiast geworden om door te gaan met schrijven.

Wat het ook is, al is het puur voor mijzelf, ik zet alles graag op papier. Verwoord dingen graag duidelijk voor mezelf of voor een ander. Of jullie nou willen of niet, jullie gaan meer van mij horen. Waarom? Gewoon, omdat ik het leuk vind en ik mijn gedachtes kwijt kan.

Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen. Beseffende dat deze tijd er nu echt op zit. Ik wil nogmaals iedereen bedanken voor de top tijd en deze kans.

Masha Danki voor het lezen, masha danki voor alle positieve reacties en masha danki Dushi Korsow voor de fantastische ervaring!

Liefs,

Giulia