Panama: Bergen en Kanalen

Na bijna 4 weken genoten te hebben van het moois van Bocas del Toro werd het tijd om terug te keren naar het vasteland van Panama – het langgerekte, smalle land met een kustlijn van bijna 2500 kilometer die de verbinding vormt tussen Midden-Amerika en Zuid-Amerika. Het is bijna twee keer zo groot als Nederland, maar er wonen maar 3,5 miljoen inwoners, waarvan het merendeel zich in en rond de

hoofdstad Panama-City gevestigd heeft.

Met boot en bus kwam ik op zaterdag 10 september na een halve dag reizen in het noordelijke berggebied van Boquete aan. Onderweg kon ik genieten van de prachtige uitzichten op glooiende heuvels en groene dalen, en vanwege het regenseizoen kronkelden de rivieren woest door het landschap en waren er veel indrukwekkende watervallen zichtbaar. We reden zelfs nog een stukje door het hooggelegen nevelwoud, een heel ander landschap dan het tropische Bocas. Boquete is een klein, gemoedelijk dorp dat in het hoogseizoen vast uitpuilt van de toeristen, maar nu was het er redelijk rustig, wat me mooi de gelegenheid gaf om rustig met de lokale bewoners te praten, zoals de verkoper in het fruitstalletje en een Noord-Amerikaan die jaren geleden zijn hart aan Panama verloren had.

Ik wilde in de mooie bergen van Boquete wat lichte hikes doen, maar helaas speelde daar het laagseizoen mij parten: na

verschillende tour agencies bezocht te hebben bleek ik de enige te zijn die animo had voor een trip. De eigenaresse van het pension waar ik verbleef adviseerde me om op eigen houtje een trail te gaan doen, volgens haar was dat prima te doen en was de route redelijk bewegwijzerd. Maar met de slechte afloop van de wandeling van de 2 Amersfoortse meisjes Kris en Lisanne in mijn achterhoofd besloot ik daar toch maar vanaf te zien. Deze backpackers raakten vermisten in dit gebied, en zelfs nadat lichaamsresten van hen zijn teruggevonden, is nooit duidelijk geworden hoe ze om het leven zijn gekomen*. Die maand was juist een nieuw artikel verschenen van een Amerikaanse journalist die onderzoek had gedaan naar de verdwijning en de details die hij onthulde zaten nog vers in mijn geheugen.

Gelukkig lukte het me de dag erna wel om een leuke tour te

doen: eerst een korte hike naar de hotsprings: natural pools in het landschap die door vulkanische activiteit werden gevuld met warm water (30-40 graden). Eén van die hotsprings lag in de rivier zelf, om af te koelen hoefde je alleen maar over een paar rotsen te klauteren om in de rivier te plonsen. Daarna volgde een tweede hike naar een indrukwekkende waterval, die in 2 niveaus neerkwam in een natuurlijk bassin, het was heerlijk om daar te zwemmen! Alles bij elkaar een superleuke tour, en we waren precies voor de regen binnen!

Op dinsdagmorgen zat ik al om 5.15 uur in de lokale (school-)bus van Boquete naar het plaatsje David. Daar stapte ik over op de bus naar Panama-City, die er in totaal bijna acht uur over zou doen – een perfecte gelegenheid om vanuit het busraam meer te zien van het land – startend in de bergen, maar uiteindelijk door steeds vlakker terrein totdat vlak vóór Panama City aan de Pacifische kust de zee weer zichtbaar werd. Eenmaal in Panama City nam ik de metro naar het centrum waar ik 2 nachten in een hotel in de luxe ambassadewijk

Marbella zou verblijven.

De volgende ochtend was het tijd voor de bezienswaardigheid waardoor Panama het meest bekend is: het Panama-kanaal. Dit gegraven kanaal is essentieel voor de scheepvaart: het is de efficientste manier om van de Atlantische Oceaan naar de Stille Oceaan te komen. Vanaf de bovenste verdieping van het bezoekerscentrum van de Miraflores-sluizen zag ik hoe eerst een cruiseschip, daarna een grote autocarrier en vervolgens een containerschip zich een weg baanden door de sluizen, waarbij ze twee keer 8 meter hoogteverschil overbrugden, terwijl ze maar 80cm speling hadden aan beide zijden van het schip ten opzichte van de kade. Qua timing had ik geluk, niet altijd tref je (zulke grote) schepen aan op het moment van bezoek. Het was ontzettend indrukwekkend om te zien. Ook de bijbehorende

film over de geschiedenis, en het museum over de bouw van het kanaal waren de moeite waard.

Panama City is een mooie stad met een indrukwekkende skyline en bijzondere snelwegen die de wijken van de stad verbinden via een route in zee. ’s Middags bezocht ik het oude en charmante stadsdeel Casco Viejo en de weg die daaromheen ligt, de Cinta Costera. Daarna volgden we de Amador Causeway, een route die 3 eilandjes voor de kust verbonden met Panama City. Vandaaruit was de Bridge of the Americas goed zichtbaar, een hoge brug over de ingang van het Panama-kanaal.

In de afgelopen maanden heb ik best wat grote steden gezien in Midden-Amerika, maar Panama-City verraste me aangenaam –

en was vergeleken met de andere hoofdsteden veel bruisender en moderner. Een mooie stad om mijn reis door Midden-Amerika mee af te sluiten, en op weg te gaan naar nieuwe avonturen.

*https://nl.wikipedia.org/wiki/Dood_van_Kris_Kremers_en_Lisanne_Froon